Roman Road Adventures, vrijdag 27 januari 2017

De volgende ochtend gaan we zonder jas op pad. Als we een klein paadje naar links zien voor we bij The Roman Road zijn besluiten we daar in te gaan, omdat we die de dag ervoor nog niet gehad hadden. Dat hadden we beter niet kunnen doen....  of we hadden op tijd moeten besluiten terug te gaan.... maar ja...
Het steeds smaller wordende paadje leek hier nog parallel te lopen met de muur van de Roman Road maar we zagen nog geen kans daar op te komen.
Dat is dan weer wel mooi, vast een zeldzame plant:-)
Als het pad ophoudt besluiten we naar boven te klimmen om zo op de Roman Road te komen. Het was een heel geklauter en nog griezelig ook op die stenen en die Roman Road bereikten we vanaf hier niet.
Vele klauterpartijen omhoog en omlaag (nog griezeliger) verder, bereik ik uiteindelijk een soort ommuurd pad, wat uiteindelijk via enig gedoe naar een onbestemd weggetje leidt.
Emtwee was niet teruggeklauterd en had het weggetje al van boven af bereikt.
Bij die auto blijken we rechts het bos in te kunnen.
En dat was dan wel meteen het sprookjesbos, waar we rechts af gaan op zoek naar de tempel van gisteren.
De gele bloempjes waren al weer opengegaan.
En na dit prachtige tapijtje komen we weer bij de tempel aan.
Ik gun mezelf een cadeautje - dit ronde tempelsteentje dat al 5000 jaar in een heiligdom ligt, geeft ook in Lochem onverminderd dezelfde mooie energie door.
Uiteraard gaan we er weer eens even voor zitten, en doen er een lange meditatie.
Dan gaan we verder, terug naar het sprookjesbos.
Op de kaart hadden we gezien dat er hier een natuurgebied moet liggen,dus we zijn van plan de weg helemaal te vervolgen.
Nou zeg, eindelijk eens flink wat bos op Malta. heerlijk.
Een schilderachtig soort bos, ook nog.
We waren er even ingelopen trouwens voor een sinaasappelpauze.
Ik kan daar echt niets anders van maken dan dat je hier mocht wandelen.
Een eindje verderop komen we in een jachtgebied, dat althans volgens dit bordje, alleen betreden mocht worden buiten het jachtseizoen. Nou, volgens ons was het buiten het jachtseizoen dus we lopen gewoon door.
Moet je kijken wat een lange weg, die zouden wij nog helemaal gaan.
Maar eerst slaan we een zijweg in die dood zou gaan lopen.
Het heeft wel wat weg van Kreta hier. Ook een eiland in de Middellandse Zee natuurlijk.
Het pad eindigt hier tamelijk onbestemd bij een muurtje waarachter geen ander pad lag, dus gaan we maar terug naar de lange lange weg.
Ook al was het een lange weg, ik genoot van het bos.
Dan komen we een jager tegen met zijn jachthond. Op onze vraag of we hier wel veilig waren zei hij JA, en op onze vraag of hij op de foto mocht NEE....
Op dat punt lag een grote steen, weliswaar midden in de wat warme zon maar we pauzeren daar toch even alvorens onze weg te vervolgen.
Dit zal dan wel een of andere jagershut zijn, wandelend in een jachtgebied.
Nog even doorlopen en we komen bij de zee, denk ik, zo achter die heuvels...
Het plan was, overigens, om een bushalte te vinden en dan de bus terug te nemen......
Hier ging het zandpad over in een soortement van asfalt, dus dat was al lichtelijk hoopvol (ivm die bus die we nodig hadden).
We klimmen nog even verder, gaan de hoek om, en zien dan het bordje dat we in ieder geval van deze kant het jachtreservaat helemaal niet in hadden mogen gaan en dat "trespassers will be prosecuted".
Heel in de verte, over die bergtop, zien we een autoweg slingeren, dus daar moesten we helemaal heen om een bus te pakken te krijgen (dachten we....)
Als we dan eindelijk op de verkeersweg komen, zien we in de verste verte geen bushalte en ook hadden we al een half uur geen bus langs zien komen.
Dus klimmen we maar verder omhoog, want ja, wat moesten we anders. Gaan liften?
En dan gebeurt het ongelooflijke, er stopt een auto, zonder dat we al daadwerkelijk gelift hadden. Wat of we hier in de godsnaam deden? En dan helemaal die weg omhoog nog klimmen? Tjonge, we waren wel van ver komen wandelen volgens deze barmhartige samaritaan. Hij brengt ons helemaal naar het volgende dorp, Meliena of zo iets, en zet ons daar bij de bushalte af. Wat een zegen was die man! En zo eindigde ons Malta-avontuur toch nog goed en konden wij de volgende dag gewoon in het vliegtuig terug naar huis stappen:-)