Quendorf, woensdag 17 januari 2018

We begonnen de dag in witte sferen.
Daarna reden we naar de Waldstrasse (of Waldweg) 25 in Quendorf waar ook een "afspanning" (da's Vlaams) zit, maar die zat dicht.
We gaan dit Walderlebnis-pad in, en komen alras een bankje tegen wat inspirerend op mij werkte...
Dus ik klapte mijn stoeltje eens even uit. Emtwee kon helemaal niet meer lopen, volgens Emeen gaat dat vanaf nu ook niet meer goedkomen....
Dan krijg ik een leuke voordracht van Emeen. Ik ga er eens even voor zitten terwijl zij allerlei mythologische wetenswaardigheden over bomen vertelt:
We zitten hier natuurlijk niet zo ver van de grens af, dus de informatie wordt tweetalig opgedist.
Het lijkt misschien niet zo, maar het was een heel wat mooier pad dan gisteren.
Dan krijgen we opnieuw educatie, links onder de sporen van een wild zwijn.
Mijn handen waren inmiddels ook vernikkeld,ik had mijn handschoenen thuis gelaten... en we gaan terug.
We gaan naar het nabijgelegen stadje Schuttorf (met umlaut) waar er bij de kerk geen koffiegelegenheid was maar bij het winkelcentrumpje in de buurt wel. De cappucino was niet te drinken, de Kaesekuchen was lekker maar te veel. Dat vond Emtwee niet erg, hij luste het ook wel voor de lunch.
Thuis gekomen sneeuwde het flink. Emeen maakt daarna op haar eentje nog een wandeling vanuit het huisje, want Emtwee en ik waren toch geen knip voor de neus waard wat dat betreft.
Verder zou het kunnen dat ik niet het oudevrouwtjessyndroom heb maar het zitvlees-syndroom, een welvaartsziekte bij uitstek.
En daar stuurde Jantine een video voor in die ik ga doen: