De Heest (bij Zwiep), vrijdag 27 mei 2016

Het had even flink geregend, waarop wij eerst naar de Intratuin gingen, met paraplu's. Daarna reden we verkeerd maar het kwam toch nog goed, de regen was opgehouden en we vonden een geinig zelfs mysterieus paadje.
Dit paadje met meidoorns liep gewoon nog langs het riviertje.
Maar dan zien we het mysterieuze paadje waar we uiteraard ingaan.
Uitzicht naar rechts en uitzicht rechtdoor.
Links en rechts stonden bramenstruiken, dus daar heb ik al wandelend flink wat jonge topjes van geplukt voor braambladthee,
Het was wel een smal paadje en het werd er niet breder op.
Rechts was er een sloot met het smalle paadje er zo dicht bij dat we moesten oppassen niet in de sloot te kukelen:-)
Het zou eigenlijk wel een superleuk paadje kunnen zijn, maar het liep evenwijdig aan de weg, waardoor we wel auto's konden horen en dat vergalt het natuurplezier:-)
Bij de splitsing gaan we nog eventjes rechtdoor.
Foto#22 ziet er in ieder geval mysterieus genoeg uit.
Dan eindigt het paadje, omhooggaand naar de weg.
En we bleken aan de overkant verder te kunnen.
boterbloempjes
Een bankje, en wat zie ik opeens op de foto's? We bleken twee hondjes bij ons te hebben. Dat was ik vergeten en op de foto's in het struikgewas van het smalle paadje was het prutteltje natuurlijk helemaal verdwenen.
De oogst, althans van de heenweg.
We gaan verder en passeren een prachtig bloeiende kastanje.
Het pad gaat door aan de overkant van de oprijlaan naar De Heest, en we overleggen even of we nog verder gaan. Dat doen we.
Links zien we dan De Heest opdoemen, waar we op deze wandeling voor het eerst langskwamen van een andere kant. Hermes kwam toen nog met een interessante geschiedenis over dit huis, dat ooit door Isadora Duncan bewoond werd. En zoals je op die site kunt lezen zijn huis en tuin NIET toegankelijk dus we waren lekker in overtreding, toen, en zometeen trouwens ook.
Het officiele wandelpad gaat naar rechts, richting Zwiep, vandaag voor ons helemaal de verkeerde kant, want de auto stond ergens links, dus we storen ons niet aan het bordje Verboden Toegang en wandelen eens naar links.
Emeen kijkt eens of we bij de Berkel kunnen komen om zo daar langs naar de auto te komen. Maar nee, we gaan rechtdoor. De boerderij stond gelukkig leeg, want er leek een verbouwing gaande te zijn, nou ja, niet vandaag in ieder geval.
De vorige keer waren we langs het huis vanaf de Berkel gekomen maar inmiddels was dat pad compleet onbegaanbaar en overwoekerd, dus we nemen nu gewoon de oprijlaan naar links terug...
Weliswaar ook verboden terrein maar wel met een mooi bloeiende rododendronstruik.
Emeen dacht dat het wel een mooi plaatje op zou leveren als ik tegen de struik aan zou staan.
hm...
Aan de overkant van de weg nemen we het smalle paadje weer terug.
En vulde k het braamblad aan.
En dan komen we weer bij de Berkel.
En bij de auto. Fin.