Het Sterbos in Ampsen, woensdag 19 februari 2020

Met slechts een vaag plan om hier ergens in de buurt te gaan wandelen begon Eempje zo gauw we de Oude Lochemseweg ingeslagen waren, als zijweg van de Ampsenseweg in Lochem, te piepen en dansen toen ze bos zag, dus dacht ik zo, oké, dan stoppen we maar meteen bij deze ingang van het zogeheten en zo aangelegde Sterbos in Ampsen. 
Je kunt meteen al uit drie of vier paden kiezen.
Bordjes kan Eempje niet lezen.
Ik besluit het buitenste pad aan de rechterkant te nemen. 
Ik was hier al vaker geweest, op zich lijken al die paden op elkaar, en veel te beleven is er nou ook weer niet, maar dit buitenste pad had ik in ieder geval nog nooit genomen. 
Er lag nog een residu van storm C of D. 
Je hoorde het verkeer van de Ampsenseweg trouwens wel hier, maar later, weg van dat buitenste pad, was het bos wel stil.
De zon kwam wel door. Buienradar had "lichte regen" voorspeld maar ik had die voorspelling sowieso genegeerd en dat was maar goed ook want ik heb geen druppel regen gezien. 
Soms ligt er op de grond ook nog iets bezienswaardigs. 
Aan beide kanten zijn sloten. 
Het was echt prachtig weer.
Na dit fraaie beeld blijkt Eempje wat in het bos gezien te hebben (ik zag niks).
Ze blijft maar kijken.                                                       Maar met de sloot erachter kon ze toch geen vermeend konijn achterna.
Aan het eind nemen we het diagonale pad naar links.
Rechts kun je door de bomen in de verte nog Huis Ampsen zien liggen.
Als die paden in een stervorm zijn aangelegd, zijn die sloten dat zeker ook.
Opnieuw kijkt Eempje of ze nog wat ziet, maar dit is een heel ander pad en ze kijkt nu een heel andere richting uit.
Dan komen we een bankje tegen.
Amy neemt als eerste plaats en ik als tweede. Het ding was zeiknat, excuus voor het woord. 
Bij de volgende kruising van paden gaan we rechtdoor. 
En na een poosje verschijnt er weer een kruising van een veelvoud aan paden, diagonaal alle richtingen uit. 
Zes paden maar liefst, nummer 1 naar rechts, nummer 2 waar we net vandaan kwamen, nummer 3 naar voren,
nummer 4 schuin naar links, nummer 5 nog meer naar links en nummer 6 het verst naar links:-)
We nemen nummer 4 want die leek het meest droog. 
Even later komt er een kruising met zelfs 8 paden, maar die heb ik maar niet allemaal nog een keer gefotografeerd.
Dan komt er een ronde  vijver, waarvan ik me niet kan herinneren die hier ooit eerder gezien te hebben. 
Toen raakte ik wel een beetje mijn gevoel voor richting kwijt.
Ik wilde naar rechts maar spotte in de verte een schuur, en daar moest ik niet wezen en toen ik 180 graden de andere kant uit keek meende ik een schimp van blik (een auto dus) te ontwaren dus ging ik die kant maar uit:-)
Dit vijvertje had allemaal groene takjes erin.
Dan moeten we de voeten even goed optillen want dit zijn allemaal wortels. 
Eempje nog even aan het rennen maar dat komt omdat ik haar riep omdat ze me te ver naar de weg was gelopen, waar inderdaad het stuk blik staat wat ons weer thuisbrengt. Het was een fijne wandeling geweest, Eempje had het goed uitgezocht!