Brunsummerheide, maandag 20 maart 2017

Nadat ik bij Venlo voor de zoveelste keer fout gereden was, reden wij uiteindelijk via Duitsland naar de Brunsummerheide, adres Schaapskooi 99 in Heerlen.
Natuurmonumenten had zich wel architectonisch uitgeleefd bleek hier, en verder overal.
Vroeger, heeeeel vroeger, werd de aarde bewoond door reuzen. Wist je dat? Hierboven een knots die ze gebruiken bij hun oorlogsvoering.
Die heksenkring staat voor de terugweg op de agenda.
Miss Marple heeft zich bescheurd om mijn "tasje". Een normale wandelaarster, volgens haar, heeft een rugzakje, maar hier heb je er een met, volgens haar, een keurig damestasje, rokend als een ketter, en hoe ze het vertelde, we kregen er beiden de slappe lach van. Maar ik zal er nu altijd aan denken als ik mijn "wandeltas" weer meeneem....
De Limburgse Sterrenwacht bevindt zich hier ook.
Dan treffen we een pannenkoekenhuis waar we flink gebruik van hebben gemaakt (de pannenkoek was overheerlijk) waardoor we pas s avonds om 20.00 uur toe waren aan ons avondeten.
Die route van 1 km lang zou te doen zijn geweest, ware het niet, dat het flink klimmen en dalen was.... en bovendien was het koud.
 Dus we keken hooguit even naar die route maar nemen zelf een bosroutetje ongeveer terug naar de parking:-) En wat troffen wij daar?
Een veld vol mals speenkruid! Alwaar wij een flinke handvol van plukten om 's avonds mee te bakken in onze heerlijke groentebamimaaltijd reeds van te voren klaargemaakt door de moeder van Miss Marple. En aldus werd het een superfoodbamimaaltje. Nog geen twee dagen later zullen we ontdekken dat het speenkruid al begint te bloeien, althans hier in Limburg, en je moet de blaadjes plukken voor de bloei: dus de reeds bloeiende plantjes sla je over.
Dan komen we opeens houtsnijwerk kunst tegen, een sprinkhaan en een kikker?
Het pad erna vervolgt over een bruggetje.
Terug bij de auto rijden we naar ons logeeradres voor deze midweek: we treffen een historische carré-boerderij aan.
En die lange oprijlaan en boerderij lag al in een heel landelijke omgeving, heel schattig eigenlijk.
Ons appartement bevond zich op de begane grond, links op de foto met uitzicht op een bende viooltjes aan de overkant:-)
Het mysterie spatte van het gebouw af, Miss Marple en ik begonnen meteen overal spoken te zien, en een Mysterie te vermoeden, dan wel er eentje zelf te schrijven:-)
Dan besluiten we voor het donker is nog even het weggetje tegenover de oprijlaan te gaan verkennen.
En dan komt de eerste maretak in beeld!
Zuid-Limburg is de enige regio in Nederland waar de bekende maretak (engels mistletoe, latijn viscum album) voorkomt. De maretak is een GEHEIMZINNIGE plant die in Zuid-Limburg en Noord-Frankrijk op een aantal bomen groeit. De geheimzinnigheid heeft te maken met de betekenis die de maretak  in de Germaanse, Keltische en Griekse mythologie had. Niets was zo heilig als een maretak, die op een eik groeide. Poeder van deze takken zou de vruchtbaarheid bij vrouwen bevorderen. Tevens geloofden zij dat de maretak een middel tegen vergiftigingen zou zijn.
Maretak betekent heksentak en is een struikachtige half parasiet die vooral tijdens de wintermaanden opvalt, als de bomen kaal zijn.
Mistletoe is het symbool voor vriendschap , liefde, geluk en een lang leven. (Dit alles uit een VVV uitgave die in het huisje lag).
We zouden nog veel meer maretak tegenkomen hier in Zuid-Limburg, maar het probleem is wel dat je er nooit bij kunt, het hangt te hoog in de bomen:-) En we zijn geen heksen die kunnen vliegen.
Als we bij de top zijn aangekomen, even om de hoek hebben gekeken en nog geen bankje zien, keren we weer om, het begon al wat donkerder te worden. En aldus eindigden onze avonturen op deze eerste Limlandse dag.