De Hoge Veluwe: een afknapper, woensdag 12 juli 2017, NUL sterren.
Ik wilde wel weer eens een keer naar de Hoge Veluwe, en toen het opgehouden was met regenen, reden we in een half uurtje naar de Koningsweg in Schaarsbergen waar één van de ingangen was. Groot was mijn verbazing dat je hier fors moest betalen voor het stallen van de auto. Dat deden we dus niet. We plantten het ding ergens bij een restaurant er tegenover, en wandelen dan naar de ingang. Er zouden gratis witte fietsen verkrijgbaar zijn. Dat leek ons dan wel weer wat. Dat er op het rechterbord heel klein had gestaan dat je ook nog entreegeld moest betalen hadden we nog niet gelezen.
Toen waren er bij het hek opeens: STRUIKROVERS !!! (quote Anna Aarde)
Bleek die entree alleen om te wandelen toch 9,30 euro (NEGEN EURO dertig) per persoon te zijn zeg! Wat een afzetters. Vast struikrovers in een vorig leven, nu moderne struikrovers!! Ik keer me meteen om en zeg luidkeels tegen Anna Aarde: die lui zijn geschift zeg. (Stel je voor, je komt hier met een auto met kids, parkeert de auto achter de slagbomen voor 3,30 euro en komt er bij de ingang achter dat je voor vier personen nog 37,20 euro neer mag tellen. Echt, ze zijn van lotje getikt). Dan maar niet Nationaal Park de Hoge Veluwe in. De natuur is van iedereen en wilde zwijnen kun je ook wel elders spotten. Al was het vermomd als een struikrover. Struikrovers als deze ben ik in een natuurgebied echter nog nooit tegengekomen.
Toen waren er bij het hek opeens: STRUIKROVERS !!! (quote Anna Aarde)
Bleek die entree alleen om te wandelen toch 9,30 euro (NEGEN EURO dertig) per persoon te zijn zeg! Wat een afzetters. Vast struikrovers in een vorig leven, nu moderne struikrovers!! Ik keer me meteen om en zeg luidkeels tegen Anna Aarde: die lui zijn geschift zeg. (Stel je voor, je komt hier met een auto met kids, parkeert de auto achter de slagbomen voor 3,30 euro en komt er bij de ingang achter dat je voor vier personen nog 37,20 euro neer mag tellen. Echt, ze zijn van lotje getikt). Dan maar niet Nationaal Park de Hoge Veluwe in. De natuur is van iedereen en wilde zwijnen kun je ook wel elders spotten. Al was het vermomd als een struikrover. Struikrovers als deze ben ik in een natuurgebied echter nog nooit tegengekomen.
We gingen dan eerst maar eens een bakje Troost drinken. Waarom serveren ze toch zowat dubbele espresso's tegenwoordig als je gewone koffie bestelt? Ik bestel er dan wel een kannetje heet water bij maar het ging er helemaal in en nog was het te sterk. De appeltaart was meer appelcake maar wel lekker:-) En de kosten voor twee personen minder dan de kosten voor 1 persoon voor de entree naar Nationaal Park de Hoge Veluwe...
Ernaast was een wandelpad, bleek nog van de gemeente Arnhem te zijn ook zeg, de tweede afknapper:-) Het heette hier "Berkenhove" maar ik kan het je dus niet aanraden om redenen die nog duidelijk zullen worden.
De springbalsemien was al beginnen te bloeien. We lopen een lang brandnetelpad in, waar op zich niets mis mee is, vooral niet omdat er ook nog wat van die brandnetel in de soepersoep van de avond ging.
Na de manege deel 2 van het brandnetelpad.
Zijn dit nu echt orbs of heb ik gewoon ingezoomd op de zon die dan vervolgens zichzelf herhaalt op de foto?
En ja hoor, daar is 't ie weer, de snelweg! Wat een armoede is het toch voor de mensen die hier wonen zeg. De natuur is afgesloten en de wel toegankelijke natuur omzoomd door de snelweg Schaarsbergen - Arnhem. Als je daar in het vervolg weer langsrijdt en je leest zo'n bruin bordje Hoge Veluwe, dan weet je nu wat je aan weerszijden van die snelweg kunt aantreffen. Een stom bos zonder struikrovers en een stuk overgebleven natuur vol struikrovers.
We wandelen verder in de hoop dat het nog wat ging worden met dat stomme bos.
Ik had bijna te doen met die mooie Douglasspar dat' ie in zo'n stom bos moest staan.
Houtstrukturen die de helft van de tijd als wegversperringen of paardenoverheenspring gevallen moesten dienen.
-bis-
En dan eindigt het bos tegenover de dorpskerk waar een tentenkamp voor stond aan die drukke weg.
Een kloosterkamp, wat een armoede zeg, dat mensen in dit deel van het land hun kloosterkampen langs een drukke weg moeten houden. Wij gaan via de manege terug naar ons brandnetelpad van het begin.
Alwaar we schaterlachend midden op het pad gaan zitten met onze rug naar de weg, op onze visstoeltjes dus, met uitzicht op de brandnetels en de zon in ons gezicht. We gaan terug naar Bennekom voor een Sacred Walk. Een echte.