#915: Vogelkerswandeling, Markelo, landgoed Weldam, zaterdag 13/09/2014

Voordat we beginnen met het hondenpartijtje van Emeen, hier eerst even de oogst van de afgelopen week. Het basilicumplantje is het resultaat van het laten wortelen van het bovenste topje van een gekocht basilicumplantje!)
Emtwee had een hondenfeestje. De 3 Jack Russels zijn allen familie van elkaar, en 2 ervan had ze te logeren. En het Prutteltje erachter is van haar dochter & schoonzoon.  Hier krijgen ze allemaal een stukje cake. Ze vertelde dat Emtwee een halve kilo aangekomen was in de drie weken dat hij bij mij was in de zomer.... :-)
Dan rijden we naar Markelo, Goorseweg en parkeren bij een restaurant. Insiders hadden ons verteld dat we achterlangs een natuurgebied in konden en dat was ook zo.
Dus we gaan met vier hondjes, niet aan de lijn, achterlangs, langs uitgebloeide springbalsemien, maar nog niet uitgebloeid genoeg om al zaden van te nemen en elders een mooi springbalsemienpad aan te leggen.
In het begin is het licht heuvelachtig. We oefenen dus vast wat voor Luxemburg (in oktober a.s.)
Hier zien we wat kabouterstoeltjes in een rij opgesteld.
Na het gekronkel door het bos komen we uit op het linker bospad op het routekaartje bovenaan.
Het bos links heeft prachtig mos op de grond.
Dan besluiten we links het landgoed Weldam in te gaan. Er stond ook een pijltje met de letters PP (niet gefotografeerd).
Al snel komen we bij de hei en zien in de verte een bankje in de zon!
Op dat bankje stonden de letters PP dus toen besloten we dat het "Pauze Plek" betekende.
Even de steentjes uit mijn schoen halen.
Er komt een iets groter exemplaar hond langs gerend.
Emtwee krijgt een telefoontje van Eva, die even wilde weten of het goed ging met haar hondjes. Het ging dus prima met ze:-)
Intussen waren we dus maar eens verder gewandeld.
Foto
Dan komen we nog een paar sappige Amerikaanse vogelkersen tegen, die ik lekker opgepeuzeld heb. Emtwee lustte er maar eentje, ik at met smaak de rest op. Ik had er al eens eerder ook maar eentje van gegeten, je moet even wennen aan de smaak, maar omdat ik nu voorbereid was, vond ik ze echt heel lekker.
Een grotere foto met onderstaande informatie vind je op deze albumpagina.
Amerikaanse vogelkers (prunus serotina), ook wel wilde kers of bospest genoemd.

Hoest-onderdrukkend (de schors)

Specifiek: tegen (kriebel-)hoest, bronchitis, en andere longproblemen. Helpt bij diarree, jicht en spijsverteringsproblemen, is pijnstillend en zou helpen bij kanker. (Schors : in kleine hoeveelheden)

Bevat: prunasine

Giftig : Het blad en de pit zijn giftig (pitten van gewone kersen zijn ook giftig), in grote hoeveelheden is de schors ook giftig, in kleine hoeveelheden is het pijnstillend en ontspannend.

Eetbare kersen:  De kleine bessen zijn eetbaar. Deze worden Amerikaanse kers genoemd. Ze zijn smakelijk wanneer ze rijp zijn; dan is de kleur zeer donkerrood, bijna zwart. Amerikaanse kersen zijn uit de hand eetbaar, weliswaar met een enigszins bittere smaak, maar zeer dorstlessend. Men kan er onder meer jam en sap van maken.

© sacred herbs

We lopen verder langs een heilig sparrenbos (aan de linkerkant).
Overigens merkte ik nu niets van de energie van de sparren wat ik meestal wel doe, maar wellicht stonden de bomen iets te ver weg van het pad om hun uitstraling te voelen.
Het pad komt uit op het rechtse rechte lijntje op het routekaartje waar we weer naar boven lopen zogezegd.
Nog wat zwammen samengeklonterd.
Dan slaan we links een pad zonder bordje maar met dansende bomen in, mooi, hondjes mogen hier dus loslopen. Emtwee had een volgend pad willen gaan, wat volgens mij niet bestond, en ik wilde het risico niet nemen, met vier hondjes, dat we langs de grote weg terug moesten. Maar Emtwee had natuurlijk weer gelijk...
Want dit pad liep dood en we moesten door de rimboe klauteren om op een volgend pad te komen. Hierboven doe ik een kunstzinnige poging.
Dan gaan we naar het terras van het restaurant waar de chef kok even bij ons komt babbelen en dan zijn lunchspecialiteit voor ons gaat klaarmaken (die niet op de kaart stond) en die erg lekker was. De eerlijkheid gebiedt me wel te zeggen dat Pruttel erg blij was hem te zien, want de chefkok is namelijk het baasje van Pruttel.
Tot slot worden we verwend met een heerlijk koolhydraatrijk toetje terwijl de hondjes uitgeteld op de meegebrachte dekentjes liggen.