Kronenburgse berg & dalroute, (Fort Arensberg),  woensdag 26 september 2018 (3 uur).

's Middags gingen we opnieuw vanuit het huisje naar het eerste bankje van de ochtend.
Maar nu gingen we daar het rechter bospad in. 
Mooi was het hier weer. Had ik al verteld dat ik inmiddels van plan ben om Lochem te gaan verkopen en hier in de Noord-Eifel iets te gaan kopen? Ik vind het hier namelijk geweldig! (En het is maar 3 uur rijden).
Het bospaadje werd iets kleiner,                                                               en toen weer iets groter.
Emeen en Ameen liepen trouwens wel weer een eind voorop, maar ja, ik was aan het foto's maken (zullen we maar zeggen).
Maar zo nu en dan stopt ze wel en kan ik haar weer inhalen:-)
Dus gaan we gewoon verder.
Een boomstam in de verte.
In Duitsland worden best veel paddenstoelen gezocht, op het bord staat onder andere dat het alleen voor eigen gebruik mag, en niet commercieel. 
Dan komen we bij een paar bankjes tegelijk aan: 
Die staan rond een standbeeld. 
Maar eerst maar eens even pauze.
We besloten op dit bankje dat het vast zo mooi weer was omdat DDIHG aangekomen is in NL. 
Verder was het geloof ik wel de bedoeling dat we hier stil waren zo te lezen op het standbeeld.
Het pad gaat verder over een weiland met rechts uitzicht op wat boerenplastic.
Dan gaat het pad het bos weer in.
En wat zien we hier? Jawel, sleedoornbessen! Inmiddels heb ik de sleedoornbessen uit de tuin van ons huisje geplukt, om mee naar huis te nemen voor een delicatesse- zuurkoolmaaltje aldaar.
Het bospad lijkt hier heel normaal en aangenaam maar we waren flink aan het dalen. 
Zelfs zo erg dat het niet leuk meer was.                           En dit waren vrijwel de enige soort Pilger die ik tegenkwam deze dagen.
Puf puf dus. Later zag ik een kaartje waarop stond dat dit de Forst Arenberg was. 
We houden klaarblijkelijk  even pauze op een boomstronk of zo.
Ze wordt al best groot he?
We waren inmiddels een puffend en hijgend stel tegengekomen, die de klim omhoog deden en waarvan de vrouw al bijna niet meer kon, en hoorden zo eens aan wat ons te wachten stond als we de officiële wandelroute zouden nemen. Daar hadden we vervolgens zo onze eigen ideeën over dus toen we onderaan bij een splitsing kwamen gingen we links af. 
Het bleef hier bloedmooi.
Eens even kijken waar Ameen achteraan zat.
En dan wandelen we eens verder, het pad is hier overigens redelijk recht, alleen de zijkanten niet:-)
We zaten gewoon aan de achterkant van de berg.
Links de berg en rechts naar het dal toe een jagershutje.
We wandelen eens verder. Als we maar voor het donker thuis zouden zijn, zou het vast wel goed komen:-)
Nee maar, een bankje!
De hemel links en de hemel rechts gezien vanaf het bankje. 
Ook Ameen is even aan een pauzetje toe.
Als we verder gaan blijkt de weg op de grote weg uit te komen, wat we trouwens al gehoord hadden van het puffende en hijgende stel, die ons er tevens voor gewaarschuwd hadden dat het bospad naar links vlak er voor een ramp was mbt het stijgende gehalte, dus besluiten we over de weg terug te gaan.
Dat was overigens bloed-eng, want er waren geen voorzieningen voor wandelaars of fietsers. 
Rechts van ons de Kronenburger See.
Dan kunnen we ons in veiligheid brengen door de voetgangersbrug te nemen nadat we eerst de weg waren overgestoken naar de andere kant.
En eenmaal daaroverheen, wacht ons een onaangename verrassing...
Namelijk een enorme trap naar boven:-) De foto rechts was per ongeluk, ik was met de camera aan het stoeien, maar ik vind hem wel grappig.
De trap leek wel eindeloos.
Emeen biedt aan nog verder naar boven te lopen om de auto op te halen voor mij, en dat was dan de tweede keer dat de auto vandaag toch nog even van stal gehaald werd.  Maar, we waren voor het donker thuis, om half zes namelijk:-) (Het is tegenwoordig om 8.10 uur 's avonds al donker.....)