Het vlonderpad (landgoed Tongeren, Epe), maandag 28 juni 2021

De parking aan de Molenweg 80 in Epe was afgezet met rood lint, dus parkeerde ik er tegenover rechts van het hek om de route naar het Vlonderpad te nemen.
Het was lekker koel op dit beukenlaantje.
Het was namelijk nog wel steeds superwarm weer.
We zouden de complete gele route doen en die was best lang... 
Amy en ik wachten even in de schaduw tot Emeen uitgestudeerd is op het informatiebord. 
De gele route was kennelijk de Tongerense Beekroute.
En dan begint het vlonderpad, alleen voor wandelaars.
Ook hier weer een bende ratelaar.
Links een stuk vijver ontstaan door een kuil met landbouwplastic erin (zagen we later).
                                                                                                                    En dan komt er een stukje Tongerense Beek.
                                                                                    Kennelijk vond de vlonderarchitect het leuk om een soort bocht te creëren.
                                                     Dan besluit Amy het moeras in te springen waarop Emeen een soort hartverzakking kreeg. 
Maar ze kan er nog uit gered worden. 
Na het vlonderpad wordt het weer bos. 
Een iets minder subtiel bord voor fietsers die aan de andere kant van het vlonderpad aan komen. 
                                                                                                                        Dan volgt er weer een stukje Tongerense Beek.
De kikkers kwaakten er dat het een lieve lust was.
                                                                                                                       En dan treffen we een boomstambankje aan. 
Dan wandelen we eens verder het bos in.
Waar de funghi op de dode bomen groeien. 
Een kuil.
                                                                                                                                                  Wilde zwijnengeluk.
Dit zou niet misstaan als een fotobehangetje. 
Ha een bankje!
En ik weet opeens waar we zijn - op dit punt zijn we namelijk vanaf de andere kant als eens aangekomen. 
We lopen verder richting de parking van het Wisselseveen dat volgens mij een knap eind uit de buurt van waar onze auto staat ligt.
Maar dan komen we wel in bosbessenland aan. 
En guess what?
De bosbessen waren blauw!
Ze waren nog niet helemaal zoet maar goed te eten.
Er stond hier genoeg om flink wat bosbessenjam te maken maar dan moeten ze net nog iets meer rijpen.
Voorlopig deden we het even hiermee, genoeg voor de vitamine C zeg maar. 
Dan komen we uit op de weg naar de verkeerde parking, de gele bordjes geven wel aan dat we hier langs moeten. 
Dus logischerwijze doen we dat dan maar.
Digitalis                                                                                                                    & jeugdige houtbouw. 
Dan komen we bij de parking van het Wisselse Veen aan waar geen auto's staan vandaag, maar wel picknickbankjes. 
Dus daar maken we even dankbaar gebruik van. 
In een foldertje van Epe las ik dat de gemeente Epe bij sommige georganiseerde natuurwandelingen 100% garantie geeft (honderd procent...) op het zien van wild!
Op zoek naar het vervolg van de gele route blijkt dat we een heel eind op het asfalt moeten. Ik zag het helemaal niet zitten omdat we hier met de auto langs gereden waren en onze auto kilometers verder weg stond:-) 
Het Pieterpad gaat hier dus ook gewoon langs de openbare weg. Links ligt een "kwetsbaar natuurgebied" waar je niet op kunt.
Leuk weer, die ratelaar.
Dan komt er een bankje aan, met een uitzicht van niks maar dat gaf niet.
Amy had dorst bij de Tongerense Beek.
Aan de overkant een blauwe wandelroute die er wel leuk uit zag, even kijken of er hier valt te parkeren, ik denk het wel. 
We lopen weer verder op het asfalt want op het bordje links valt weer te lezen dat het daar kwetsbaar natuurgebied is. 
Op dit punt blijken we linksaf achter een stel huisjes langs te kunnen: daar stonk het wel, er stonden vuilnisbakken langs het weggetje. 
Maar zoals je ziet is dit wel de gele route. 
Bij de volgende splitsing hadden we beter links kunnen gaan, maar we gingen dus rechts.
Waarop we in een zeer vermoeiend stuk bos terecht kwamen met het ene obstakel na het andere. 
Er waren bijv. plassen of kuilen op de grond waar we om heen moesten laveren.
Dit stukje ziet er dan wel weer fatsoenlijk uit.                                         Eerst maar eens een bankje. 
Kijk, dit bedoel ik met vermoeiend. 
Het paadje komt wel uit op de aanlooproute van het begin. 
En als we dan weer bij de auto komen wacht ons een onaangename verrassing: 
Een bekeuring! Die ik eerst nog wilde aanvechten omdat we toch ruimte hadden gelaten voor de brandweer. 
Maar helaas pindakaas, dat middelste ronde bord blijkt toch echt een Verboden te Parkeren bord zijn. Dan eerst maar eens een cappucino in Epe:-)