Kronenburgse Bossen, woensdag 26 september 2018

Het zou schitterend weer worden deze woensdag en we lieten vandaag de auto thuis om lekker vanuit het huisje de bossen in te gaan. 
Veel andere mensen kwamen we niet tegen, maar we vonden allebei de Duitsers hier in de omgeving superaardig. Ondertussen had ik nog wat molsla geplukt voor door de soepersoep. 
Er gaan hier twee paden het bos in, 's middags zouden we de rechter nemen, de linker moeten we nog doen, maar eerst gaan we het bankje uitproberen. 
Zo'n asfaltweggetje is wellicht niet spectaculair, maar we genoten van de toch wel serene omgeving, en het mooie weer.
Het is hier wel sleedoornland zeg.
Naast elkaar zesstammige exemplaren van het een of het ander.
Dan heeft Ameen alweer een bankje ontdekt!
We lopen door tot bijna de bebouwing om dan een haarspeldbocht naar rechts en naar beneden te nemen. 
Vanochtend stond ik op, een dag later dan deze wandeling, en keek uit over de vallei met opkomende zon, en dacht, ik zou hier best kunnen wonen! Het hele landschap heeft iets sereens hier, iets rustgevends, en het leven is goed! :-) 
Het tweede deel na die haarspeldbocht vergde wel iets meer van onze beenspieren want het was een continue daling. 
We hadden wel mooie uitzichten. 
En nog meer uitzichtjes.
Dan komen we een hutje tegen, en nog een paddestoel, en dat bleek een Kloo te zijn. (Duits voor plee). 
Er ging hier ook nog een officieel wandelpad de hoogte in, richting Burg Kronenburg, maar wij liepen gewoon door op onze eigen route.
Die nog steeds sterk dalend was.
Met mooie vergezichten.
Dan komen we bij het restaurant van het Ferienpark uit en om weer bij het huisje te komen moeten er flink wat trappen opgelopen worden dus Emeen biedt aan om de auto te halen terwijl ik ga zonnebaden. Enfin, zij loopt al die trappen, komt terug, en zegt dat de autosleutel in het huisje ligt waar ik dan weer de sleutel van heb. Dus gaat ze nog een keer al die trappen op en zo kon het gebeuren dat de auto toch even gebruikt werd vandaag.... nadat we gezamenlijk koffie hadden gedronken op het terras van het restaurant, dat trouwens vergeven was door politie, zoals er op het hele terrein hartstikke veel politiebusjes stonden, die bleken allemaal huisjes gehuurd te hebben, wellicht voor teambuilding of zo.  We lunchen met een soepersoepje en gaan dan terug naar het begin van deze wandeling voor een tweede wandeling, die 3 uur zou duren, door de bossen.