Crossroute, dinsdag 18 februari 2020

Ik reed een klein eindje de Dwarsweg op, stak de Vordenseweg over, negeerde een verbodsbord met "alleen bestemmingsverkeer" en parkeerde bij een wandelingang. De eigenaar van het zwarte hondje stelde vast dat deze twee hondjes vrienden voor het leven werden; ik heb maar niet gezegd dat het een oppashondje was.
Het glibberde weer lekker in het begin.
Dit was de eerste van de drie mountainbikers die we ook nog tegenkwamen, verder geen levende kip natuurlijk, maar we liepen dan ook op een mountainbikecrosspaadje. 
Het leek wel een nieuw aangelegd paadje, ik geloof ook niet dat ik ooit eerder hier was, en het inmiddels bekende paaltje doet denken aan Natuurmonumenten die hier de regie voert. 
Prachtig, die douglassparren.
Je ziet het misschien niet zo terug op de foto maar er zaten van die lekkere mountainbobbels in het pad, dat niet echt lekker liep natuurlijk.
Maar het is hier schilderachtig mooi.
We kuierbobbelen dus rustig verder. (Tja, wat anders:-)
De sfeer voelt hier ook goed aan.
Ik vond het wel een verrassing, het ontdekken van een nieuw paadje zo dicht bij huis, nieuw aangelegd eigenlijk.
Het was wederom een herfstachtige (wind) dag met een lente-achtige temperatuur in de winter.
En de zon komt ook nog even door. Op de kruising gingen we geloof ik links.
Alwaar ik nog een boomstambankje tegenkom.
Bij douglassparren in de buurt, heerlijk.
Dan komen we in motorcrossgebied aan...
En hier moest ik weer even langs laveren. 
Dranghekken.
Ik zie een hek waarvan ik hoop dat ik dit vreselijke stuk snel kan verlaten. 
Maar Eempje daalt even af om te snuffelen.
En daarna kunnen we inderdaad gelukkig het hek door.
Dat is dan weer de Dwarsweg, het enige stuk dat eigenlijk fatsoenlijk liep:-)
Links nog wat rommel en rechts een wandelpad dat we wellicht een andere keer proberen, maar nu gaan we weer naar de auto.
Kijk maar:-)
's Avonds belde Emeen nog, die in India zit, maar helaas herkende Amy haar telefoonstem niet of nauwelijks. Misschien maar goed ook, anders raakt ze natuurlijk helemaal in de war zo drie weken lang zonder haar vrouwtje. 
​De video hieronder vond ik erg indrukwekkend.