Vlierden, Biesdeel 4, dinsdag 21 januari 2020

De Maan was void of course vandaag: eerst wilden we 22 min. verderop rijden naar een of andere Peelvlakte, maar op het laatste moment besloten we gewoon vanuit het huisje aan de wandel te gaan. Het bovenstaande huisje is nr. 10 waar we de vorige keer bivakkeerden en vanuit het terras naar nr 11 (ons huidige huisje) keken terwijl we nu vanuit ons terras gewoon naar een bosheuveltje kijken dus veel meer privé zitten.
We kunnen hier zo de weg (Biesdeel genaamd) oversteken en direct het bos in. 
Tot onze grote verrassing lag er allemaal rijp op de bomen waardoor het er hier heel sprookjesachtig uit zag, magisch gewoon. (Alhoewel het in werkelijkheid mooier was dan op mijn foto's helaas).
Hier is het bijna niet te zien, die rijp, maar toch zat het er op. 
De vorige keer hebben we hier ook een prachtige wandeling gemaakt (klik hier eventueel), maar nu namen we wel een iets andere  route. 
De sfeer bleef heel magisch.
Belgische magie:-)
Wat wel jammer was, was het lawaai van een of andere weg, de wind stond verkeerd (op de terugweg hadden we er geen last meer van), maar ja, we zitten in Brabant, en zoals zo vaak vastgesteld, naast megastallen is het hier gewoon nergens echt stil. Als er dan al geen auto's te horen zijn, komt er wel weer een vliegtuig over.
Maar in visueel opzicht was het hier supermooi.
We wandelen dus eens verder.
De eerste jeneverbesstruiken dienen zich aan.
En nog meer jeneverbesstruiken. 
Maar voorlopig laten we de struiken nog even links liggen.
Ooit witte hei gezien? Nee? Nou, eens moet de eerste keer zijn, maar deze andere foto hierboven laat duidelijk zien dat het hier vandaag gewoon om rijp ging.
Prachtig, die witte bomen!
Ha, een bankje, met                                uitzicht                                           op de zon!
Verdergaand komen we bij een kruising:
                                              Zullen we rechtsafgaan of zullen we rechtdoorgaan? Het werd rechtsaf.
We wandelen daar gewoon rechtdoor.
Dan komen we bij een weg en notabene tevens precies bij de plek waar we twee reeën van rechts naar links hadden zien huppelen. We keren om en gaan terug. 
Terug naar de magie.
Maar de rijp was wel langzaamaan aan het verdwijnen.
En dan wordt het dus weer een 'gewoon' bos.
Maar wel een mooi gewoon bos.
Bij deze kruising gaan we linksaf.
Rechts zijn wat heuveltjes.
En alhoewel er een bankje stond rechts van deze boom, prefereerde ik de boomstam als bankje.
Dan betreden we het jeneverbesgebied echt. 
Er stond die avond weer zuurkool op het programma en daar zijn die jeneverbessen ingegaan. Maar wat zie ik nu?
Die camera vertoont zijn eigenwijze kunstjes weer door ongevraagd de datum weer in beeld te brengen. Potjandorie.
En dat op de mooiste plekjes van dit jeneverstruikveld.
Gezien de stam eronder moet dit een heel oude jeneverbesstruik zijn, of liever een jeneverbesboom.
We gaan eens verder door dit mooie jenevergebied.
                                                                                                                                                    Een totempaal.
En deze leven nog gewoon.
Dan dalen we af naar het pad waar we in het begin op de heenweg, toen er nog flink rijp lag, ook waren.
En tot slot komen we weer thuis, Miss Marple maakt de deur open van numero 11.