Bargerveen, Naturpark Bourtanger Moor, & Klazienaveen:-), dinsdag 16 augustus 2016
De volgende dag gingen we op ons dooie akkertje naar een nabijgelegen natuurgebied. Ik had een foldertje in het huisje gevonden waar een natuurgids een wandeling aanbood en een parking met adres gepubliceerd had, dus tomtomden wij naar dat adres. Het was de kruising van de Verlengde Scheperweg met de Hogeweg in Zwartemeer (NL).
Het stikte er in het begin van de ogentroost!
De hei stond in bloei.
Dan komen we langs iets waar ik het geduld niet voor kon opbrengen te gaan snappen hoe het werkte.
Aangezien we al in Emmer-Compascuum ontdekt hadden dat de mensen hier echt supervriendelijk zijn en positief in het leven staan (daar kan de rest van Nederland nog een puntje aan zuigen), durfden wij maar zo een langskomende fotograaf aan te spreken die bezig was om voor de gemeente foto's van het natuurgebied te maken.
Hij vertelde dat in 1 dorp verderop, Wijtemeer geheten, de mensen juist heel stug waren , een beetje zoals de gemiddelde Rotterdammer, maar hier waren ze inderdaad erg leuk. Beaamde hij. Zelf kwam hij uit Emmen, een dorpje nog weer wat verderop.
Het bankje waar we bij het begin van onze wandeling op terecht waren gekomen beviel ons ook al optimaal, glad, breed, niet wiebelig, warm, enfin het begin van onze wandeling vandaag kon niet stuk. De Zon stond driehoek Uranus die een lekker windje ten beste gaf.
Er komt een vrouw op een fiets langs en ze kijkt speciaal om en groet ons heel vriendelijk: Dag! terwijl ze ons alle twee even echt aankijkt. Zoals we in ons Emmer-Compascuum's verslag al opmerkten dat mensen elkaar inderdaad echt aankijken en contact maken als ze een ander groeten met Hoi! of Dag! Heel bijzonder en ik heb het in heel Nederland nog nooit zo meegemaakt. Jort Kelder zou eens een uitzending moeten maken Hoe Heurt het Eigenlijk? in Emmer- en Barger-Compascuum. De Achterhoeker bijvoorbeeld zegt wel: Hallo! maar kijkt je niet aan en gaat snel weer door. Aldus geneerde mevrouw Marple zich een beetje voor haar Achterhoeks aandoende reactie op de vrouw op de fiets omdat ze gewoon door bleef babbelen.
Hij vertelde dat in 1 dorp verderop, Wijtemeer geheten, de mensen juist heel stug waren , een beetje zoals de gemiddelde Rotterdammer, maar hier waren ze inderdaad erg leuk. Beaamde hij. Zelf kwam hij uit Emmen, een dorpje nog weer wat verderop.
Het bankje waar we bij het begin van onze wandeling op terecht waren gekomen beviel ons ook al optimaal, glad, breed, niet wiebelig, warm, enfin het begin van onze wandeling vandaag kon niet stuk. De Zon stond driehoek Uranus die een lekker windje ten beste gaf.
Er komt een vrouw op een fiets langs en ze kijkt speciaal om en groet ons heel vriendelijk: Dag! terwijl ze ons alle twee even echt aankijkt. Zoals we in ons Emmer-Compascuum's verslag al opmerkten dat mensen elkaar inderdaad echt aankijken en contact maken als ze een ander groeten met Hoi! of Dag! Heel bijzonder en ik heb het in heel Nederland nog nooit zo meegemaakt. Jort Kelder zou eens een uitzending moeten maken Hoe Heurt het Eigenlijk? in Emmer- en Barger-Compascuum. De Achterhoeker bijvoorbeeld zegt wel: Hallo! maar kijkt je niet aan en gaat snel weer door. Aldus geneerde mevrouw Marple zich een beetje voor haar Achterhoeks aandoende reactie op de vrouw op de fiets omdat ze gewoon door bleef babbelen.
Dan beginnen we eens aan onze wandeling en besluiten de blauwe route te volgen, die in het begin nog wel werkte met de bordjes maar aan het einde...
Al snel komt er weer een bankje (voor het uitzicht) maar voor ons was dat toch echt te snel, hoe graag we ook op bankjes zitten te keuvelen.
Tjonge, na 100 meter al weer een bankje, ook deze sloegen we over in de hoop dat er nog meer zouden komen, die hoop bleek ijdel te zijn:-)
De Zon stond dus driehoek Uranus en dat beïnvloedde onze Naturpark Wandeling extreem gunstig: we kwamen namelijk door een heel uniek en verrassend (Uranus) gebied , ik keek mijn ogen uit, hieronder een compilatie:
Een blauwe libelle, die zich nog liet vastleggen op de foto ook. Ze komen alleen voor in natuurgebieden waar het heel zuiver is.
Ik kijk nog steeds mijn ogen uit!
Tjonge, er zouden hier adders zitten. Van Ericius hoorde ik dat ze giftig zijn. Het is maar goed dat ik dat niet wist. (Alhoewel het slechts licht giftig is:- )
Dan gaan we maar eens op zoek naar een bankje, maar die zou de hele wandeling dus nergens meer te bekennen zijn:-)
In plaats daarvan krijgen we nog wat leuke waterdoorkijkjes.
En nog wat plantjes ook:
bloeiend en wel.
Klaarblijkelijk wordt die varensoort rechts uitgelegd maar ik heb het natuurlijk niet gelezen.
We volgen nog steeds het blauwe pad, rechts tormentil (latijn potentilla erecta).
Het heet hier anders opeens wel anders: Natuurpad Meerstalblok. Nou ja, het zal wel.
Links is nog een poeltje.
Bewolkt was het dus wel op dit moment.
Het blauwe pad voert dan even een omweggetje uit om het wat minder kaal te doen lijken.
Het was eigenlijk een "nergens voor nodig" omweggetje.
Het blijft een waterrijk gebied, hier nog weer even een impressie:
We wandelen daarna gewoon rechtdoor, en dan......
kom ik na het veenpluis links op een pad waar ik halverwege links opeens......
een heuse adder zie! Ik vroeg jullie of iemand ook even na kon kijken in zo'n dierenboek wat het betekent als er een adder op je pad komt, en ik kreeg legio berichten terug, waaronder hele transformatieve verhandelingen. De eerste die binnen kwam was van KV uit het boek van Ted Andrews, het boek dat ik inderdaad bedoelde. Kort maar krachtig schreef ze:. Verschijnt er een reptiel in je leven, kijk dan uit naar kansen om je te laten gelden en op een nieuw niveau zelfstandigheid te verwerven. Je zult hoe langer hoe onafhankelijker worden.
Uit : Luisteren naar dieren van Ted Andrews
En dit was precies wat ik wilde horen... ik was namelijk bezig onafhankelijk te worden van Belgische verplichtingen, en... dat is inmiddels GELUKT juist omdat ik me heb laten gelden!
Uit : Luisteren naar dieren van Ted Andrews
En dit was precies wat ik wilde horen... ik was namelijk bezig onafhankelijk te worden van Belgische verplichtingen, en... dat is inmiddels GELUKT juist omdat ik me heb laten gelden!
Daarna wordt het pad weer mooi waterrijk maar Miss Jane Fruitui en ik besloten ook eigenwijs te zijn, want het blauwe pad ging volgens ons opeens de verkeerde kant uit, en wij waren zo toe aan een bankje dat nergens te vinden was, dat we besluiten linksaf te gaan. Min of meer terug naar de plek waar we vandaan kwamen.
En dan komen we ook weer langs het soort landschap van het begin.
wel weer bloedmooi.
Nu heet dit natuurgebied ook wel het BARGERVEEN: er bestaat namelijk ook een Barger Compascuum wat qua sfeer niet veel verschilt van Emmer Compascuum, een kanaal in het midden, een kerk, een koffietent tegenover de kerk, en een paar huizen. Emmer-Compascuum heeft er zelfs een hele nieuwbouwwijk tegenaan met straatnamen als de Zr. Simplicita straat, etcetera want katholiek zijn ze hier wel, maar Barger Compascuum stelde echt niets voor, merkten we op toen we er doorheen reden vanaf het Internationale Natuurgebied de Bourtanger Moor of het Bargerveen op weg naar Klazienaveen voor koffie, alleen voor de leut en de naam...
Klazienaveen
Klazienaveen, de naam zegt het al (pardon?), een metropool waar je gratis kunt parkeren (foto) in het centrum.
En de Apfelstrudel met vanillesaus en slagroom is er goed.
De metropool is iets te groot en te druk voor het Emmer-Compascuumse fenomeen van "Hoi!" tegen iedereen.
Maar zeg nu zelf, je bent misschien wel eens op Bali geweest, of hebt het Titicaca meer bevaren. de Rocky Mountains doorgetrokken, of bent wel eens in Tibet of Bhutan geweest, maar, ben je wel eens in Klazienaveen geweest?
Wij wel.
En de Apfelstrudel met vanillesaus en slagroom is er goed.
De metropool is iets te groot en te druk voor het Emmer-Compascuumse fenomeen van "Hoi!" tegen iedereen.
Maar zeg nu zelf, je bent misschien wel eens op Bali geweest, of hebt het Titicaca meer bevaren. de Rocky Mountains doorgetrokken, of bent wel eens in Tibet of Bhutan geweest, maar, ben je wel eens in Klazienaveen geweest?
Wij wel.
Rechts het bewijs dat wij op 16 augustus des namiddags in Klazienaveen waren:-) In de witte olifant. En van olifanten gaan we naar...
een vlinder die op ons zat te wachten toen we thuis kwamen.
En wel op de tuintafel zoals je kunt zien.
En dan blijkt ons nog een tuindier op te zoeken die uit de ren ontsnapt was.
we hadden nog wel wat lekkers voor haar.
Zoals je kunt zien.