Wilduitkijkpost, Vaassen, woensdag 12 mei 2021

Deze keer waren we de Elspeterweg helemaal uitgereden tot de kruising waar auto's niet meer door mochten rijden, maar wel links af konden. Dat deden we en namen de grotere parking rechts  die snel in beeld kwam.Op google maps had ik gezien dat daar ergens een wilduitkijkhut moest zijn.  Vandaag werd er zevenblad aan de groentevoorraad toegevoegd die inmiddels is opgepeuzeld in een bos-soep, een soep van twee wandelingen:-) 
Het was weer schitterend zonnig wandelweer! (Daar hadden we de avond ervoor dan ook een toast op uitgebracht met een wijntje). 
Sommige bomen waren wel gekapt zonder zichtbare noodzaak. 
Het is het seizoen van het heerlijk frisse groen!! 
Dan gaan we de Houtvesterij 't Loo binnen. 
Of het is een poging vossebesbloesem in beeld te krijgen of de jeneverbes zonder besjes. Alleen lijkt het er niet erg op maar die stond hier wel ergens.
We wandelen eens verder, 
                                                             tot het tijd werd om eens even lekker te zonnebaden. 
Als je goed kijkt kun je hier wel de bloesem van de vossebes zien. 
Maar het wordt vast een goed bosbessenjaar, ook hier:-) 
Et voila, opeens was daar maar zo de wilduitkijkhut; er was natuurlijk geen wild te zien, midden op de dag in de zon. 
We kunnen dan alleen verder langs een heel smal paadje langs het hek. 
Hier heeft de tand des tijds toegeslagen. (Is het niet grappig dat zowel de tand, als de tijd, onder Steenbok valt?) 
En hier lag ook wat rommel. 
Welk beest zou er nou een gat graven onder de afrastering om het andere gebied in te gaan? Een vos?
Dan komen we weer op een normaal wandelpad uit. 
Nou ja, normaal, het was eigenlijk een ruiterpad. 
Met veel bosbesplantjes. 
Amy op de evenwichtsbalk.
Rechtdoor was niet zo goed begaanbaar dus nemen we het linkerpaadje. 
En komen dan bij een paaltje. 
Rechtsaf zag er ook niet uit, dus het werd links af. 
De zon komt weer heerlijk door. 
En dan komen we bij een weiland. 
Waar M1 en ik discussieerden of er hier nu gras of graan groeide. Wie het weet mag het zeggen. 
Hier waren we het wel over eens, autodrop. 
                                                                                                                             En hier zijn de bosbesjes goed in beeld. 
Hier verlaten we het ruiterpad om het met iets grint bestrooide wandelpad van de heenweg weer te betreden, dat liep wel een stuk lekkerder. 
Amy in galop.
En bij de parking weer wat boomstronken. 
Op de parking treffen we nog een stengel look zonder look (ook in de soep verdwenen). 
Terug rijdend zien we dat het terras van kasteel Canneburch geopend is, dus wij daarheen. 
Om als vanouds cappuccino te drinken. 
Eén niet-veganistische pannenkoek voor Amy en één met appel voor M1:-)