Grenswandeling, dinsdag 20 juni 2017, ****

De volgende ochtend gingen we al om 7.30 uur op pad, direct vanuit het huisje, om de hitte van de dag vóór te zijn (wat niet helemaal lukte, want we waren pas om 12.30 uur terug).
Het betreft de oranje route #3 met zicht op Duitsland:-)
We zullen geen enkel bankje tegenkomen, noch een koffiegelegenheid, maar de scenery wordt nog fantastisch (2 sterren), de rust is ook gewaarborgd (3e ster), en er is wildplukmogelijkheid. Voor Parkeergelegenheid kun je het beste iets verderop parkeren aan de andere kant van 't Schot, tenzij je ook op de boerderij verblijft. Al met al 4 sterren.
De zon scheen al fel in het water.
En dit is die andere kant van 't Schot waar men eventueel op het kruispunt wel met gemak kan parkeren om dan rechtdoor te gaan. Orbs verwelkomden ons daar al!
En hadden we laatst al twee keer een rode orb, hier gaat het om regenboogorbs!! (Geen regen te bekennen hoor, het was de tropisch superwarme en droge week).
Dit is wel degelijk een officiële wandelroute zoals je ziet, wij gaan iets verder dan het paaltje links af een dijkje (of zo) op met uitzicht links op een antiquarische schuur. Met prachtige boerenramen.
Het was een leuk smal paadje met de mooiste houtsculpturen aan de zijkant.
Er waren allemaal mountainbike afdaalpaadjes naar het parallel lopende weggetje beneden (waar we op de terugweg overheen gingen).
Ik had nog steeds geen zin om salomonswortel uit te graven, maar het stond er hier wel.
Het is een lang, maar prachtig grenspad, en als ik dan een of andere steen tegenkom, is dat iets vreemdsoortigs hier, maar het zal wel van een nutsvoorziening zijn of weet ik veel.
En de houtsculpturen blijven ook opduiken. Laat de natuur aan de natuur over en het zorgt voor zichzelf, en dan krijgen we tenminste nog eens Beeldende Kunst te zien.
Dan komen we bij een splitsing in het pad,
waar we eens even pauzeren.
Dat wil zeggen, Emtwee en ik pauzeren, terwijl Emeen haar Energization Exercises doet.
We gaan daarna gewoon rechtdoor voor de volgende houtsculptuur.
Het landschap verandert lichtjes.
Wel heerlijk schaduwrijk.
Zicht op Duitsland.
Emtwee wacht op mij. Emeen trouwens ook.
Het is hier één grote beeldengalerij.
Dan passeren we enkele forse eiken.
Het leuke paadje gaat nog eventjes door.
Geen idee wat ze daar aan het doen is, steentje in de schoen?
Een ondergrondse woning en bovengrondse kunst.
En een prachtige oude grassoort in bloei.
Het blijft maar doorgaan met die Kunstigheden der Natuur.
En wederom een forse Eik.
Aan het einde van het paadje waar de weg naar links gaat wacht Emtwee even op me om me te laten zien dat hier Duitsland pas begint..
Maar we lopen dan eventjes door.
En met uitzicht op een vlakte houden we dan een meditatiesessie.
 Waarna we verder lopen langs de grens op onbekend terrein. Overigens bleek er opeens wel prikkeldraad te staan langs de grens. Typisch.
Maar we komen weer mooie oude bloeiende grassen tegen op Nederlandse bodem.
Het paadje raakt nu zo dichtbegroeid dat we ons afvragen of hier wel eens vaker mensen lopen.
Het paadje langs de grens  is nu bijna ten einde.
En bij het hek gaan we links af, je kunt trouwens ook geen andere kant op.
ik herinner me vaag dat dit een tarweveld was, maar aan de foto zie ik het er niet van af.
Als ik achterom kijk zie ik in de verte de verhoging waar we op gelopen hebben.
Het herderstasje dus, en loopt daar nou een vaag watertje ?
Mooi
En minder mooi
suikerbieten??
 Na het antiquarische landbouwgeval gaan we naar links een zandweg op richting een boerderij, de Steenweg geheten. We hebben het verste punt van de wandeling nu wel gehad.
Emtwee had erg zijn best gedaan maar moest nu wel weer even gedragen worden.
Dan komen we bij het Ruiten A kanaal aan met parallelle sloot aan deze zijde.
We gaan links af.
Om 10 meter verder het bruggetje over te steken om weer in het bos te komen.
Daar houden wij eens even pauze, en dan komt er een geinige mountainbiker langs die zegt: "goh, ik wist niet dat ik hier supporters langs de route had!" :-)
Na de pauze vervolgen we het pad.
en komen in vingerhoedskruidgebied. (Afblijven, giftig, maar dat wist je natuurlijk al). We gaan bij de sloot met de bocht mee naar links.
Het pad wordt ietwat schaduwrijker met nog meer digitalis, al ietwat aan de verlepte kant.
Klaarblijkelijk gaan we daarna weer naar links.
Of naar rechts dat kan ook, we blijken in ieder geval opeens weer op de Blauwe route te zitten.
Het paadje wordt weer kleiner.
 Hoog gras, geloof maar dat er hier teken zaten, Emeen moest er verscheidene van Emtwee afplukken. Mevr. Appeltaart stuurde trouwens nog een video in over lyme mocht je belangstelling hebben.
Dan komen we weer bij het kruispuntje waar wij in het begin van het blauwe pad afweken.
 Er wordt op mij gewacht door Emtwee die de roedel graag bij elkaar wil houden.
Maar dan merk ik wel dat hij heel erg moe is, en dus
gaat hij weer even in de draagzak. Best zwaar hoor, met dit warme weer.
Op de heenweg hadden we op die verhoging links gelopen.
Een of ander onbestemd picknickterrein van een vervallen zorgboerderij aan de andere kant,
Hier kunnen toevallige passanten dus parkeren bij de Polderputten aan de Hanetangerweg kruising 't Schot.
Maar wij moesten nog even door het bos.
En bij het hek nemen we onze allerlaatste welverdiende pauze na deze lange wandeling. We zijn dan bijna terug, tijd voor de lunch. En het knappen van een uiltje of zo:-)