Van Lindloh (D) naar Emmer-Compascuum (NL) maandag 15 augustus 2016
|
|
Onze eerste vakantiedag verliep helemaal synchroon met de sterren alleen op een andere manier als dat ik het voorspeld had:
1) de Maan conjunct Pluto leverde een intens gesprek op over spoken , demonen en exorcisme
2) De sportieve aktiviteiten vanavond hebben we zeker ondernomen ,geheel per ongeluk door helemaal van Duitsland naar Nederland te wandelen en weer terug. Waarover hieronder meer
3) en het Mercurius aspect leverde het volgende, voor Belgen en Belginnen vast niet te volgen, supersaaie Maan in Steenbok verhaal op:
HET GROTE AVONTUUR
Het was al wat later op de vroege avond, nadat de kippen alhier enthousiast de delicate maaltijdresten van de bieten en de aardappels hadden verorberd, met smaak, net als wij, dat wij op pad gingen naar........
1) de Maan conjunct Pluto leverde een intens gesprek op over spoken , demonen en exorcisme
2) De sportieve aktiviteiten vanavond hebben we zeker ondernomen ,geheel per ongeluk door helemaal van Duitsland naar Nederland te wandelen en weer terug. Waarover hieronder meer
3) en het Mercurius aspect leverde het volgende, voor Belgen en Belginnen vast niet te volgen, supersaaie Maan in Steenbok verhaal op:
HET GROTE AVONTUUR
Het was al wat later op de vroege avond, nadat de kippen alhier enthousiast de delicate maaltijdresten van de bieten en de aardappels hadden verorberd, met smaak, net als wij, dat wij op pad gingen naar........
|
|
EMMER COMPASCUUM!
(Het enigmatische Mekka van de 70er jaren soap: Toen Was Geluk Heel Gewoon). En geef nou eerlijk toe, geluk is tegenwoordig niet meer gewoon. Men zegt dat je het moet creëren, maar menig Amsterdammer zal zich niets kunnen voorstellen bij Emmer-Compascuum's Geluk.Wat overigens veel vertelt over het beperkte imaginerend vermogen van de Amsterdammer.
ps. We hebben zojuist fietsknooppunt soixante-neuf gepasseerd (met bankje).
(Het enigmatische Mekka van de 70er jaren soap: Toen Was Geluk Heel Gewoon). En geef nou eerlijk toe, geluk is tegenwoordig niet meer gewoon. Men zegt dat je het moet creëren, maar menig Amsterdammer zal zich niets kunnen voorstellen bij Emmer-Compascuum's Geluk.Wat overigens veel vertelt over het beperkte imaginerend vermogen van de Amsterdammer.
ps. We hebben zojuist fietsknooppunt soixante-neuf gepasseerd (met bankje).
|
|
Doorwandelend hebben we een uitkijkje op groene velden.
|
|
Dan passeren we de grens en lopen Nederland binnen.
|
|
Om vervolgens in een soort Canadees landschap te komen (ja ja, we zijn zeer bereisd:-)
|
|
Op de hoek gaan we op goed geluk rechtsaf.
|
|
|
En het geluk is met ons want we komen aan in Emmer-Compascuum!
|
|
Uitzicht links, uitzicht rechts.
|
|
Na de eendjes en bij het einde van het kanaal, gaan we rechts af.
|
|
En belanden op het Hoofdkanaal waar we na de inspannende ontspannende exercitie zonder verdere rustpauze en in het bijzonder zonder bankjes, de toren van de kerk hoopgevend op zien doemen, visioenen van kopjes koffie voor ons geestesoog toverend. En jawel, wij kunnen u melden dat Emmer-Compascuum beschikt over een Eeterij annex koffieterras die/dat zowaar open is op maandagavond.
|
|
Dat terras lag recht tegenover dat bruggetje met een vreemde naam.
|
|
Het was een avond met een gouden randje, de goudbleke zon straalde namelijk allervriendelijkst over het kloppend hart (twee bootjes met 6 kinderen, locale stamgasten, en enkele auto's ) van Emmer-Compascuum.
Hoofdstuk II.
----------------
Welke avonturen beleefden onze reporters?
---------------------------------------------------------
Hoofdstuk II.
----------------
Welke avonturen beleefden onze reporters?
---------------------------------------------------------
|
|
Het begon met de vrouw die we onderweg al hadden ontmoet, en bijna geïnterviewd hadden omdat ze ons zo vriendelijk verwelkomde (echt waar hoor) in Emmer-Compascuum.
Zij begon de dorpsganzen of groot uitgevallen eenden (zie foto) (eenden dus) te voeren zoals Miss Marple de kippen gevoerd had, onder grote belangstelling van twee op fiets passerende jongelingen (zie foto). Zij begonnen een praatje.
Dat geeft alles wel aan dat er hier zo weinig te doen is dat Emmer-Compascuum een walhalla moet zijn voor elke ADHD-er omdat externe prikkels nauwelijks bestaan.
Dan komen er twee wandelaars over het bruggetje (er bevindt zich een soort watertje of kanaal midden in de straat in het centrum van Emmer-Compascuum moet je weten). Geen foto genomen van de twee wandelaars trouwens, je moet me maar op mijn woord geloven. Zij hinkte, ik knikte.
Opeens bleek dat de burgemeester van Emmer-Compascuum achter ons aan het telefoneren was. Hij sprak plat Drents.
Zij begon de dorpsganzen of groot uitgevallen eenden (zie foto) (eenden dus) te voeren zoals Miss Marple de kippen gevoerd had, onder grote belangstelling van twee op fiets passerende jongelingen (zie foto). Zij begonnen een praatje.
Dat geeft alles wel aan dat er hier zo weinig te doen is dat Emmer-Compascuum een walhalla moet zijn voor elke ADHD-er omdat externe prikkels nauwelijks bestaan.
Dan komen er twee wandelaars over het bruggetje (er bevindt zich een soort watertje of kanaal midden in de straat in het centrum van Emmer-Compascuum moet je weten). Geen foto genomen van de twee wandelaars trouwens, je moet me maar op mijn woord geloven. Zij hinkte, ik knikte.
Opeens bleek dat de burgemeester van Emmer-Compascuum achter ons aan het telefoneren was. Hij sprak plat Drents.
|
|
De eenden waren inmiddels tevreden gaan zitten (foto). De kerkklok galmde 8 keer (foto).
Er kwam een voorbijganger langs die vriendelijk goeiedag zei (meer zo iets van Hoi!) zoals alle Emmer-Compascuenaren die we al waren tegengekomen. (Een hele handvol). Hij keek mij enigszins vragend/verbaasd aan tegelijkerdertijd, zo van, "hey, jou ken ik nog niet". En dat geeft maar weer eens aan, dat ook de autist zich zeer kosher zal voelen in deze omgeving, waar iedereen elkaar kent, en het ritme van de kerkklok keurig alle tijden aangeeft waarop de routineuze dingen der dag gebeuren.
Er komt ook nog een blonde vrouw langs, schaars (erg schaars voor Emmer-Compascuumse begrippen), gekleed in het zwart, en ze stapte in een superleuk modern zwart VW-tje. Zij is duidelijk dol op zwart. (De Maan staat in Steenbok vandaag).
SLOT
------
Onder jullie lezers zijn er vast velen die in Thailand zijn geweest, of in India, of Venezuela, of op de Seychellen, of de Gobi woestijn hebben doortrokken, of met de Transsiberie Express naar Vladivostok gingen of Chinese expedities organiseren, maar hoeveel van jullie zijn er wel eens in Emmer-Compascuum geweest?
Wij wel.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Er kwam een voorbijganger langs die vriendelijk goeiedag zei (meer zo iets van Hoi!) zoals alle Emmer-Compascuenaren die we al waren tegengekomen. (Een hele handvol). Hij keek mij enigszins vragend/verbaasd aan tegelijkerdertijd, zo van, "hey, jou ken ik nog niet". En dat geeft maar weer eens aan, dat ook de autist zich zeer kosher zal voelen in deze omgeving, waar iedereen elkaar kent, en het ritme van de kerkklok keurig alle tijden aangeeft waarop de routineuze dingen der dag gebeuren.
Er komt ook nog een blonde vrouw langs, schaars (erg schaars voor Emmer-Compascuumse begrippen), gekleed in het zwart, en ze stapte in een superleuk modern zwart VW-tje. Zij is duidelijk dol op zwart. (De Maan staat in Steenbok vandaag).
SLOT
------
Onder jullie lezers zijn er vast velen die in Thailand zijn geweest, of in India, of Venezuela, of op de Seychellen, of de Gobi woestijn hebben doortrokken, of met de Transsiberie Express naar Vladivostok gingen of Chinese expedities organiseren, maar hoeveel van jullie zijn er wel eens in Emmer-Compascuum geweest?
Wij wel.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
|
|
Tot zover hierboven ons verhaaltje wat we teer plekke schreven en bedachten en sommige van jullie al rondgestuurd hebben voor de leut. Na het eettentjes bezoek wilden we de kerk ernaast nog even aan doen, en dan moet je niet denken dat dit een Mariabeeldje is:
|
|
Excuus, dat was het toch wel, heb nl eens even opgezocht wat die hertogin moet voorstellen, en dit is zelfs een pelgrimsoord geweest: https://nl.wikipedia.org/wiki/Hertogin_van_Drenthe
|
|
Terwijl de Zon nog niet onder was, kwam de Maan al op, altijd leuk bij Volle Maan, dat je ze soms samen kunt zien. Als je tenminste jezelf even een 180 graden omdraait:-)
|
|
Ik dacht zo eens wat van de oudste grafstenen te fotograferen want ik heb nogal wat voorouders in Drenthe, tot ik bedacht dat die allemaal Nederlands Hervormd waren en dit een katholiek dorp (en katholieke kerk) is:-)
|
|
We gaan terug en zien dat er ook nog twee jonkies bij de reuzen-eend zitten.
|
|
Terug nemen we voor de verandering de andere kant langs het kanaal aldaar.
|
|
En zeg nou zelf, onder jullie zijn er vast velen die in Thailand zijn geweest, of in India, of Venezuela, of op de Seychellen, of de Gobi woestijn hebben doortrokken, of met de Transsiberie Express naar Vladivostok gingen of Chinese expedities organiseren, maar hoeveel van jullie zijn er wel eens in Emmer-Compascuum geweest?
Wij wel.
Wij wel.
|
|
De bloeiende aardappelvelden van Emmer-Compascuum.
|
|
Dan belanden we op de rechterfoto uiteindelijk weer in Duitsland.
|
|
Passeren het bankje, passeren rechts af gaand de Kapelweg en zijn dan vlak voor het donker weer thuis. Poeh poeh, benieuwd wat we de volgende keer weer voor avonturen zullen beleven, vandaag was Geluk Heel Gewoon:-)
