Loobrinkerpad, Emst, donderdag 10 september 2020

We parkeerden aan de Wiemantstraat in Emst, voor het vervolg op de Vossenbroekwandeling die ik eerder met Emeen deed (klik hier), nadat we ook vandaag eerst bij het eco-erf langsgeweest waren, maar dit keer tevergeefs, er was niemand, we waren duidelijk te laat, je moet er vermoedelijk gewoon 's ochtends zijn en niet pas 'smiddags.
Nu heet het hier ook wel het Vossenbroek, maar ja, het beheer van de klompenpaden had nu eenmaal gezegd op die Vossenbroekpagina dat het om het Loobrinkerpad ging, dus noem ik het vandaag maar zo.
De scherpere foto's zijn uiteraard weer van de hand van Miss Marple die er een peperdure camera op na houdt. 
                                                                                                                       Aan de linkerkant is een enorm hoge wal te zien.
En aan de rechterkant trouwens ook, dus we liepen hier lekker walled-in so to speak. 
In het begin was het nog een leuk paadje, hier al met zon (het was sowieso lekker wandelweer), en dan krijgen we een bochtje naar rechts. 
                                                                                                                      En na nog een bochtje komt er een bankje in zicht. 
Het uitzicht voor ons.
Bij gebrek aan een koffie voorziening, mediteer ik er eventjes.
Links ervan staat kardinaalsmuts.
En met de bramen wordt het niet wat dit jaar, het is al september en ze zijn overal nog rood.
Als we doorlopen kunnen we de gele route naar links vervolgen maar die begint de A50 te naderen, 
dus wij gaan naar rechts.
En nemen nog twee flauwe bochten naar links.
Alwaar de natuur eventueel nog voorziet in bankjes. 
Het pad eindigt op de weg.
Maar gaat gewoon aan de andere kant weer verder.
Smalle Weegbree. 
                                                                                                                      En we treffen even later ook akkerviooltjes aan.
Nog meer akkerviooltjes en het gele spul zou wel eens biggenkruid kunnen zijn.
We treffen er ook nog een bruin kikkertje aan. 
En dan komen we weer op de weg waarlangs na een poosje de auto weer staat.
Dan gaan we nog even naar de molen in Vaassen die echt midden in het dorp zit.
En 's avonds eten we kliekjes met rode aardappel.
De wilde zwijnen hebben we al twee dagen niet meer gehoord, maar vanavond voorzag een reegeit ons van entertainment, ze blafte, woedend wellicht wel volgens de video hieronder, waar je pas na 3 minuten het geblaf hoort.