Oostopgaande, maandag 13 juli 2020, maar eerst:

kiekte ik een buizerd en
een vlinder op deze stralend blauwe dag, waarna we
met de auto vanaf de Boerdijk 22 in Zwinderen (de boerderij in beeld zijnde Boerdijk 24), op weg gingen naar Orvelte,
langs 's Heerens Wegen, 
want de familie had een afspraak in 't Stokertje, en dat zat zo:
hun met veel pijn en moeite vorig jaar geïnstalleerde spekstenen kachel beviel voor geen meter en moest ingeruild worden voor een houtkachel. 
maar ze vonden de door 't Stokertje voorgestelde kachel niet mooi en konden vooralsnog geen keuze maken. Dan tuffen wij daarna door, 
langs tractoren en houtstapels, 
in magsch Drenthe,
door bos en langs kei,
om poolshoogte te gaan nemen,
bij Poolshoogte. En dat is dan een restaurant midden in de bossen. En alhoewel het maandag was, was het stikdruk.. met al die Nederlanders die in eigen land vakantie  vieren. 
Rechts van het terras staat de kraaiheide in de bloei.
Terug wandelend naar de auto komen we langs de uitkijktoren die nu gesloten is vanwege de 1.5 mtr afstand.
Vroeger was het een brandtoren gebouwd op deze aangelegde heuvel, met de naam Poolshoogte, waar dus de naam van het restaurant vandaan kwam.
Mevrouw wou op de steen klimmen, maar ziet er dan toch vanaf.
Daarna rijden we terug naar huis, dit is de oprijlaan al, en thuisgekomen zet ik nog even wat kleur op de foto voor we dan echt aan de wandel gaan. 
Een roze en een witte stokroos, de laatste met hommel.
Voor de wandeling parkeerde ik om de hoek, op de kruising  Woeste/Oostopgaande.
Nu had de wandeling ook weer niet zo veel om het lijf, want ik liep gewoon dit, echt niet onaardige trouwens, fietspad op en neer:-)
Het dorp (Nieuwlande) dat zweeg heeft veel te vertellen: wel, dat slaat op onderduikers in WOII.
Langs de kant staan flink uit de kluiten gewassen zeer oude beuken die een heerlijk verkoelende schaduw geven (het was namelijk warm).
Er komt een bochtje naar links aan.
En een bochtje naar rechts.
Dan een stukje door de zon en als ik een bankje in de schaduw spot zie ik dat er net een fietser bij stopt.
Maar dan is er rechts geurige kamille waar ik wat van pluk.
En opeens is de fietser weer weg. Ik neem een bankjespauze. Op de terugweg komen we ook nog boerenwormkruid tegen. Terwijl kamille bij Stier hoort, hoort Schorpioen het oppositionele teken bij boerenwormkruid.
En daar plukten we dus een bosje van, want mw. Appeltaart had toevallig aangegeven dat ze daar nog naar op zoek was.
Het stikte van de tractoren en landbouwwagens, links, rechts en overal: de  boeren wilden vast ook nog snel even van alles doen omdat het de volgende dag zou gaan regenen. Ook de reden dat mijn Drentse avonturen hier eindigen want vanwege die regen keer ik ook terug naar huis, en natuurlijk ook omdat de vis niet rot moet worden. Tot slot nog de spekstenen kachel die er uit gaat.