De Sahara, vrijdag 6 oktober 2017

Op de terugweg reden we opnieuw langs die Beerzerweg en gingen even rechts een spoorlijntje over, waarna we een bordje te zien kregen: Staatsbosbeheer Sahara parking 1 km rechtdoor. Dus wij rechtdoor. En tot onze stomme verbazing, want we hadden nergens meer op gerekend ivm de weerberichten, scheen de zon.
We nemen het pad aan de linkerzijde van de stuifzandvlakte achter de parking.
De dag na deze wandeling liet ik deze foto aan mijn Poolse poetsvrouw zien waarop zij mij een foto op haar iphone liet zien waar ze de hele tuintafel tjokvol eekhoorntjesbrood had liggen, ze had afgelopen zondag maar liefst 8 tassen eekhoorntjesbrood geplukt! Ik probeerde haar te vertellen dat dat illegaal is in Nederland, en na enig Pools gekoeterwaal geloof ik wel dat ze dat al wist.... de volgende keer neemt ze er twee voor me mee, zij maakt er soep van, saus van, of droogt ze...  en vertelde dat de soort die eetbaar was aan de onderkant glad is. D.w.z. geen spaken zeg maar. Mijn wildplukboek zegt ook nog dat je plakjes in de vriezer kunt doen en daarna in de hete vloeistof.
Wel mooi hoor, die Sahara.
Wij lopen er echter verder gewoon langs, geen zin in zand in de schoenen.
En het pad erlangs is gewoon ook heel mooi.
Het zal ongeveer op dit moment zijn geweest dat het besef tot me doordrong dat ik op het kaartje kasteel Eerde had zien staan (een eind ten Noorden hiervan), en dat dat het kasteel was waar Krishnamurti altijd zijn voordrachten hield in Nederland! En mocht ik al denken dat ik wat gemist had aan het kasteel, diezelfde avond blijkt SBS of zo de 5e (of zo) uitzending van Boswachter Gezocht op landgoed Eerde te hebben gehouden, en zie ik dat wij op een veel mooier stuk wandelden! Oh, het was aflevering 6: http://www.kijk.nl/sbs6/boswachtergezocht/videos/49XeuiztnaI/aflevering-6
Vliegenzwammen in overvloed hier.
Ik loop door in het besef dat K. hier vast ook gewandeld moet hebben, Sacred Grounds! Aan zuster Anna vertel ik dat ik in New York ook al eens een week gelogeerd heb in een hotel (le Meridien, Manhattan) waar K. ook logeerde... :-) En we blijken hetzelfde boekje van hem in huis te hebben waarin de gevleugelde kreet: "Oorlog, dat zit in jezelf".
Op de terugweg had ik graag dit pad teruggevonden, ik maak een foto naar rechts, en had graag daar weer uitgekomen, maar no such luck, we zouden namelijk nog grenzeloos verdwalen. We gaan nu in ieder geval links.
En vrij snel weer rechts
en planten dan onze stoeltjes op dat zonnige deel en gaan zonnebaden.
Dan gaan we eens verder terwijl we onze zonnezegeningen tellen.
Deze grove den is omringd door orbs!
Het is hier echt heel mooi.
En deze platkop paddenstoelen staan hier ook bij bosjes.
Maar dit is dan vast weer eekhoorntjesbrood op wat een beschimmelde ondergrond lijkt.
Zuster Anna had zonder het korstmos-bewijs al vastgesteld dat de lucht hier heel zuiver was.
Er staat zowaar een bankje op dit stuk zand.
We volgen het pad naar rechts.
Met heide vol korstmos er tussen.
Waarschijnlijk is dit ook eekhoorntjesbrood, maar het zou natuurlijk kunnen van niet:-)
Twee foto's van dezelfde plek maar met een iets andere hoek genomen.
Het had hier toch ook wel ietwat gestormd.
Prachtig is het hier weer.
En dan komt het paadje op zo'n breed pad uit waarbij ik denk dat we dan zo het terugwegpaadje makkelijk vinden, ergens aan de overkant.
Maar noch links noch rechts zie ik er eentje en dan begint het (ver-)dwalen.
Als ik een bospad naar links zie hoop ik dat het het beginpaadje is, (maar het was 180 graden de verkeerde kant op, het leek ook meer op een NatuurKunstpaadje)
Herinner ik me die heuveltjes? Vraag ik me af. Nee... en als ik deze boomstam zie, keer ik weer om, want hier waren we niet eerder geweest.
Nog meer kunst.
Terug op het grotere weggetje ging Zuster Anna voorop en zag op een kruispunt een bordje Sahara naar rechts, 1 km (en ik maar denken dat dat compleet de verkeerde kant uit was, ik was inmiddels totaal gedesoriënteerd).
Ik probeer eerst nog een ander paadje naar links maar keer ook daar op mijn schreden terug.
Dan gaan we dat kilometertje naar rechts maar eens, een kilometerTJE, weet je wel hoe lang een kilometer is in werkelijkheid??
Dus we fotograferen nog maar eens wat paddengrut.
En bij elke volgende bocht, nog geen parking. Zouden we eigenlijk wel de goede kant uitlopen of was het precies verkeerd om?
Maar dan blijkt dat we uiteindelijk toch goed gelopen zijn, zo van eind goed al goed.

In de video hieronder kun je duidelijk zien dat Krishnamurti hier ook wel gewandeld heeft!