Waalse koeien, woensdag 22 oktober 2014
|
|
Terug in Wallonië leek het eindelijk een beetje weer om eens aan de wandel te gaan. Emtwee was er wel aan toe, dus we stoppen bij het eerste het beste wandelpad dat we in deze overigens verder prachtige omgeving (ook om door te rijden) tegenkomen.
|
|
Het bleek een echte wandelroute te zijn, getuige het bordje, we waren echter gewoon langs de kant van de weg gestopt, nergens een P of zo:-)
|
|
De Waalse koeien waren kennelijk ook geen wandelaars gewend, of, Emtwee trok als minikoetje weer de aandacht, kan ook.
|
|
Denk maar niet dat we dit donkere doorkijkje eng vonden, integendeel, ik vind zulke bossen of bosjes prachtig.
|
|
Toen de lucht weer eens begon te betrekken, keerden we toch maar om...
|
|
Het was trouwens pas op dit punt dat we omkeerden, maar ja
|
|
Terug bij de wei waren de koeien allemaal aan komen lopen om ons eens even nader te aanschouwen.
|
|
Eenmaal weer in de auto, een eindje verder, was er een jonge koe losgebroken, die liep op straat, dus Emeen ging hem redden. Ze belde aan bij een huis, waar een dame er verder achter aan ging en wij door konden rijden. Het was bijna donker en zo'n loslopende koei op zo'n landweggetje is ook niet alles. We vonden een restaurantje waar de keuken eigenlijk dicht zat, maar ze flansten een verrukkelijke ovenschotel voor ons in elkaar. Het was een leuke dag!
