wilde postelein walk, donderdag 2 oktober 2014

Afgelopen donderdag ging ik al om 10.00 uur op stap met jeetwee in mijn kielzog, of beter uitgedrukt, jeetwee had mij in zijn kielzog. We deden een lokaal wandelingetje.
Het was schitterend wandelweer, geen kip te bekennen, het toeristenseizoen is per slot van rekening weer over, en de sfeer was heel sereen.
De eerste tekenen van de herfst dienen zich aan, met de gele bladeren in ieder geval bij deze boompjes.
Ik leun even tegen deze eik aan, doe hem de groeten, vraag hem wat, en sta versteld over de enorme energie/uitbarsting die dan loskomt. Trippen! Ik kijk uit over het maisveld, deels al gemaaid, en zie nu op de camera iets vreemds± zou er een soortement orb in de buurt geweest zijn? :-)
Na een tweede blik op dat mooie gemaaide veld, gaan we achter de boom het zijpaadje in.
En als we dan naar links gaan, zie ik dat de Amerikaanse Eik het helemaal overneemt op dit paadje. Ik vraag me af wat dit voor laantje zou kunnen zijn (tegenwoordig dan, met die boog van Amerikaanse Eik).
En besluit heel fantasievol, maar niet heus, dat dit het laantje van de vruchtbaarheid is (die Amerikaanse Eik is erg goed in de voortplanting).  Dan komen we bij het bankje aan, dat vroeger (5 jaar geleden), uitkeek op een kaal stukje, maar nu allemaal jonge Amerikaanse Eikjes ziet.
Het uitzicht.
Jeetwee neemt ook even pauze, maar lang stilzitten is er niet bij. Hij vindt wel weer een stok van formaat.
Tuinplanten in het bos, maar wel op de hoek vlak bij dit leuke boerderijtje, dus die zullen wel tuinafval gestort hebben.
Op foto#22 was meneer net klaar met rollebollen in het zand en snuffelt hij eens om te kijken wat er onder de grond zit.
Na een poosje gaan we weer naar links de Dwarszandweg in.
Dood en wedergeboorte, hoe symbolisch voor de herfst!
Het meeste blad van de Amerikaanse Eik (Red Oak geheten in het Engels), is nog groen, maar hier verkleurt er al wat.
Foto
Tja, dan komen we nu aan de wilde postelein toe die ik op de terugweg wel, en op de heenweg niet zag. Deze soort hier links heet in het latijn de postula syberica. Op het internet echter kwam ik alleen de geneeskracht tegen van de wilde postelein met gele bloemetjes, maar als je die vindt, dan heb je ook wat en hoef je geen voedingssupplementen meer te kopen... De albumfoto staat hier.
De soort met gele bloemetjes heet in het latijn: Portulaca Oleracea.
Wilde postelein (Portulaca oleracea)

Natuurlijk voedingssupplement
Koortsverlagend,

Specifiek: vers gebruiken, voor de huid, bij astma, gezond voor de bloedvaten, bij verstopping, het sap bij loszittende tanden en brandend maagzuur.

Bevat: gezonde vetten : omega 3- vetzuren /400 gr. Alpha-linoleenzuur per 100 gr verse plant. Daarnaast veel anti-oxydanten, to5 500 mg vitamine C, 200 mg vitamine E, beta-caroteen, en een beetje vit. B1, B2 en PP, verder 100 mg calcium, 580 mg kalium, 68 mg magnesium, de neurotransmitters : tyramine, noradrenaline & dopamine. Slijmstoffen.

Gebruik:  combineer met olijfolie in de salade (rauwe wilde postelein). Voor thee: afkooksel van de plant. Verder: gebruik in soep en wok.

© natuurdrogisterij ism sacred herbs
Hier was nog een optrekje te koop, maar niet degene die we zochten. Degene die jullie zoeken kost vanaf 150.000 euro kk en is dit fraaie stulpje tegen het bos aan:
Een paar wandelingen geleden was er een site waar je kon zien wat mensen allemaal maakten met lege plastic flessen. Dus ben ik ook even creatief geweest:
Links de wilde postelein in zo'n fles (ophangen lukt  bij mij niet), en rechts een heuse design creatie: een pennenbakje dat vastgezet is met twee nietjes, gemaakt van een senseo verpakking, gewoon omgekeerd, binnenste kant buiten. Blijft gewoon rechtop staan.
Video ingestuurd door mevrouw Appeltaart: