De Slufter, bij De Cocksdorp, Texel, maandag 18 september 2017
Mijn buurvrouw in Lochem had ons zien wegrijden naar Texel en toen al gezegd dat we naar De Slufter moesten. En daar gingen we vandaag heen, we reden er op goed geluk naar toe en vonden het bijna vanzelf.
De trap is van 9 juni 1993, dus uit het jaar van de Uranus-Neptunus conjunctie (wat dat er mee te maken heeft zou ik zo ook niet weten, wellicht inventiviteit (Uranus) en de zee (Neptunus) of zo iets.
Je snapt wel dat als ik zelf op de foto sta, deze gemaakt is door Miss Marple.
Het stikte hier van de duindoornbessen. De meidoornbessenthee is inmiddels op, ik denk dat ik nu de geplukte duindoornbessen een nachtje op heet water zet.
Op het bordje staat dat het hier een begrazingsgebied is, op het bordje waar de trap opeens aan de andere kant weer naar beneden gaat trouwens, maar we gingen een andere route
Met uitzicht op de trap die we terug omhoog zullen nemen wandelen we naar links.
Wat een weidse uitzichten he?
Wist je dat er op de waddeneilanden nooit chemtrails voorkomen? (Aldus Miss Marple, die verder verzot is op de fraaie luchten hier).
Je zou er schilder van worden. Overigens was het ondanks de wolken in de verte, hartstikke zonnig, echt topweer, een cadeautje!
We zullen het pad hierboven nemen.
In plaats van via de trap naar beneden ging het via een langere slingerweg.
Ha, daar komt Miss Marple ook aan.
En alsmaar weidse vergezichten.
We gaan richting strand:-)
Het pad staat onder water, hoe komen we er om heen zonder natte voeten?
Omzichtig loop ik langs en door uitgebloeide zeeasters, maar ik hou het niet droog. En dan te bedenken dat ik net nieuwe crogs aan heb gevoerd met een wit bontje. Correctie: voormalig wit bontje, nu zwart.
Dan komen we bij een bruggetje aan.
En daar neem ik eens even plaats langs de waterkant.
Om vervolgens mijn schoenen door het water te halen, ze lijken aan de buitenkant dan al weer aardig schoon, maar ik heb natuurlijk inmiddels kletsnatte schoenen...
Maar het was goddelijk weer, windstil en zon, zodat het wandelen gewoon heerlijk was hier.
Dus we soppen lekker verder.
Toch wel een uniek gebied hoor.
Wat is dat nou, een plukje hei op de Wadden?? Nee, ik denk dat het iets anders rozigs was:-)
We soppen eens verder in de natte schoenen en arriveren langzaam aan bij het eindpunt van onze wandeling.
In de verte is de zee wel te zien maar om er te komen moet je door het water waden..
Miss Marple komt er ook aan in de verte, terwijl ik hier heerlijk in het zonnetje zit.
Alsof ik mijn zonden aan het overpeinzen ben, maar aangezien ik geen zonden heb was ik gewoon lekker aan het zonnebaden.
Het is niet echt goed te zien op de foto's, maar het was godinnelijk weer (zou Miss Marple zeggen, die haar gezicht bruin laat worden inmiddels).
Een stel met hond waadt door het water en wij vangen de terugweg aan.
Zeekraal? Ik denk het wel maar omdat het niet in een bakje in de supermarkt zat, wist ik het niet helemaal zeker en heb het laten staan.
Dus we wandelen gewoon lekker verder.
Ik kom weer over het bruggetje.
Alwaar ik een pauze neem en een foto van het gebied op mijn Texelkaart maak.
We besluiten nu om dit paadje te nemen om te kijken of we hier droge voeten konden houden (dat lukte).
Daar komt de trap omhoog al aan en in de verte de vuurtoren van Texel, door mij abusievelijk dr Brandaris genoemd, Texel-onbenul als ik ben.
Even klimmen dus.
Ter linkerzijde van de trap,
is nog wel het nodige te zien aan natuurschoon.
Boven aan de trap nemen we nog even een zonnebad.
We gaan via het slingerpad weer naar beneden richting het restaurant.
En daar had iemand appeltaart met slagroom laten staan.
Wij gaan aan de pannenkoek, die als cijfer een 8 min kreeg. We kregen er gratis wespen bij.
We rijden nog even om via De Cocksdorp in het hoge Noorden van Texel, en via het strand aldaar, en
stoppen nog even bij een souvenirwinkel en gaan dan naar huis voor een gezonder maaltje:
een soepersoepje dus.
Dan moet ik nog even wat melden: toen wij gisteren in de Koog naar de supermarkt gingen, zagen we pardoes op straat deze bijzondere meeuw: