Rudolphsbrug, kasteel Ampsen, vrijdag 18 november 2016

Kardinaalsmuts op de parking bij kasteel Ampsen waar we (achteraf superstom) met twee auto's naar toe gingen, we hadden  net zo goed eentje kunnen nemen, dan waren we op de terugweg elkaar niet kwijt geraakt:-) Maar het waren Neptunische dagen, en het had daardoor de dagen er voor ook al zo verschrikkelijk geplenst dat we wel hier moesten wandelen om droge paden te vinden want in de bossen zou het overal vast zeiknat zijn. Zogezegd.
We beginnen met het 12-apostelen laantje maar tegenwoordig zijn er nog maar een stuk of 7 van die 300-jarige eiken over.
Energetisch werken die apostelen wel.
Maar even verderop staat de Workshop-apostel en gezien ons gezamenlijke workshop project deden we die allebei even aan, met onze vragen en verzoeken:-) Ik las overigens net in een plantengeesten-boek dat plantengeesten je ook altijd willen bijstaan, maar dan moet je het ze wel vragen.  Ik schroom in ieder geval nooit om eiken van alles te vragen, en heb het gevoel dat ik een goede relatie met de Eikengeest heb want hij stelt me zelden teleur...  Ik las ook in dat boek dat er plantengeesten zijn die kunnen helpen bij bezetenheid maar helaas gaf het boek alleen maar aan dat je dan wel als genezer de grens over moet (zeg maar) als een sjamaan de geesteswereld in met behulp van zo'n plantenziel en tja, dat kan ik niet:-)
Hier kun je de omvang van die Eik goed zien. Het bankje sloegen we over, al zou er geen nieuw bankje komen, het was namelijk veel te koud voor bankjes!!
We hadden er zelfs onze handschoenen bij aan.
Van wintergroen naar herfstkleuren.
Rododendrons laten hun bladeren hangen bij te koud weer, net zo als wij als we koud zijn in bed ons ook helemaal oprollen (met hetzelfde doel).
Hier was het pad ook niet helemaal droog.
Emeen wacht even terwijl ik behoedzaam om de plas water heen ga. Rechts komt het "kasteel" in zicht.
Dit is niet de Rudolphsbrug maar een railing die we wel even als bankje kunnen gebruiken.
Ik dacht altijd dat om de benaming kasteel waardig te zijn, een Huis torens dient te bezitten, maar hier staan alleen maar schoorstenen op. In de linker annex woont de familie nog, het hoofdgebouw wordt verhuurd als kantoor.
We gaan te vroeg links het bos in (we hadden het weggetje links NA de parking moeten hebben om mijn plannetje te volgen), maar door deze route te nemen komen we bij de Rudolphsbrug die ik volgens mij nog nooit eerder had gezien.
Hier moesten we ook op de oever lopen om geen natte voeten te krijgen.
En hier is 't ie dan, die Rudolphsbrug. We gaan er echter niet over heen omdat we dan weer terug zouden gaan naar het kasteel.
We klimmen ietwat.
Maar in het dal moeten we weer over de oevers. En dan komen we op een kruising met een bankje.
Met uitzicht op het kasteel, ik ben echt helemaal van het voorgenomen pad af. Doorlopend mogen we blij zijn dat de regenrivier niet buiten haar oevers is getreden:-)
Stukje droog (we klimmen hier weer namelijk) en stukje nat (waar we weer gedaald zijn).
herfstbladzwammetjes
Emeen probeert hierboven of we ook het koepad kunnen nemen voor de terugweg maar het hek zat op slot.
We gaan via het oude bomenlaantje terug.
Hier zou het koepad uitgekomen zijn, tussen de hekken waar we er hier wel doorheen kunnen. We gaan na de wandeling in ZEER verschillend tempo naar Eetcafe The Whitelodge alwaar we een heerlijk biologisch groentesoepje uit de electrische soepmaker verorberen.
De rozebottel blijkt ook vorst nodig te hebben om zoeter te worden, net als de sleedoorn:
Dit kind hieronder is 9 jaar: ze MOET wel een reincarnatie van een groot operazangeres zijn....