Zwinderen: woensdag 5 juni 2019

Eenmaal aangekomen ergens buiten Zwinderen, wordt Ameen begroet door dhr. Appeltaart.
Mevr. Appeltaart opent de deur en ik neem even een kijkje en kiekje in en van de woonkamer.
Niet alleen had mevr. Appeltaart een bende rozeblaadjes geplukt en gedroogd, ze had ook kurkuma brood met zonnepitten gebakken.
De lunch was overheerlijk! De sla kwam uit de tuin en over het ei ging ook kurkuma zout.
Daarna gingen we het terrein eens verkennen.
Dit was de derde keer dat ik hier was, de eerste keer met de verhuizing, de tweede keer was het stervenskoud en hebben we door maar 1 bosje gekuierd met paraplu, en nu zouden we dan eindelijk de gehele omtrek eens gaan bewandelen.
Dhr. en Mw. Appeltaart en Emeen wisselden steeds tuin-plantaardigheden uit (en trouwens ook tuinplanten).
Voor het eerpelveld gaan we rechtsaf.
richting bosje nummer 1.
Alwaar helaas, pindakaas, het bankje ingestort was.
Er zijn mensen die denken dat dat roze spul duizendguldenkruid is, niets is minder waar, wat het wel is weet ik ook niet, een tuinplant gewoon denk ik dan. 
En hier leest men bijna astrobloem ipv strobloem, van die dingen die we in de zeventiger en tachtiger jaren in droogboeketten verwerkten.
Her staat vast ook iets, geen idee en daarnaast madeliefjes. 
We wandelen eens verder.
en komen bij een stoeltje.
Deze mooie Eik heb ik gevraagd voor een lang en gelukkig leven voor de bewoners alhier.
Dit bosje is nog een werk in progress.
De zon scheen prachtig.
En dan moet ik een hellinkje af alwaarop men prompt besluit daar twee stokken te planten voor ouden van dagen zoals ik:-)
We steken de oprijlaan over en gaan bosje nummer 2  in. 
Ook hier heeft mevr. Appeltaart al diverse paadjes aangelegd.
Men vermijd het deel waar we over een omgevallen boom heen moeten klauteren en we gaan rechtsaf.
Dan komen we nog een stoeltje tegen.
Even er om heen naar links.
De helling weer op en aan het eind de helling weer af. 
We lopen langs het weiland naar de achterkant. Wat een zegen, al de vlier in je achtertuin, we hadden trouwens heerlijke vlierbloesemthee gedronken bij de lunch. 
Die achterkant is wel mijlenver verwijderd van het huis zoals je ziet.
Mevr. Appeltaart legt de plannen uit voor die achterkant. Op één van de volgende wandelingen komen we nog hulst tegen en dat is ook een goed plan hier, want dat blijft 's winters groen. (De vlier blijft wel staan hoor). 
We gaan met de bocht mee naar rechts.
Alwaar we de slotgracht maar even omdopen tot Groene Gracht.
En dan zijn we weer op het terras.
Er worden nog wat wetenswaardigheden uitgewisseld,
en dan is het weer tijd voor het afscheid. 
en joechei, mijn huis staat op Funda!! Zegt het voort, zegt het voort.