Houtsprokkeltochtjes, oftewel Jeetwee op bezoek, vrijdag 7 oktober 2017

Binnendoorrijdend halverwege mijn postadres en mijn woonadres ging ik voor de eerste wandeltocht vandaag hier het bos in (ter hoogte van Barchem).
Er waren flink wat bomen om zeep geholpen, zodat ik op de terugweg wel wat hout mee kon sprokkelen.
Overal lagen nog kleine restjes.
Het grotere stuk rechts en wat er verder nog ter tafel kwam heb ik laten liggen voor de liefhebbers die op mijn aanwijzingen waar ze wezen moesten de volgende dag gingen sprokkelen.
Ze hadden het bos hier giga uitgedund zeg.
Inmiddels waren we de hoek om naar rechts afgeslagen met uitzicht op een natuurgebied er naast.
Jeetwee is al weer kilometers vooruit, zijn neus achterna.
Jeetwee schijnt al precies te weten dat we linksaf gaan naar het bankje.
Waar nog een klein stukje hout klaarligt.
Tijdens de bankjespauze speelt Jeetwee eerst nog onschuldig met een stukje hout, en rechts zie je al een wat schuldbewuste blik...
oh oh ... het ouderwetse mollenspeurneus beroep dat de Friesche Stabij altijd uitoefende mag niet van zijn baasje. Hij krijgt er namelijk allemaal zand van in z'n neus:-)
Op de terugweg zie ik een levensgevaarlijke tak aan de beuk hangen, daar moet je niet onder door lopen als t'ie valt.
Oh oh. Ik kan roepen wat ik wil, vanaf dit moment luistert Jeetwee helemaal niet meer.
Maar uiteindelijk komt hij er aan, springt in de auto en we gaan naar huis. Omdat hij zich bij mij dood verveelt maken we 's middags nog een wandelingetje:

Almenseweg/Enzerinckweg, Vorden.

Ik had hier al eens eerder geparkeerd en gewandeld met Jeetwee wat me toen prima was bevallen: de donkergele route d.d. 23 augustus. 
We gingen toen heen en weer op dit weggetje, maar vandaag wilde ik het bos links eens verkennen.
Dus nemen we het tweede paadje naar links, dat zag er redelijk aantrekkelijk uit.
En het weer was ook niet onplezierig.
Veel opzienbarends valt er hier nou ook niet te vertellen, de weg neemt een bochtje naar rechts:-)
Ik geloof dat we hier rechtdoor gingen, maar ik weet het niet meer zeker.
Alhoewel dit juist weer naar links lijkt te wijzen, (rechterfoto).
Op deze volgende T-splitsing gaan we wel recht door.
En ook al lijkt alles hier op elkaar, nu begin ik toch wel een erg déja-vue gevoel te krijgen.
En dan zie ik opeens dat we regelrecht afstevenen op de parking van de Heidepolwandeling (de oranje route op het kaartje), wat ik niet verwacht had in het begin van deze wandeling. Die ik trouwens niet goed getekend heb want de oranje lusmoest lager, maar wat doet het er toe. We gaan terug.
Jeetwee kijkt even achterom om te kijken of hij wel goed gaat, links af. (Ik geloof het wel).
We gaan daarna een kleiner bospaadje naar rechts in en linksaf bij de T splitsing. (Dat ik dat allemaal nog wel weet zeg..)
Het landschap verandert.
Ik vind het zelfs mooier.
En tref er nog een boomstambankje aan. Jeetwee gaat er dan ook maar even bij liggen.
Ik heb lang getwijfeld of hij nou een Vissen- of een Waterman ascendant heeft, het moet namelijk één van beide zijn, maar sinds vandaag weet ik het zeker, het is Waterman. Dat zit zo: er was deze dag een Zon-Pluto vierkant of oppositie of zo iets aan de hemel (kan ik natuurlijk zo  nakijken wat het was, maar ja). In de daily had ik geschreven over machtspelletjes. Welnu, toen ik thuiskwam van deze tweede wandeling op 1 dag, wou meneer niet meer uit de auto, wat ik ook probeerde. Ik probeerde het met diverse tactieken inclusief een lekker maaltje, nou mooi niet. KOPPIG dat íe was. Toen ik brute kracht probeerde stond ik helemaal versteld over hoe hij zich verzette met nog meer brute kracht, sterk dat dat beest is! Toen heb ik hem maar laten zitten, uren lang, tot zijn baasje hem kwam ophalen. Toen ging hij er schoorvoetend uit:-)
Voorlopig wandelt 'ie nog wel mee:-)
We zijn weer op de Enzerinckweg gekomen.
Jeetwee probeert nog even of ik zo gek ben nog een zijpaadje in te slaan, maar ik loop stug door en ontmoet het aangetaste hoefblad weer eens.
Aan de andere kant is ook nog een paadje wat ik nog wel een keer wil uitproberen maar voor nu moet ik Jeetwee terug roepen. Overigens heb ik onderweg ook nog 1 stukje hout gevonden en meegenomen zodat deze wandeling bij de houtsprokkeltochtjes kwam:-) De auto staat er gelukkig nog. We gaan naar huis.
Op 1 november kiekte ene Robert Pilot de mensen bij Standing Rock (waar de video hierboven natuurlijk ook over gaat), en hij bracht zoveel orbs in beeld, dat het wel de  Indiaanse Ancestors moesten zijn die steun kwamen brengen bij het protest tegen de Dakota Pipeline. Waarop Robert Pilot schrijft: The original image is amazing, but I used an HDR-L filter so that you can see even better just how many orbs are in this picture. Some of them even look like faces/sculls!!! These are our ancestors showing us they are here with us.