Het nieuwe wortelpad op de Gorsselse Hei, woensdag 24 augustus 2016

Emeen was er achter gekomen dat er een nieuw pad was gemaakt op de Gorsselse Hei, twee ingangen aan ik geloof dat het heet, de Elzerdijk (Eefde),  maar eerst even een bankje, nu dit nog in de schaduw stond, want het was weer hartstikke warm weer.
Het was helemaal nieuw uitgegraven en er zaten nog flink wat boomwortels in het hele (lange...!) pad, vandaar de naam Wortelpad.
Het pad lag lekker in de schaduw, want in de zon wandelen was geen doen vandaag.
Ze hadden het wel heel briljant gedaan, door een stuk bos waar je anders nooit zou komen, en met inachtneming van het laten staan van zoveel mogelijk bomen, het pad slingerde er dan gewoon omheen.
De zonne orbs waren ook weer van de partij.
Boomstronken die ze wel er uit hadden moeten halen dienen als zijkanten van het pad.
En het wortelpad, lekker in de schaduw nog steeds, slingerde zich verder en verder en wij kwamen verder en verder van huis:-)
Je ziet misschien dat we ook weer twee hondjes bij ons hadden, een klein bruin prutteltje erbij, dat mensen normaliter in hun jaszak als showhondje dragen, (een chihuahua) maar deze mag lekker flink aan de wandel, waar die net als een grote, of zal ik schrijven Echte... ,  hond gewoon heerlijk van geniet.
Maar de meeste tijd is het kleine bruine prutteltje niet terug te vinden op de foto's.
Op foto#22 lijkt het net alsof er nog een spijkerbroek aan de wandel is, helemaal links in beeld, maar het was een beuk:-) Het zou ook nog wel even duren voor we andere menselijke wezens tegenkwamen.
Het wordt trouwens een wandeling van 113 foto's hoor dus maak je borst maar nat. Maar eerst eens even een boom beproeven die we zonder dit nieuwe pad nooit hadden kunnen benaderen. En guess what? Hij was er blij mee!!
Het pad vervolgt zich.
Die veren gingen m'n haar in, die ik dank zij de reminder van Emeen dit keer wel weer verwijderde alvorens ik de stad in ging (of de winkel of zo iets).
De hondjes zitten hier gebroederlijk in de "waar blijven de koekjes?"-stand, terwijl wij op de boomstam zitten te pauzeren.
Dat is vast de boomgeest die we hier zien. Even daarna is het pad zorgvuldig tussen twee beuken door gelegd.
En hier was het pad onlangs verlengd (het gaat nu echt helemaal rond).
We lopen nu parallel aan de Elzerdijk, de Kartbaan zijn we al lang gepasseerd.
Het wortelpad zelf komt dan ook uit op de Elzerdijk waar we direct een nieuw en breed pad in kunnen gaan met een onleesbaar bordje erbij.
Dit weggetje voert regelrecht naar de hei waar ook een stelletje grazers staan.
Overigens wilden we de hei helemaal niet op, veels te warm zonder bomen voor de schaduw, dus we lopen hier even versneld door tot we weer schaduw vinden.
Het nieuwe weggetje met opgehoogd zand heeft een watertje veroorzaakt waar het zand was uitgegraven, goed gedaan van die lui hoor.
Het pad is dan even uitgegraven tussen twee heuvels en er komt weer schaduw.
En er komt weer zon. En merk de strakblauwe lucht op zonder een spoortje chemtrails.
Dan zien we een schietstand (dit was vroeger militair terrein zoals alle goedbewaarde natuurgebieden). De schietstand stikt van de orbs er om heen:-) Zonne-orbs dan.
Er was hier zelfs bloeiende heide langs de Gorsselse Heide.
We gebruiken de schietstand even als bankje, en Emtwee gaat zonnebaden.
En dan gaan we verder op een opgehoopt pad zodat we in nattere seizoenen geen natte voeten krijgen.
Een paar jaar terug is de Gorsselse Hei overgenomen door een particuliere stichting die echt supergoed werk doet. Want vroeger waren de weggetjes soms onbegaanbaar als het flink geregend had, maar nu is alles mooi opgehoogd, complimenten!
Het wortelpad begint weer, op het routekaartje zijn we bijna op het onderste puntje van de aangegeven route dus nog niet eens halverwege. We hebben 3,5 uur gebanjerd vandaag en dat met dat tropische weer!
We komen nu even uit op de Reeverdijk.
En dan blijkt al snel dat de stichting ook hier een nieuw wortelpad heeft uitgegraven, parallel met de Reeverdijk met hier een ingang.
En het was weer lekker schaduwrijk.
Hier (rechts) hadden ze het pad gesplitst in twee, om de bomen in het midden heen, nergens voor nodig eigenlijk, het was maar een klein stukje maar ze zullen wel zand overgehad hebben of zo:-)
Het pad liep hier niet alleen parallel aan de Reeverdijk, maar ook aan de hei, terug te vinden, eventueel, op het routekaartje boven als je wilt weten waar we nu waren (onderaan dus).
En ook hier is het pad eventjes in 2 gesplitst om de boompjes heen, je kunt rechts omhoog of links omlaag. De één ging het ene, de andere het andere pad.
Nu was er hier vroeger een uitgang naar de Reeverdijk waar dichtbij een bankje stond, dat wisten we, en we waren er aan toe ook. Maar de uitgang was gebarricadeerd, en dat is niet zo fraai van de stichting:-) Want nu moesten we door het struikgewas. Maar het bankje was lekker in de schaduw gesitueerd.
Het wortelpad werd hier een boomstronkenpad.
En de hei komt weer in beeld, we naderen nu het meest rechterpunt van het routekaartje bovenaan.
Bij foto #84 (rechts) eindigt het wortelpad en gaan we linksaf een oud bestaand weggetje in. Op het routekaartje doe ik net alsof we die bocht hebben afgesneden maar dat is niet zo.
Dan komen we op een zonovergoten zandvlakte maar de hondjes kunnen in het aldaar aanwezige watertje in ieder geval even hun dorst lessen, al moet je Emtwee verleiden het water in te gaan door een stokje er in te gooien, anders verdomt'ie het , dorst of geen dorst.
Het vennetje bevatte prachtige waterlelies!
Voor ons is het dan even afzien als we de hei oversteken in de hete zon.
Er waren er hier opeens meer die de zon trotseerden, maar wij duiken snel het schaduwpad aan de overkant in. He he...
We wandelen nu naar de bovenste punt rechts van het routekaartje, vlak bij de Deventerdijk. Fietsers zul je op dit paadje niet aantreffen....
Emeen wist daar nog een hokje met bankje!
Met uitzicht op verse klis.
Op foto #100 worden we door vriendelijke zonne orbs begeleid als we de zon weer even moeten trotseren. Beter dan chemtrails, wat jij.
Na het standbeeld komen we dan in het bos erachter.
Pruttel ging er even bij liggen, lekker in de schaduw, hij was zeker moe of te warm. Gezien de stand van zijn tong.
Dat we dan ook nog langs een watertje komen waar de hondjes mooi hun dorst kunnen lessen heb ik op het routekaartje bovenaan dan weer niet goed aangetekend, we zouden de Gorsselse Hei iets lager verlaten, vlak bij de kartbaan. In plaats van vlak bij de Gerrit Slagmanweg.
Maar eerst komen we nog langs een zg. proeftuin waar zonnebloemen vrolijk aan het doen waren.
En nog langs de bankjes onder de beuken.
Maar dan zijn we weer op de  Elzerdijk. In 3,5 uur zijn we de complete Gorsselse Hei rondgewandeld.  Poe poe....

Ik heb genoeg aan mijn Johannes-olie maar als je een trauma-olie wilt maken:
Van de FB pagina van Liz Hathway: