De Tongerense Heide (Epe), donderdag 3 december 2015

De Tongerense Heide bereik je als volgt: Op de A50 de afslag Epe/Nunspeet (N309) nemen. Bij de stoplichten (na ca 2 km) rechtdoor richting Nunspeet. Bij de volgende kruising linksaf richting Wissel en doorrijden tot de T-kruising, Hier rechtsaf en de borden  van de kampeerboerderij de Berghoeve volgen. De parkeerplaats bevindt zich op de splitsing  van de Veenweg en de Boerweg.
Vanaf het vooraf gelezen routekaartje wilden we eigenlijk eerst het Wisselse Veen doen omdat de wandeling op de Tongerende  Heide (5m van het Geldersch Landschap) te lang zou zijn, maar die zag er zo onaantrekkelijk uit, dat we toch de langere wandeling deden en daar hebben we geen spijt van gehad.
Dus gaan we Zone Natuurgebied in en dan moet Emtwee maar over het raster zien te komen.
Dat is heel eenvoudig hoor:-)
We zouden vrijwel geen kip tegenkomen op deze wandeling, maar wel een paard dus.
We komen op de Tongerense Heide, zegt het bordje.
En dan volgen we de rode route en gaan een licht steil pad in waar het meteen mooi wordt.
Zelfs zo'n omgevallen boom vind ik al mooi; het is in ieder geval een blikvanger.
Nee maar, een bankje bovenaan de heuvel!
Met overigens een fantastisch uitzicht, ik loop er eens even naar toe.
Ondertussen doet Emeen haar energization exercises waarna we onze bergtocht vervolgen.
Maar als we de berg zijn afgedaald komen we op een enorm uitgestrekt heideveld aan!
Met nee maar, al weer een bankje! Een donatie van iemand, evenals het vorige bankje, en ik geloof niet dat er hierna nog veel bankjes komen.
Nadat we weer paarden tegen zijn gekomen gaat onze rode route rechtsaf, al zouden we op de terugweg via de linkerbaan terugkomen.
Dan komt het eerste water in zicht.
Vooralsnog  was ons pad nog beloopbaar, maar dat zou niet lang meer duren.
De hemel liet een roofvogel zien, en de grond de sporen van een edelhert.
Vooralsnog was ons pad nog beloopbaar (maar dat zou niet lang meer duren:-)
Oh, misschien duurt het toch nog eventjes...
Er heerst hier een absolute stilte op deze prachtige hei.
En dan komen we een heel indrukwekkende boom tegen.
Die ook een top energie gaf!
En daarna is het zo ver, we kunnen niet verder, tenzij we gaan zwemmen of op z'n minst pootjebaden. We overleggen even wat we gaan doen, terug, of?
Nou dwars door de hei dan maar. En als we dat niet gedaan hadden had ik nog nooit IJslands Mos gezien, een kruid dat je wel in de boekjes van bv Mellie Uyldert vindt (en er dan anders in staat, maar Emeen wist dat dit IJslands Mos was).
Het kleine hondje moest zich ook maar een weg zien te banen door al die hei, wij hadden er al moeite mee.
Als we op de weg zijn aanbeland bestudeer ik ons routekaartje eens even want er moest hier nog een Bijzondere Boom zijn, niet degene die we net gezien hadden maar eentje die op het routekaartje stond met een sterretje, verderop.
Dus daar wandelen we maar eens even heen.
Jeeminee, een bankje op een uitzichtspunt, zelfs eentje voor ons elk alleen. Daar lunchen we door de peer op te eten die we van het ontbijt in het hotel hadden meegenomen.
Nou, dat mag in de krant, de bankjes waren dit keer echt van het Geldersch Landschap en Emtwee lust geen peer.
Het uitzicht vanaf het uitzichtspunt. Na de lunch wandelen we verder, we zijn ongeveer halverwege volgens het routekaartje.
We turen wat af, naar rechts, om die Bijzondere Boom te zien, maar we zien niks. We waren afgeslagen naar links en hadden vermoedelijk nog 300 meter verder moeten lopen op die asfaltweg van net, maar daar hadden we geen zin in.
Ook hier zien we rechts niets maar dan voor ons, opeens een.. bankje! En aangezien we net een hele klim hadden gemaakt want dat weggetje was hartstikke steil..... en we zien ook dat we goed zitten op de rode route trouwens.
Achterom kijkend kun je wel vaag zien dat de weg omhoog ging, en zo te zien dalen we dan ook weer als we verder gaan. Want zo zit het leven in elkaar:-)
Mooi he? Vooral als je er geen last van hebt op de wandelroute zelf, van al dat water.
Er komt een kruising aan waar we naar links gaan, dat is het weggetje op de foto. Dus.
Om deze vijver konden we nog wel heen.
Bij deze volgende kruising zijn we linksaf gegaan omdat de rode route rechtdoor heel dicht bij de grote weg ging uitkomen aldus ons routekaartje.
Daar komen we nog een bijzondere boom tegen.
En nog een, en Emtwee komt opeens twee soortgenootjes tegen.
Die geen manieren hebben en hoorden bij een stel dat opeens ons allereerste bankje op de heuvel in bezit hadden genomen, zodat wij maar doorliepen naar de auto:-)
Daarna reden we terug naar huis maar niet alvorens bij de McDonald in Deventer nog even een honing-mosterdwrap te verorberen want we hadden aardig honger inmidddels.
Over tien minuten stap ik in de auto om het vliegtuig naar Praag te halen, ons volgende tripje, dus ik doe het nu even zonder muziekje want daar heb ik geen tijd meer voor:-)