Zueschen, Hoch-Sauerland, de A4, donderdag 12 juli 2018

De volgende dag gaan we de andere kant uit vanaf het hotel, zie je dat Emeen een jas draagt terwijl in Nederland iedereen zat te stikken van de hitte?
Langs de hele kant van de weg staat zilverschoon.  En rechts zien we de A3 en A4 aangegeven, wij gaan voor de A4 vandaag.
Het begint met een stukje asfalt, en we komen langs een hotel dat gesloten is.
Daarna komen we geen bouwwerken meer tegen, behalve die van de natuur. 
Achterom kijkend: dat hotel is te koop vermoeden we (gehoord van onze hoteleigenaar), niet eens al te duur!
Toch nog een bouwwerk, een soort schuur of zo.
En jawel hoor, we waren alweer aan het stijgen.
En Ameen begint weer met haar hellingspelletje. 
Terwijl wij al moeite hadden met het lichte naar boven hellen van de weg:-)
Ameen krijgt er niet genoeg van.
We stijgen nog steeds iets maar het is hier wel weer bloedmooi.
Ook hier treffen we berg- of trosvlier aan.
Alsmede sint janskruid. Het bloeit hier allemaal wat later, lijkt het wel, dan in Nederland.
Dat hekje was geen hekje maar twee boomstammen.
En aangezien we geen stoeltjes mee hadden genomen, maken we daar dankbaar gebruik van (maar deze zat niet lekker). 
Leuk he? Net een teddybeertje, maar dan wel een heel eigenwijze..
Wat dit was kan ik zo gauw niet echt goed zien, het kan zijn dat we het geproefd hebben omdat het op een muntsoort leek, want dat deden we wel een keer bij een bepaald kruid, maar vies dat het smaakte, jakkes!. 
Het was duidelijk een bewolkte dag. 
Je zou denken dat Emeen een plant aan het bestuderen is, maar dat was niet zo, haar smartphone is aan vervanging toe want één van de twee lensen van de camera deed het niet meer. Als ze de tweede gebruikte moest ze op de kop kijken of er iets in beeld kwam:-) En als ze die foto's vervolgens op facebook zet, gewoon rechtop, krijg ik ze alleen maar op de kop te zien als ik ze hier neer wil planten:-)
Wat een uitzichtje weer he?
Ja, ga er maar eens even lekker bij liggen.
Ah ja, van dat spul op de rechterfoto kan ik alsmaar niet op de naam komen, er stond heel veel van in het Sauerland, mijn boek waar het in staat ligt boven, we zien nog wel of ik het ga opzoeken:-)
En dit paarse spul ziet er enig uit maar we wisten ook beide niet hoe het heette.
We waren nog steeds stijgende en Emeen deed haar best om een stoeltje of sorts te vinden maar helaas kon het mijn zitvlak niet bekoren:-)
Brunel.
Op praktisch het hoogste punt van de wandeling probeert ze het nog een keer, maar ik probeerde het hier helemaal niet eens. Dat zitten bedoel ik.
Ik geloof dus dat we nu warempel weer dalende waren, ietsjes dan.
Dat loopt toch wel een stuk lekkerder, behalve voor Ameen want die moet telkens op dat gravel of zo lopen. 
Er was maar zo een stuk hek boven op de berg.
En in de verte is de Roderbahn zichtbaar of hoe zo iets heten mag. 
We proberen de berm even uit voor een pauzetje. 
Ook die zat niet lekker:-)
We gaan dus eens verder en komen weer wat frambozen tegen.
Weer mooie uitzichten. 
Een klein bouwwerkje, om de stroom tegen te houden of zo iets.
Oops Ameen, niet doen hoor, naar beneden!
Naar boven is een stuk veiliger! En jeeminee, een heus bankje!!
Met een mooi uitzicht.
Ik vraag Emeen of ze weet hoe arnica montana er uit ziet, dat zou je toch ook in de bergen moeten kunnen vinden? Maar als ik het google lijkt het meer op een gele Margriet en die zijn we niet tegengekomen. 
Onder begeleiding van allerlei goede geesten, zoals je ziet, vervolgen wij onze weg. De zon scheen niet, dus het waren geen zonne-orbs.
Ameen vraagt zich af of wij wel zien dat ze de helling weer is opgegaan...
Volgens Emeen was dat paard te dik. 
Kijk aan, we zijn weer beneden bij de weg. 
Het is ongeveer middag en op die stenen hierboven peuzelen we de meegekregen broodjes op als lunch. De Groepsaccommodatie stond toch leeg zo te zien.
En dan zijn we snel terug bij het hotel.  Even uitpuffen en dan zullen we die middag nog naar de zg Silbersee rijden (nog geen tien minuten en van See moet je je niet te veel voorstellen) voor de volgende wandeling.
De donderdag dus.