Arboretum Poort Bulten, de Lutte, dinsdag 12 juli 2016

's Middags deden we het arboretum Poort Bulten aan. Toen ik er met Miss Marple was, was het nog zowat winter zeg maar, maar nu behoort alles in volle bloei te staan. We nemen de tegenovergestelde route van de vorige keer.
Twee bomen met onleesbare bordjes. Mocht je echt supergeïnteresseerd zijn, kun je hier een lijst van hun gehele collectie vinden.
Links is vast een fraaie linde.
Er zijn trouwens ook jaren, of kunnen er zijn, dat de boom geen puf heeft om te groeien en jaarringen te maken, want dan heeft hij zijn energie voor inspannende afweer tegen schimmels of zo nodig..
Zo te zien is Iemenschoer Twents voor Bijenschuur.
Het is niet goed te zien op de foto maar er was een boomkunstenaar bezig geweest die boom links te versieren. Moeders vond het foeilelijk, ik vond het wel grappig:-)
Siberische nog wat ... er ligt een heel verhaal ten grondslag aan de reden waarom ik de teksten niet even bewaarde toen de foto's nog groot waren, het had te maken met een paar wifi-loze dagen waar ik jullie nu niet mee zal vervelen:-)
we wandelen de hoek om naar links.
Rechts van het fraaie bladerdakje, de grijze walnoot:-)
Gevolgd door twee noten waarvan ik nog nooit gehoord heb, de Hickorynoot en de Kaukasische vleugelnoot. Die kom ik nou nooit tegen in de supermarkt.
Twee tinten groen.
Het bruggetje is uiteraard bedoeld om een watertje over te steken.
Die ligusterbloesem rook goed.
de Catalpa is dus eigenlijk een Chinese trompetboom.
Met bochtje er in. In het huisje met plee dat volgt doe ik een poging iets van de geschiedenis van dit arboretum, opgericht door textielbaronnen, op te zoeken.  Blijkt ook allemaal online te staan trouwens.
Toen ik uit het hutje kwam was ik moeders uit het oog verloren, niet in de gaten hebbende dat die er voor op een bankje op mij zat te wachten. Ik loop langzaam verder...
Dat witte spul was dus de trosspirea.
Dan zie ik het bankje waarop ik de vorige keer zo'n enorm goede meditatie had gehad en besluit hier te wachten op moeders. Ik zat nog niet, of ik werd omstraald door een heel hoge energie, het is echt een bijzonder plekje onder kastanjebomen, et voila, daar komt moeders ook aan:-)
Tjonge, de paardekastanje is lid van de zeepboomfamilie?
Doorwandelend naar rechts komen we bij de reuze levensboom aan, een thuja.
Een thuja plicata om precies te zijn. En daarnaast een sequoia.
Alhoewel ik me niet kan herinneren ooit een grotere sequoia te hebben gezien, las ik net in het bomenboek de reden waarom de sequoia in Europa nooit hoger wordt dan 50 meter, terwijl hij in Amerika met gemak het dubbele haalt. Dat komt, omdat ze in Amerika in groepen staan, en in Europa slechts solitair, her en der in een park of arboretum.  En een solitaire boom moet nu eenmaal alles zelf doen, hij is een wees, zonder ouders die hem opvoeden, en moet zichzelf zien te redden ook in tijden van nood. k zei al eens eerder dat soortgelijke bomen elkaar ondergronds helpen als er bijv. watergebrek is of zo. Bovendien is de bosgrond in een bos vol sequoia's veel losser dan de aangestampte grond in Europa, waar ook nog eens mensen die om de boom heen lopen, de grond steeds meer doen verdichten.... (stond er ook nog in:-) Dat moge allemaal zo zijn, maar toen ik er met mijn rug tegen aanstond, gaf de boom een hele bende goede energie!
Dan wandelen we eens verder en komen weer boomkunst tegen.
De Japanse ceder van onderen bedekt met korstmos.
Vast ook een spirea-soort.
Dit keer vond ik de boomkunst ook foeilelijk.
Kijk aan, de chinese tempelboom is een metasequoia.
En zo ziet die Chinese heilige er dus uit.
We wandelen langs een bijenweide.
en langs een stuk met beuken.
En ook nog langs een blikeik, in het Duits een kleuren-Eik, en in het latijn een magnifieke eik:-)
En dan krijgen we nog natte voeten ook, want er was een overstroming bezig ergens vandaan en het pad liep onder water.
Die witte berk was dus een Himalayaberk. En daarmee eindigde onze wandeling door het arboretum. Aangezien moeders uit Twente komt en ik zelf oorspronkelijk eigenlijk ook:-) was dit tripje een interessant reisje naar het verleden. We waren dicht bij Oldenzaal en moeders had zo wat verhalen uit het verleden verteld, ze wist zelfs nog waar haar grootouders hadden gewoond, en we besloten te gaan kijken of het huis er nog stond.
En zowaar, het stond er nog, al was het nu wat opgetrokken in de foeilelijke 70er jaren stijl, --- mijn Opa Webbink, hier rechts, werd er in 1901 geboren.  Toen had het een enorme tuin, en een opkamer en zo (waar niemand ooit kwam)... en enfin... het toeval wilde, toen ik al die gegevens eens in ging voeren in my heritage com, dat de tak van deze Webbinks, waar ik nooit
verder kwam dan de namen van zijn ouders, opeens vol nieuwe informatie was, dwz my heritage com kwam opeens met allerlei nieuwe voorouders en data en zo, uitgerekend tijdens deze trip naar het verleden! En zo kon het gebeuren dat ik inmiddels al in 1600 nog wat ben aanbeland toen de Webbinks geen Webbink maar Webben heetten, bouwmannen van beroep. Abraham Webben en zijn vader Jan Jansen Webben zijn tot nu toe de oudste die ik gevonden heb. Maar er zijn ook nog voorouders uit Noordhoorn (tegenwoordig Nordhorn in Duitsland) geboren en Denekamp, plaatsen die we de volgende dag zouden aandoen... Maar eerst de avondwandeling...

En dan komt het volgende prachtige nummer van niemand minder dan van Aukje, die me via Facebook benaderde waar ze nu een account heeft!