't Solse Gat: Cultuurhistorische wandeling in Drie (bij Ermelo), donderdag 28-10-2021

Van Martine had ik gehoord dat ik voor t Solse Gat bij het Boshuis in Drie moest parkeren. Volgens de routeplanner van de ANWB was dat vanaf Emst 30 minuten, volgens mijn tomtom 41 minuten, maar vanwege een enorme omleiding omdat er weer eens wegwerkzaamheden waren in Garderen, werd het ruim een uur. We vertrokken rond half tien, kwamen thuis rond 17.00 uur en tussenin hebben we 125 foto's gemaakt van wat wel de mooiste wandeling deze week zou gaan worden. 
Maar eerst maar eens even koffie (cappuccino natuurlijk) na die enorme rit, die met uitzondering van de omleiding door de prachtigste natuur ging overigens, daar niet van. De cappuccino kreeg een 8.5 - M1 vond 'm ietwat te sterk, ik miste mijn drankje met slagroom haha.
Dan gaan we beginnen aan onze wandeling in een oeroud bos. 
En komen alvast langs dit fraaie exemplaar.
De legenden van weleer.
Het was schitterend weer, echt super, met een strakblauwe lucht.
Bij het begin van de route stond een bankje, lekker logisch.
Henkie was vandaag nergens te bekennen. 
Al snel werd het een indrukwekkend bos, met majesteitelijke bomen en een heel fijne sfeer.
Gelukkig krijgen de fietsers nu een eigen fietspad, dan zijn we daar nu van af, want het waren er best veel.
M1 kijkt even of we soms naar links moeten, maar daar staat niks van op. Ze pakt de smartphone erbij en tikt 't Solse Gat in en we moeten gewoon rechtdoor. 
En dat doen we dan dus.
Kunst.
Het fietspad kruist ons.
Kijk eens aan, het Solse Gat staat er op, 1.3 km voor fietsers, maar wij nemen het iets langer durende wandelpad.
Anders zou Amy aan de (korte) lijn moeten om niet telkens omver gereden te worden.
Je ziet het er misschien niet meteen van af, maar
dit pad liep door een prachtig stuk van het oerbos, en was het rustigst van de hele wandeling (niemand gezien).
Uiteraard werd de feestvreugde flink verhoogd door de zon.
Eerst dacht ik: waarom heb ik die foto nu toch gemaakt? Maar nu ik de foto er naast zie snap ik het, Amy kwam aangerend, en ik probeerde haar flaporen weer vast te leggen, maar ze rende zo snel dat ze al lang uit beeld was toen ik de foto knipte:-) 
Misschien denk je, goh, wat mooi, ze laten hier de natuur gewoon hun werk doen als het om bomen gaat; en zie daar, Amy komt nog een keer aangerend.
Maar dit gebied wordt beheerd door Staatsbosbeheer en dan weet je wel hoe laat het is, dat zijn echte bomenmoordenaars. Zo'n stam kan dan wel weer even dienst doen als zitbankje, dat dan weer wel. 
We hebben hier heerlijk gezeten, genietend van de stilte en de sereniteit van dit oerbos. 
En Amy heeft het zachte mos ontdekt. 
We gaan eens verder en spotten nog twee exemplaren van de bekende mosboom.
Bij de kruising gaan we op aanwijzing van de smartphone rechts af (zonder smartphone zouden we het Solse Gat echt nooit gevonden hebben). We verlaten daarmee trouwens ook het mooiste stuk van onze wandeling vandaag, al zien jullie het er wellicht zo op de foto zonder opsnuiven van de lucht, sfeer, zonlicht en weet ik wat, niet aan af. In ieder geval heb ik er van genoten, regelmatig stilstaand om alles in me op te nemen. 
En het is niet te geloven, het is ook gedaan met de rust, van overal kwamen de wandelaars opeens vandaan:-)
Er was ook een hele buslading met fotografen losgelaten in het bos, die van alles fotografeerden (hier niet in beeld). 
Hout en water (twee van de vijf Chinese elementen).
Hout op aarde. 
Het Solse Gat: links af,                                                                     het element metaal (hebben ze ook in China) doet zijn intrede.
Als je goed tuurt kun je hier lezen dat er een klooster zou zijn geweest wat de grond in is geboord, (of zo iets). 
Verder kuierend komen we een boom vol fungi tegen.
en nog meer dood hout.
En nog meer oerboshout.
Ik meen dat we links af gingen, maar ik weet het niet meer zeker, rechtdoor kan ook:-)
Een Siamese Tweeling.
En dan komen we zowaar bij ons einddoel aan.
Er zitten mensen op het bankje die ons vragen of dit nu het Solse Gat is, waarop M1 ze een uitgebreide uitleg via de smartphone geeft, waarop de mensen opstaan en besluiten rondom het Solse Gat te gaan wandelen.  (We hebben hen niet weer gezien:-)
Mooi is het hier zeker. 
Ik zit hier al aan  de picknicktafel.
En als M1 er bij komt mediteren we hier ong. een half uurtje in de zon en wonder boven wonder waren er toen geen mensen. Wonder boven wonder, want daarna kwamen ze uit alle richtingen toegelopen... M1 ervoer alleen maar licht in dat Solse Gat, niks geen enge dingen, en ik ervoer helemaal niets, behalve de magie van binnen door de meditatie:-)
Moet je kijken wat daar allemaal aan komt lopen, terwijl wij vertrekken. 
We lopen weer helemaal terug tot de kruising met de paddenstoel waar we nu rechtsaf gaan (waar we op de heenweg ook vandaan gekomen waren). 
Rechte wegen zijn niet krom                                                             &        mooi groen is niet lelijk....
We komen op een splitsing waar we op de heenweg van links gekomen waren, maar nu gaan we op de terugweg rechtdoor. 
Het is een iets minder mooie route dan op de heenweg, 
maar iedereen loopt dus kennelijk op dit weggetje in plaats van daar waar wij de stilte zo mooi ervoeren. 
Maar ook hier blijft het natuurlijk wel oerbos. 
Met majesteitelijk lange bomen. 
                                                                                                               Amy is nog steeds niet moe omdat ze nog steeds voorop loopt. 
Maar ik wel, dus een bankje is welkom:-)
Takken genoeg voor bouwwerken. 
Op de kruising gaan we links af.
Komen jullie nog?
Net als op de snelweg, je rijdt relatief rustig en als je dan in de buurt van een stad komt, wordt het opeens drukker.... we naderen hier dan ook zo'n beetje ons eindpunt. 
Dan gaan we linea recta over de overvolle parking naar het Boshuis:
Waar we een late lunch bestellen met overheerlijke pannenkoeken (ik was even tijdelijk van mijn vegan geloof af). 
                                                                            En Amy beviel die pannenkoek ook wel.
We rijden dezelfde schitterende route terug naar huis van het ene natuurgebied, aansluitend op het andere, naar weer het volgende en parkeren onderweg nog even langs de heide om van de namiddagzon te genieten.