De A3 van de Silbersee met koeienbezoek, donderdag 12 juli 2018

's Middags gingen we met de auto naar de Silbersee Parking, die niet aangegeven stond en dus ietwat moeilijk te vinden. Het was dat Emeen het kaartje op haar smartphone had bestudeerd, anders zouden we het nooit hebben gevonden. Het was slechts een paar kilometer (een stuk of 5 of zo) van ons hotel af gelegen. 
Het was meen ik de bedoeling om de A3 van de Silbersee parking te lopen, een andere A3 dus. 
Daarvoor moesten we eerst weer terug naar de weg om die over te steken.  Dan bedenkt Emeen heel snugger dat we weer de stoeltjes vergeten waren, dus ze gaat terug naar de auto om die op te halen. Ik loop intussen verder met Ameen aan de lijn en zie niet dat ik een afslag had moeten nemen voor de A3...
Je ziet het niet op de foto's maar het was flink stijgen geblazen. 
Al snel wil ik daarom nu er nog schaduw was, uitpuffen. 
Dan stijgen we verder en komen langs een boerderij. 
En die boeren hielden koeien die toen ze ons zagen helemaal vanaf de overkant van de wei naar ons toe waren gehold, luid loeiend.
De boerin komt daarop eens even kijken waarom die koeien zo loeien en vertelt ons dat we helemaal verkeerd zitten voor de A3. Het was praktisch de eerste keer deze week dat we Duits spraken want in het hotel sprak alles en iedereen Nederlands, de kok, de ober, de eigenaar, en de andere gasten. 
De boerin zegt dat we wel door kunnen lopen, de wei dan moeten oversteken en een stukje bos moeten nemen om weer op de A3 te komen, nou ons niet gezien, we gingen wel terug, zeiden we:-)
Zo gezegd, zo gedaan en inmiddels heb ik opgezocht wat dit kruid moet voorstellen, wel volgens mij is het een soort walstro, alhoewel mijn kruidenboek alleen een gele versie laat zien van walstro met hogere bloemen.
Dit is dan weer sint janskruid, en rechts zien we links het weggetje waar ik in had moeten gaan, en waar we nu dus ook indraaien.
Het was het lager gelegen weggetje dus, het sterke steilen hadden we dus voor niks gedaan, nou ja, voor de sport dan. 
Hier moesten we ook nog wel iets omhoog, daar niet van. 
En dus moesten we wel weer even uitpuffen op de stoeltjes.
Ons uitzicht over de wei.
We gaan eens verder.
Lieflijk mooi niet?
Het was trouwens inmiddels wel warm en als ik Emeen vraag hoe laat het is, blijkt dat we terug moeten om op tijd voor het eten te zijn.
Dus we keren gewoon weer om want we zouden nooit op tijd de hele A3 rond kunnen lopen.
Hm, de wei ligt hier nog rechts, we waren dus hier nog niet omgekeerd (volgt nog:-)
Eerst maar even uitpuffen dan.
Daarna zijn we dus pas omgekeerd.
Toen wandelden we wel twee keer zo snel trouwens, want nu konden we weer iets dalen. 
Ameen heeft er ook al twee wandelingen opzitten vandaag voor een puppy die eigenlijk 18 uur per dag moet slapen. 
We steken beneden de weg weer over en wandelen naar de Silbersee-Parking met picknickbank.
Op de picknickbank houden we nog even een korte zonsverduisteringsmeditatie om alle mensen die het nodig hebben licht toe te wensen. 
Het zilvermeertje zelf stelde niets voor.