Arboretum landgoed Schovenhorst, Putten, dinsdag 13 december 2016

De volgende dag stapten we door deze poort in een andere dimensie.
Er hing een hele zachte sfeer in die andere dimensie:-) Nu stond het hier vol met Douglassparren en dat zijn de bomen die altijd voor een optimale sfeer zorgen. Kwestie van een beetje opletten, gewaarworden en merken dat het altijd zo is bij douglassparren;  en openstaan voor de energie van de omgeving, iets wat boswachters en houthakkers nooit doen. Die waren hier gelukkig niet.
We gaan op goed geluk links af
want rechtdoor zouden we in een kinderspeelbos beland zijn.
Na de verbinding met deze Douglas kwam ik hierna persoonlijk in de zweefdimensie terecht....
Dan komen we bij het officiele landgoed met arboretum en pinetum.
Ik weet niet meer of we de mammoetboom gezien hebben,  maar ik dacht dat ik er eentje vlak buiten het restaurant van ons hotel gezien had. Dat was toen het redelijk donker was. Bij klaar daglicht begon ik te twijfelen of het er wel eentje was:-)
Aldus gingen wij het wereldarboretum in. Ik kan niet zeggen dat we ook maar IETS gemerkt hebben van verschillende continenten....
Geen Afrika, geen Zuid-Amerika, en zelfs geen bordjes bij de bomen:-)
Maar deze boom was echt een plaatje; en siert dus ook de achtergrond.
Dan gaan we het kleine Pinetum de dato 1852 (Neptunus in Waterman?) in.
Het bankje was te nat. En dan beginnen de bordjes! Die Thuja is dus ongeveer 160 jaar oud (plantjaar 1864).
En de watercipres rechts, toch ook al een joekel, is pas in 1955 geplant, staat er bij, dus die is ruim 60 jaar oud.
Ha, een Corsicaanse Den (geplant in 1850) die tenminste niet omver gekapt wordt zoals alle Corsicaanse prachtdennen (ooit) op de kalmthoutse Heide omdat de zg. "natuur" lieden daar niet van vreemdelingen houden en zg. "inheemse" bomen willen. (Eik, Beuk, Berk, alsof we daar niet al genoeg van hebben).
Kijk toch wat een beauty, die Corcicaanse den!
Enerzijds zei het eerdere bordje dat dit de ingang naar de Verborgen Tuin was, anderzijds zegt het andere bordje dat dit het Grote Pinetum wordt.
Ik vind dat wel leuk gedaan, die omheining van hoge bladkorven. En na dit groepje grappige berkjes,
beginnen we hier eens met wat paddestoelekes op de grond.
En nog wat paddestoelekes na het keurige houtstapeltje.
Kunst.
Op het bordje stond dat deze boom 160 jaar oud was en dat je hem niet mocht aanraken. Miss Marple merkte heel scherp op dat dat natuurlijk kwam omdat hier, bij het terras (van het cafe wat vandaag dicht zat...) zomers natuurlijk veel kinderen ronddollen.
En nog meer kunst.
De Natuur kan zelf ook prachtige beeldhouwkunst maken!
Hierna gingen we maar eens naar Putten om ergens koffie te verkrijgen. En Putten eens te aanschouwen. Onze bevindingen daaromtrent komen op de volgende pagina:-)

Van de FB Pagina van Jacob Slavenburg: