landgoed Het Enzerinck, Vorden, woensdag 15 juni 2016
Het was geen denderend weer en stom genoeg lieten we onze paraplu's thuis..
komt er ook eentje achteraan gedribbeld.
Het wordt ook wel klein sorbenkruid genoemd, naar de Latijnse naam Sanguisorba minor. Eens geloofde men dat een drank van pimpernel en andere kruiden tegen de pest hielp. Zalf van pimpernel genas wonden en kneuzingen en een medicijn van pimpernel genas ingewandstoornissen. Francis Bacon vond dat men het samen met tijm en munt moest kweken om de geur alleen. Culpeper was wat praktischer. Hij schreef bijzondere eigenschappen aan dit kruid toe en zei dat pimpernel lichaam en geest in gezondheid bewaarde. Sinds de oudheid gebruikte men het in wijn en bier, net als bernagie (komkommerkruid). De eerste kolonisten vonden de pimpernel belangrijk genoeg om mee te nemen naar Amerika.
PIMPERNEL IN ONZE TIJD
Thee van pimpernel kan gebruikt worden als een astringerende (=samentrekkende) lotion. Pimpernel smaakt naar komkommer en noten. In Engeland is het populair als salade. De tere BLAADJES staan mooi in koele dranken en in de thee. De beste Franse en Italiaanse salades bevatten pimpernel. De gedroogde blaadjes kunnen in slasaus verwerkt worden. Het hoort bij asperges, selderij, bonen- en paddestoelengerechten. Je kunt er rustig veel van gebruiken. (Als je al veel blaadjes vindt....) De pimpernel is echter ook gemakkelijk te kweken en moet flink gesnoeid worden. (Het boekje dateert uit 1972).
PIMPERNEL IN ONZE TIJD
Thee van pimpernel kan gebruikt worden als een astringerende (=samentrekkende) lotion. Pimpernel smaakt naar komkommer en noten. In Engeland is het populair als salade. De tere BLAADJES staan mooi in koele dranken en in de thee. De beste Franse en Italiaanse salades bevatten pimpernel. De gedroogde blaadjes kunnen in slasaus verwerkt worden. Het hoort bij asperges, selderij, bonen- en paddestoelengerechten. Je kunt er rustig veel van gebruiken. (Als je al veel blaadjes vindt....) De pimpernel is echter ook gemakkelijk te kweken en moet flink gesnoeid worden. (Het boekje dateert uit 1972).
Enfin, wij wandelen maar eens even verder (de pimpernel hebben we laten staan).
We zijn linksaf gegaan, het Stiltepad in (het valt namelijk gewoon op dat het hier opeens superstil is). Mitchelinstar denkt nieuwe speelkameraadjes gevonden te hebben.
Maar die snappen er niks van, dus gaan we maar eens verder.
Dan komen we op een leuk paadje, beetje naar rechts.
Want we wilden even naar Grootvader's huisje.
Normaliter kun je hier voortreffelijk mediteren, maar het was wat koud, en
bovendien liepen er wat hondjes om ons heen te dollen.
De linkerfoto is #22, foto #13 was okay vandaag, maar foto#26, en dat is twee keer dertien:-) moest ik weggooien. Boven een doorkijkje naar de achterkant van het Enzerinck.
Het bankje onder de grappige beuken, op nog geen honderd meter van Grootvader's huisje, sloegen we over. We gaan hierboven het rechterpad in.
De hulst. In mijn tuin heb ik hem ook flink gekortwiekt, maar feitelijk is hij energetisch ondergewaardeerd. Ik ging er tegen aan staan met mijn rug, uiteraard niet tegen de stekels aan, en ontving toch mega veel energie, niet te filmen, en dat doen grotere struiken hulst vrijwel altijd.
We waren op weg naar een eilandje waar we niet verder konden maar dat hadden we hier nog niet in de gaten.
De gracht zag groen van de kroos.
We gaan het nieuw aangelegde bruggetje over.
Emeen verkent de rozenboog zonder rozen en komt er achter dat we niet verder kunnen, dus we moeten terug.
PLONS!! Op dit moment hoorde ik een enorme plons maar zag het niet om te fotograferen (jammer:-) -- Mitchelinstar, jong en onervaren, had het water namelijk, groen als het was, aangezien voor gras terwijl hij aan het rennen was. PLONS!!
We gaan naar de andere kant over een zelfde soort bruggetje.
Mooi hoor, al die zachte groene tinten.
Daar treffen we een bankje met uitzicht op het eilandje.
Mitchelinster komt weer gevaarlijk dicht bij de oever. Maar inmiddels is hij waterwereldwijs.
En doet dan een walrus na.
We nemen de korte route terug, (de lange is meer naar links).
De gracht blijft vol kroos groen kleuren.
Dan verwijdert het pad zich van de gracht.
En vlak voor een kruispuntje treffen we zowaar nog een bankje aan.
En bij het kruispuntje gaan we rechtsaf.
De voorkant van Het Enzerinck komt langzamerhand in beeld.
En hier rechts helemaal, het wordt nog bewoond, dus verder is het prive-terrein.
Klaarblijkelijk wonen de van Panhuysjes hier. Maar op dit punt gekomen kunnen we ons beter druk maken om die donkere luchten die er aan dreigen te komen. Tot nu toe was het droog gebleven.
Maar dan begint het te regenen en niet zo zuinig ook.
Een tijdlang schuil ik onder een boom waar ik het in het begin nog relatief droog hield, dus ik zeg tegen Emeen dat ze daar ook moet komen. En kijk eens hoe snel die plassen er liggen. Na een poosje houdt het bladerdak het ook niet meer en gaan we de verzopen kat wandeling doen naar de auto. Op naar een restaurant dichtbij.
Ik zit even buiten op het terras om uit te druppen tussen de leuke stoeltjes die uit Heerenveen komen en niet verkocht worden aan particulieren (heb k van de eigenaar).
Als je naar de plee gaat binnen, wacht er schone kunst op je...
En dan doen we de lokale weedburger test, want die stond hier maar zo op het menu, en deze is GOED bevonden. Alleen waren nu de frieten niet lekker, maar beter de frieten niet dan de weedburger. En de saus was lekker. De kok vertelde ons dat hij wel even had moeten uitproberen hoe ze smakelijk te bereiden toen wij melding maakten van de Brabantse mislukking. Overigens snap ik niet goed waarom het weedburger heet, want weed = onkruid, en de weedburger wordt van zeewier gemaakt. Eens even googelen wat dat is in het Engels, sea-weed mogelijk? Nee het moet aan elkaar, seaweed:-) Onkruid uit de zee dus eigenlijk, laten we wel zijn. Daar staat tegenover dat ik ook met smaak onkruid van het land oppeuzel:-)
En nu we het toch over food hebben, op de daily vandaag heb ik een maismeelbroodrecept gezet, uit hetzelfde Kruidenkunst boekje als waar de pimpernel info uitkwam, en omdat het nog weken, zelfs maanden kan duren voor ik het eens uitprobeer, zet ik het hier ook even op zodat ik het niet kwijt raak:
1 kop ongebleekte bloem, 3 theelepels bakpoeder, 1 eetlepel suiker, 1 volle theelepel zout, 1/2 theelepel gedroogde tijm, 1 theelepel marjolein, 3/4e kop maïsmeel, 1 kop karnemelk, 2 eieren, 2 eetlepels gesmolten boter: Vermeng de droge ingrediënten, voeg de kruiden toe en roer alles goed dooreen. Klop in een andere schaal de eieren met de karnemelk en de gesmolten boter en roer dit mengsel door de droge ingrediënten. Giet het beslag in een goed ingevette vorm van 20x20cm (of zo) en bak het bij 210 graden een half uur. Een knapperige korst krijg je door een klont boter in de vorm te doen en te laten smelten voor het beslag er in gaat.
Van een heel andere orde is Anntje's natuurlijke after-sun: