Sneeuw in het bos... vrijdag 4 maart 2016

Inderdaad, geen sneeuw te zien hier, wel modder, op het bospaadje in het bos om de hoek schuin achter mijn huis.
Het regende echter wel, dus we waren gewapend met paraplu's want de hondjes moesten per slot van rekening nog wel uit.
De meditatieboomstam. Zomers als het droog is dan.
We doen de zogenaamde lange route, in principe, en gaan aan het eind van het pad links af.
Inderdaad, geen sneeuw. Nog niet..
We steken de Vordenseweg over en dat we een bordje Eigen Weg verboden voor vrachtwagens tegenkomen, vonden wij niet van toepassing op ons.
En dan worden we opeens verrast door sneeuwvlokken, te zien als witte spatjes voor de camera.
De zandweg die we daarna tegenkomen is zo modderig dat we pardoes omkeren. De sneeuw blijft liggen.
En waar het op de heenweg nog gewoon regende, wordt het op de terugweg één groot wit sprookje!
En het bleef maar doorsneeuwen.
Mooi toch?
Deze foto's zou ik eigenlijk moeten wegkieperen maar ze laten prachtig zien hoe het weggetje hier ook al helemaal wit is.
En het door mij herplante denneboompje rechts leeft ook nog, nu onder de sneeuw.
Eenmaal thuis en toen er echt een dik pak op de laurierstruiken lag heb ik naar oud gebruik sneeuw in een fles gedaan, want sneeuwwater, afkomstig van sneeuw die in MAART valt, heeft geneeskrachtige eigenschappen.  Klaarblijkelijk voor oogproblemen (waar ik inderdaad iemand na een uur door het deppen met bewaard sneeuwwater van een oogstrotje oid af zag komen), en als iemand nog meer toepassingen weet, hou ik me aanbevolen. Voorlopig heb ik een flesje:-)

Hermes stuurde een link in over Maartse Sneeuw!! Klik hier
De volgende dag, terwijl de sneeuw al weer grotendeels weg was, ga ik met Emtwee uit omdat hij bij mij achtergebleven was omdat Emeen naar een meditatieweekend ging. Gewoontegetrouw denkt hij dat we met de auto naar een wandelplek gaan, foto links en als ik hem roep komt hij er aan. Het jasje wilde niet zo goed aan, volgens mij heb ik hem binnenstebuiten aangekleed. Doe ik bij mezelf ook wel eens:-)
De Dwarszandweg was in het begin geen pretje om te lopen en als ik Emtwee achterna gegaan zou zijn in dit bospaadje, dan.....
zou hij zich misschien niet als een speer hebben omgedraaid om heel eigenwijs gewoon op een holletje terug te lopen naar huis..... in de verte is hij op het weggetje maar op deze verkleinde foto al niet meer te zien:-)