Zutendaal: Lieteberg, vrijdag 12 mei 2017,***

Onderweg terug naar huis besloten we eens te gaan kijken bij het Blote Voetenpad in Zutendaal. Niet dat we van plan waren op blote  voeten te gaan lopen trouwens. De parking (1 ster) stond er verlaten bij met uitzondering van een tourbus waarvan de chauffeur buiten de bus liep en de motor had laten draaien. Dus ik tegen die man: zou je die motor niet eens uitzetten? Hij: ja dat is het leven he? Maar hij gaf toe, tegen Nederlandse assertiviteit is een Belg niet gauw opgewassen, dus hij  zette keurig de motor af.
We moesten eerst even een pad afdalen (dus dat werd stijgen op de terugweg, zijn we ook al zo dol op).
Dan komen we een bankje tegen (2e ster).
Hier hielden wij een Oerol-achtige voorstelling, getiteld GAAP. Het publiek visualiseerden wij 4 rijden dik op de grond in het gras voor ons, en wij zaten om beurten, zo nu en dan, eens te gapen.
We komen bij een soort T-splitsing en uiteraard gaan we linksaf onder die houten driehoek door, maar we zouden daarna een soort rondje lopen en er weer uitkomen bij het rechterpad.
Dat standbeeld is een wesp of zo, er is hier namelijk ook een insectenmuseum.
En, de derde ster, er is koffie. Vanaf het terras wijst Miss Marple me op een kikker in het vijvertje ernaast.
Daarna gaan we eens aan de wandel.
We passeren een tweede bankje wat we net na de koffie oversloegen.
Het blote voetenpad waar we niet in mochten zonder ticket, nou, dat waren we toch al niet van plan.
Voor de scenery vandaag geen enkele ster, het pad komt uit bij een weg en vervolgt dan langs de rand van het dorp - we hadden er hogere verwachtingen van gehad omdat het om natuurpark de Hoge Kempen ging. Maar zoals je ziet komt de oranje stip route hier ook langs en als je maar ver genoeg door zou wandelen, komt er vast nog wel wat.
Rechts ie een (wel mooie) afrastering en op de grond een dik bandenspoor.
(Ik hou wel van strukturen op foto's).
Die gans nam zijn jonkies gauw mee het hok in, toen ik er aan kwam.
Het pad gaat hier dus gewoon langs enerzijds de achterkant van tuinen, en anderzijds een afrastering, tot je op een asfaltweg komt en weer rechts af kunt slaan.
Links stond er een vakantiehuisje, maar als de mensen daar geweest waren zouden ze vast vergaan zijn van de muggen want het was een en al drassigheid, water, en poeletjes op de grond daar, voor wel een kilometer lang.
Het was overigens prachtig zonnig wandelweer, maar daar geven we geen sterren voor.
Het lijkt wel even leuk maar toch was het een tamelijk saai pad.
Eventueel hadden we hier nog dit kleine paadje in kunnen gaan maar eerstens had ik dan geen idee waar we terecht zouden komen en tweedens had ik geen flauw benul hoe ver Miss Marple achter liep, dus ik ging maar gewoon door.
En ontmoet een duif midden op het pad.
Hij leek vleugellam toen hij probeerde weg te komen.
Op het bankje wacht ik op Miss Marple en geniet van een chemtrailvrije lucht.
En dan rijden we in 1,5 uur naar Nijmegen. Rest mij nog te melden dat ik het kleefkruidwater van deze wandeling geprobeerd heb, het kreeg een groenige tint en ik vond het maar raar smaken. Na twee slokken heb ik het verder gebruikt in de soepersoeppan, waar dan wel weer een heerlijk soepje van groenterestjes uit kwam. Of het water er ook zachter door werd, durf ik niet te zeggen, een volgende keer moet ik eens een vergelijkend waren cq water-onderzoek doen, eentje met en eentje zonder kleefkruid.