Kerkepadrondje (Voorst), maandag 20 juli 2020
|
|
Tegenover het kerkepad leek een nieuw klompenpad te zijn gemaakt, mogelijk onderdeel van het nieuwe, per 9 juli geopende Beekweidepad.
|
|
Wij gingen echter het kerkepad in, een route die ik deels al eens op mijn eentje gelopen had (klik hier), en qua schoonheid zeker de moeite waard was, dus vandaag gingen Emeen, Amy en ik er heen.
|
|
Het was schitterend weer en we lopen langs prachtige oude wilgen.
|
|
En een slootje ernaast.
|
|
Het eerste hekje. Ze schijnen een nummer te hebben maar mij is dat niet opgevallen.
|
|
Leuk paadje he? Dan is er rechts het eerste en laatste bankje.
|
|
Waarna we het leuke hier nogal smalle paadje vol verwilderde planten er naast weer vervolgen.
|
|
Amy had nog geprobeerd om langs het bruggetje te lopen want haar pootjes houden niet van het gaas, maar dat lukte niet en toen koos ze toch maar eieren voor haar geld en ging er heel snel over heen.
|
|
Waarna we weer prachtige knotwilgen zien.
|
|
Het leuke paadje eindigt bij een hekje maar aan de overkant van het pad is het volgende hekje waar Amy meteen op af ging, alsof haar neus het rook dat ze daar moest zijn.
|
|
Of ze kan stiekem lezen zonder dat wij het weten natuurlijk.
|
|
Deze soort wilgenroosje moet je maar beter met rust laten, hij is licht giftig. De vorige keer dat ik hier was kwam ik tot hier want het stond hier toen blank en toen moest ik weer terug. Maar vandaag was het kurkdroog, dus kunnen we door het volgende hekje.
|
|
Het pad gaat dan een weiland door en dan kunnen we kiezen, of we links af richting Voorst of rechtsaf richting Zutphen gaan. Het werd linksaf, rechtsaf moeten we dan ook nog een keer gaan ontdekken.
|
|
Dat rode spul zie ik altijd voor (eetbare) zuring aan maar ik heb geen idee of dat ook zo is. Ik herinner me vaag dat ik als kind op dat soort stengels kauwde:-)
|
|
Het kerkenpad biedt hier uitzicht op de kerk.
|
|
De één loopt braaf over het aangewezen kerkenpad door het hekje, de andere twee nemen gewoon het weiland, want
|
|
we kwamen hier uit op de weg, de Hoenweg wel te verstaan.
|
|
Emeen vroeg naar welke Hoen die genoemd was, als ik dat opsnor op google blijkt het om een rijksmonument aan de Hoenweg 9 te gaan, oftewel een boerderij "het Hoen". Klik hier.
De witte plant is mogelijk engelwortel,
De witte plant is mogelijk engelwortel,
|
|
Emeen vond het een prachtig weggetje, met de bloemen, de koeien, de knotwilgen, een typisch Hollands landschap.
|
|
En achter de boom weer de kerk.
|
|
Dan komt er een grijze stam in beeld met het bordje "zwarte populier".
Ik pluk nog een bosje boerenwormkruid, Emeen wilde niet want die vindt het stinken. Dat doet het ook wel maar dat verdrijft ook insecten.
|
|
We slaan linksaf de Voorsterklei in en na verloop van tijd blinkt ons karretje ons al weer tegemoet.
|
|
Our world is broken
Our star is falling The portal's open The end is calling Our time has come The light is fading Beyond the horizon The last setting of the sun The stars won't shine forevermore When to our end we soar The moon will lose her way As the skies cascade Our final journey As time unravels Through space unfurling Toward the shadow Our time has come The light is fading And now we are nearing The last setting of the sun The stars won't shine forevermore When to our end we soar The moon will lose her way As the skies cascade As the skies cascade |
