1. Nationaal Park Dwingelder Veld, Dwingeloo, vrijdag 22 december 2017

Ik had vroeg uitgecheckt en was al om 20 over 9 aan de wandel: de bedoeling was in het Dwingelder Veld, ik had per slot op een P van het Nationaal Park het Dwingelder Veld geparkeerd (één van de vele, deze was dicht bij de Bosrand in Dwingeloo). Het mistte nog lekker op de zandweg.
Het sneeuwde niet, en het regende niet, het was 6 graden boven nul en prima wandelweer, maar de camera pikt gewoon de mistdruppels op.
Na verloop van tijd komt er inderdaad een paadje naar rechts met bordje Dwingelderveld, daar gaan we dus in.
Het was een majesteitelijk Beuken-pad.
En dat kwam goed uit, geen gezeur met natte paadjes, en als ik gewoon heen en weer op het fietspad zou lopen, zou ik ook niet kunnen verdwalen, wie doet je wat.
Tjonge jonge, het is wel erg met die mistdruppeltjes zeg.
Het was hier trouwens ook nogal heuveltjes-achtig.
Maar het fietspad ging er mooi tussendoor, niks geen geklim of gedaal, ideaal.
Die druppeltjes komen natuurlijk allemaal van de bomen af.
Een heuveltje, en een bankje.
En bij dat bankje kon je ook naar rechts een voetgangers-wandelpad in, nou, mij niet gezien, het zag er niet uit met al dat natte blad op het pad.
Ik vond het hier trouwens mooi en het heeft ook wel wat om op een vroege december-ochtend aan de wandel te zijn:-)
Wel vreemd dat het maar door blijft gaan met die mist-spikkels.
Dit is net een bloemstuk.
De mist lijkt warempel een beetje op te houden met druppelen op de foto's :-)
Er loopt ook een wandelpad parallel maar op de tweede foto gaat die rechts af en het fietspad links af.
Het bos zwamt ook nog een beetje, in ieder geval deden die twee fietsers dat wel, maar het was wel geinig.
Op dit punt besluit ik om te keren.
En dan valt mijn oog opeens op het feit dat er allemaal grote bomen gekapt zijn aan de zijkant van het fietspad, volstrekt onnodig natuurlijk, ze zullen wel geld nodig gehad hebben, Staatsbosbeheer.
De stammen zelf lagen er niet meer, dus het moet al wel een tijdje geleden zijn.
Nog meer gezwam, niet in de ruimte, maar op de grond.
En dan ben ik terug bij de auto, op naar de volgende wandeling. Deze vond ik erg plezierig, de volgende wat minder:

2. Nationaal Park de Sallandse Heuvelrug

Een uurtje verder zuidwaarts ga ik eerst eens even brunchen in restaurant de Sallandse Berg of Sallandberg, dat aan de Grotestraat in Nijverdal ligt, alwaar ik om kwart voor enen de Sallandse Heuvelrug eens wandelend ga verkennen.
Van het ene Nationale Park naar het andere dus. Ik las dat Nederland er 20 kende, dat Yellowstone (USA) het eerste was, en dat ze ingesteld werden naarmate de almaar groeiende bevolking steeds meer aan landje veroveren deden en de natuur anders om zeep zouden helpen.
Niks mis met  dit bos, behalve dan, dat er flink lawaai was van de grote weg vlakbij.
Klaarblijkelijk zijn er hier in WOII nogal wat vliegtuigjes neergestort.
Op de blauwe rechthoekje staat: U staat hier. Ik zou maar een minipiepklein stukje Sallandse Heuvelrug doen vandaag, vooral gehinderd door omgevingsfactoren.
Op deze zandweg liep ik zuidwaarts, weg van de snelweg zeg maar.
Maar dan begint er links een zaagmachine te storen, en ga ik op de kruising rechts af om daaraan te ontsnappen.
Hier was het eventjes stil.
Maar als ik aan het eind links af wil, staat daar een ronkende bestelwagen met zelfs een hekje  verboden toegang en een niet al te fraai landschap, dus keer ik gewoon weer om.
Dan zie ik nog een heel perk vossebessen, iets wat ik voornamelijk eerder tegenkwam op de Holterberg, waar ik dan ook, zonder dat ik het hier in de gaten had... vlak bij was!
Als ik hier rechtdoor wil gaan hoor ik opeens allemaal schoten in de verte, ze waren vast wild aan het schieten. Ik geef het op, ga naar links en terug naar de auto. Daarmee rijd ik dan de NIJVERDALSEBERGWEG af waar ik gewoon langs gevoerd werd toen ik "thuis" intikte op de tomtom,  notabene ook nog slechts 30 minuten verwijderd, en rijd dan dwars door de heide van de Sallandse Heuvelrug, waar nog 2 keer geparkeerd kon worden, dus dat is iets voor een andere keer. Die weg gaat over in Nationaal Park De Holterberg.... ik herkende het opeens, en kwam inderdaad over de Holterberg, dus het was een super autoritje terug naar huis!
Benieuwd wat we morgen weer gaan beleven.