sacred walks
  • nieuw
  • index
  • index2
  • Kruiden
  • Medisch
  • Wandelen
  • Natuurhuisje te huur

Vierhouterweg,  vrijdag 4 juni 2021

Foto
Foto
Ook langs de Vierhouterweg blijkt Kroondomein het Loo nog steeds aktief, hier Houtvesterij t'Loo. We waren over een fietspad langs de Vierhouterweg gereden en zagen toen dit verscholen parkeerplekje. 
Foto
Foto
De sporen van veel regenval waren nog zichtbaar, alhoewel het wel allemaal al weer opgedroogd was.  Met die hoge temperaturen gaat dat dus ook snel. 
Foto
Foto
Het was eigenlijk nog steeds veel te warm om te wandelen, we zijn dan ook geen enkele andere wandelaar tegengekomen, wel een paar mountainbikers.
Foto
Foto
Het is wel het supergroen seizoen.
Foto
Foto
Kunst van de natuur.                                                                                      Hier gaan we rechtsaf.
Foto
Foto
Rechts zagen we een ree in het bos rennen: dat komt omdat hij ons eerder zag dan wij hem, we zagen hem pas toen hij er vandoor ging en een rennend ree is niet op de foto te krijgen:-)
Foto
Foto
Geen idee wat ik hier aan het bestuderen ben. 
Foto
Foto
Er stonden hier veel eikenbomen en dat betekende dat we een bijna insectueuze wandeling hadden: er viel namelijk van alles uit die bomen, groene rupsjes waarmee de mieren aan de haal gingen, of van die smerige meikevers..
Foto
Foto
Die dan doodleuk op je broek gaan zitten of van die vieze rupsen die achter je beha vallen...
Foto
Foto
Verder was het een majesteitelijk bos.
Foto
Foto
Wel was het benauwd weer.
Foto
Foto
                                                                                                                                Rechts bosbessen zover het oog reikt. 
Foto
Foto
Bij de kruising gaan we rechtdoor, later zouden we de weg naar links nog gaan nemen. 
Foto
Foto
Op de grond wemelde het van de insecten en in de lucht van de vogels. 
Foto
Foto
Er komt een afdaling aan...
Foto
Foto
Als een gillende keukenmeid kom ik nog net zonder kleerscheuren naar beneden hollen... 
Foto
Foto
Er staken namelijk allemaal wortels uit de afdalende grond, waar ik bijna over viel en vanzelf tempo maakte en wel moest rennen om niet te vallen. Dan komen we bij de hei uit. 
Foto
Foto
Mercurius retro: we lopen nu terug.
Foto
Foto
En net toen ik dacht dat er hier vast geen wilde zwijnen zaten, zie ik sporen van hun aanwezigheid.  Harry Voss van de Zwijnensocieteit aan Miss Marple over wilde zwijnen als je ze tegenkomt: gewoon rustig blijven op het pad en besef je dat wilde zwijnen je amper zien! Als ze kijken hebben ze geen idee wat het is! Hun neus is prefect trouwens. Alleen als ze verontrust zijn (O.A. door jagers en schreeuwde fietsers/mountainbikers ) kunnen ze uit paniek misschien je ondersteboven lopen. De bizarre verhalen van de laatste tijd heeft dit dier bijna een monster doen worden. Ik moet er in mijn leven duizenden hebben gezien en het is nog nooit in me opgekomen dat ze me konden aanvallen of verwonden. Oog in oog ook wel, maar ze kozen dan snel het hazenpad.
Foto
Foto
Bij de kruising gaan we dan toch rechtsaf, maar niet voordat we:
Foto
Foto
gebosbadderd hebben. 
Foto
Foto
In Engeland hebben duizendpoten maar 100 poten want daar noemen ze ze "centipede".
Foto
Foto
De bedoeling was dit pad af te lopen tot we een weggetje naar links zouden vinden. 
Foto
Foto
Er komen zowaar wat denneboompjes aan.                                                            De bloesemde vossebes.
Foto
Foto
                                                                                        Beukeblad & berkeblad.
Als we in de verste verte geen weggetje naar links zien, keren we, Mercurius retrograde, gewoon weer om:-)
Foto
Foto
Rechts een spoor van een ree, maar wat links is? Dat zal ik je vertellen: op de heenweg had daar mijn ronde krukje gestaan:-)
Foto
Foto
Dan dient zich de kruising weer aan waar we weer rechtsaf gaan, de weg terug naar de auto.
Foto
Foto
De weggetjes hier lopen trouwens niet echt lekker, die bandensporen zandstukjes zijn net een beetje te smal en lopen rond.
Foto
Foto
Links en rechts veel varens.
Foto
Foto
We naderen het eind: volgens Miss Marple hadden we er bijna 3 uur op zitten, ook niet te geloven met deze stukjes bos eigenlijk.
Foto
Foto
                                                                                             Natuurkunsten.
Home
Next
Powered by Create your own unique website with customizable templates.