Schapenwasplaats, dinsdag 3 november 2020

We parkeerden weer op dezelfde plek als bij de eerste keer dat we over het Schaverensepad liepen, een paar dagen geleden (klik hier eventueel), maar nu voor een tweede experiment. 
Het was toen "zwoel herfstweer", hartstikke warm, vandaag was het wel 10 graden kouder maar wel met een oorverdovende zon:-) En dat oorverdovend slaat misschien nog meer op de wind die ook overvloedig aanwezig was, wellicht besteld door de bomen zelf, zodat ze hun blaadjes konden laten vallen. We liepen in ieder geval het eerste stuk krek hetzelfde als de vorige keer.
De hei die natuurlijk uitgebloeid was kleurt hier met een beetje fantasie paars. En er bloeit ook nog wat.
We wandelen eens verder.
En even later,
komt daar ons eerste bankje.
Een vliegtuig in de strakblauwe lucht. 
Doorlopend kom ik, let op Helen, bloeiend knopkruid tegen waarvan ik wat pluk.
Even later kom ik ook nog zevenblad tegen, en daar gaat ook wat van mee, wat ik inmiddels in de soep heb gepleurd.
Links een bos met de eerste bloeiende hulst van het jaar.
Dan komt er een paadje naar links, waar we wellicht op de terugweg in kunnen gaan maar eerst zie ik rechts wat interessants.
Namelijk een tweede bankje met informatie over de Schapenwasplaats alhier: 
​​De weg van Niersen naar Epe is al eeuwenoud. Dat blijkt uit de grafheuvels die er langs liggen, die dateren vanaf ca 2800 v. Chr. 
Ook loopt de weg door een Celtic Field uit de ijzertijd (ca 800 tot 0 v Chr). Bij Schaveren kruist de weg een landweer die vermoedelijk
dateert uit het eind van de Middeleeuwen. De weg liep van de heide naar de buurtschap Schaveren, waar een aantal schaapskooien 
stond.  Langs de weg ligt een schapenwasplaats.
Het schapen wassen was een hele happening waarbij iedereen meehielp en er ook het nodige gedronken werd. Er werd een mooie zonnige  dag voor uitgekozen want niet alleen de schapen werden nat.
Miss Marple gaat met haar fototoestel de schaduw in om een betere foto van de schapenwasplaats te maken:
En dat is prima gelukt zoals je ziet.
Ik probeerde er naar toe te lopen maar had helemaal geen zin om nat te worden, het is net een moeras op de grond ervoor.
Na dit historische verleden te hebben verwerkt, gaan we terug, en het pad blijkt een naam te hebben. Overigens was ik op zoek naar de Heidelaan alhier ergens want die had ik op GoogleMaps gezien. 
De naam van het meertje is 't Rengel en als ik daarop google kom ik leuke sites tegen: een info site , een leuke site Willemswonderlijkewandelingen,  en het Schaverensepad in de vrieskou in de winter. 
Dit is de landweer waar het bordje hierboven over sprak.                            Dan komt er een vestingwerk van takken:-)
Ik heb het donkerbruine vermoeden dat dit Johannespad in het voorjaar heel kruidenrijk is: hier nog wat koningskaars praktisch uitgebloeid, zou je daar nu ook zaad van kunnen zaaien?
Miss Marple heeft de plastic zakjes allemaal opgeraapt (er lagen er nog veel meer). En waar is die Heidelaan nu, we kruisen nu de Pollenseveen weg al.
Het pad komt uiteindelijk uit op de Veldweg, dat is de weg naar Epe, geen Heidelaan gezien, dus we keren nu om. 
Op dit bordje wordt het Schaverensepad met naam genoemd. Als we dit zijweggetje weer tegenkomen, gaan we daarin. 
Dat blijkt echter uit te komen op een privé terreintje, dus, Mercurius nog steeds retro en op weg om om te keren vandaag, keren ook wij weer om:-)
Rechts is dan het bos. 
Even later komen we een weggetje tegen , hier met uitzicht de ene kant op, de andere kant hadden we op de vorige wandeling al gelopen en dat liep door de hei; dus dit moet de Heidelaan dan wel zijn waar ik zo naarstig naar op zoek was en die we al lang gelopen hadden:-)
Inmiddels had de strakblauwe lucht plaatsgemaakt voor wolken en het wordt meteen kouder.  Daar is dan de auto al weer, en als we thuis zijn wordt het zelfs guur, brrrr.