Het Blauwe Meer bij Geeuwenbrug/Dwingeloo, woensdag 20 december 2017

Op de heenweg naar de Voshaar had ik dit bordje gezien, dus ik naar het Blauwe Meer.  Het weggetje bij de parking was afgesloten.
Dus ga ik de andere kant op. Uiteraard.
Ah, de paddenstoel zegt dat het nog 300 meter lopen is naar het Blauwe Meer.
Dus dat doen we dan. Het regende niet, wellicht waren het wat mistdruppels die van de bomen kwamen op de camera.
Nog meer mooie bomen en nog meer mistdruppels.
Na nog een fraaie boom moet ik kiezen welke kant het Blauwe Meer uit zou zijn.
Ik ging links en dat bleek spot on te zijn.
In de zomer kun je hier een dagkaart kopen, en er zwemmen, maar voor paarden is het verboden. Ik heb veel meer voorouders die hier uit de regio komen dan ik benoemde op de heritagewalk hiervoor, ik stel me zo voor dat ze hier met paard en wagen :-) in de zomer allemaal veelvuldig kwamen om te zwemmen, hun zomervakanties doorbrachten, zeg maar.
Ik zag een pad naar rechts en besloot om het meer te gaan wandelen.
Het zag er  prachtig uit alhoewel ik het meer niet bepaald blauw vond.
Het ging een leuk en lang pad worden rondom dat meer.
Het water was hartstikke helder, echt top om in de zomer chloorloos in te zwemmen!
En al dat moois bevond zich dus letterlijk in de achtertuin van de Voshaar.
Ik moest wel wat klimmen en dalen op de oever maar dat had ik er graag voor over, ik vond het er echt prachtig.
Ik ben tijdens de hele wandeling geen levende ziel tegengekomen. Misschien is dit natuurgebied wel een goed bewaard geheim tussen alle nationale parken hier in de buurt.
Het ging alle kanten op met dit pad op de oever, omhoog, omlaag, links, rechts, maar het was goed te doen.
En ik genoot gewoon van hoe het er uitzag, echt supermooi.
Het klepje van de camera sloot hier niet helemaal goed zie ik wel op deze foto's.
Het is trouwens de reden waarom Ineke uit Groningen deze camera weg wilde doen en aan mij opstuurde, en ik er al weer jaren-en jarenlang plezier van heb!
Ik had het hier nog niet door anders had ik het wel even handmatig dichtgedaan.  (Of helemaal opengemaakt, dat is het betere woord).
Het pad gaat verder door een hek met bizar veel prikkeldraad. Waar dat op sloeg...
Bij deze boom plant ik mijn stoeltje eens even neer voor een eerste pauzetje.
Een indrukwekkende boom hoor!
In de verte zie ik dat huisje van het begin en besluit dat ik nog niet eens op de helft ben om rond het meer te komen. Dus we gaan gauw weer verder.
De oever langs het meer is behoorlijk hoog zoals je ziet.
En hier begint het meer een zweem van blauw te vertonen. En ach gossie, die voorouders van mij kunnen hier helemaal niet gezwommen hebben want ik google eens even en lees dat het hier om een recent zandgat gaat:-))
Dat is dan toch wel weer sneu voor die mensen, niet? Maar niet voor de huidige lokale bevolking.
Weer zo'n schitterend punt.
En opnieuw vallen er weer wat mistdruppels van de bomen want het heeft de hele dag niet geregend.
Ik verbaas me er over dat ik vandaag zo makkelijk klim en daal.
In deze punt kleurt het water inderdaad wel groen-blauw.
Op de hoek moet ik naar links maar ik zie rechts een bankje, dus eens even kijken wat daar te zien is: er blijkt nog een meer naast te liggen. Je kunt er overigens niet verder lopen. Wat ik ook helemaal niet van plan was want om niet te verdwalen doen we echt alleen het rondje om het blauwe meer zelf.
Met zijn superheldere water.
Ik ben nu wel zo'n beetje op de helft en plant mijn stoeltje neer bij dit bankje.
De vorige pauze was om 12 uur, we zijn dus nu ruim een half uur verder, alles op mijn nieuwe Yves-Rocher horloge. Onlangs had ik van moeders ook een nieuw horloge gekregen maar daar is het helaas het bandje van geknapt omdat ik het vergat af te doen tijdens het slapen..
Omdat we pas op de helft van de wandeling zijn ga ik gauw verder.
Oh kijk nou, er hangt een touw aan een boom waarmee de boys in het water kunnen plonzen.
Het water ligt er hier weer behoorlijk groen-blauw bij.
Prachtig weer, en het meer komt hier via een sleuf het land binnen. Een klein stukje dan.
En hier moeten we even heel nauw langs het water.
Dan komt er een hek in zicht in het water, de tweede helft van deze rondwandeling gaat een stuk kleiner worden dan de eerste helft....
Dan gaan we weer zo'n hek vol prikkeldraad door.
Het wordt weer tijd voor een minipauze.
Er is hier ook nog heide en een glibberlig kwalzwammetje wellicht voorheen koraalzwammetje.
En dan is daar het strandje en het huisje al weer.
Ik haal de auto op en neem van daaruit ook nog even een foto van het nabijgelegen Leggelderveld natuurgebied.
Daarna rijd ik naar de Bosrand voor de Bospub aan de rand van het Dwingelderveld natuurgebied.
Ik wilde koffie en het gebied even checken voor een wandeling.
Tjonge, kun je hier ook skiën?
De koffie was prima maar mijn lunchgerecht droog en smakeloos, er lag echter een labrador met smekende ogen, en die vond het geweldig (het mocht van zijn baasjes).
In ieder geval was dit een topwandeling, hetgeen de volgende ook geweest zou zijn als ik daar niet ....weer.... eens....verdwaalde....:-)