Orchideeën op Hagenbeek, maandag 12 juni 2017******

We parkeerden op de kruising Schoneveldsdijk/Groesdiekske (Barchem) , langs de weg. Een goede parkeergelegenheid is hier alvast niet, dus de sterren vandaag zijn voor: de scenery: 2 stuks, de stilte: 1 ster,  een bankje, 1 sterretje, wildpluk, 1 ster--jee, dat zijn 6 sterren en dat zonder koffiegelegenheid:-)
Zo te zien was het knap bewolkt, dat herinner ik me niet eens meer, maar wel dat het knap waaide. Nu waait het trouwens altijd op het Groesdiekske, eenmaal in het natuurgebied is het altijd over, zo ook vandaag.
Dan doe ik een boompje aan, nou ja boompje... en wat blijkt? Die Eik had het KOUD!! En dat is heel ongebruikelijk voor een eik (dat hoort bij een Beuk, die onder Saturnus valt, maar een Eik, die onder Jupiter valt, straalt meestal warmte uit.
Ze hebben flink gebaggerd in de sloot. De smurrie lag allemaal op de kant.
Als we het natuurgebied, genaamd Hagenbeek, eenmaal in zijn gegaan en gebruik willen maken van het bankje om de hoek, blijkt die te zijn omgevallen, er zijn nog maar 2 van de 4 poten over..
Dus wandelen we maar verder en kom ik in het soepgroente paradijs.
Je ziet dat ik door het gepluk al een eind achterblijf. De valeriaan heb ik laten staan, die kun je trouwens ook niet door de soep doen. Bovendien mag het natuurlijk niet geplukt want je hebt er de wortels voor nodig.
Links is een watertje en even verderop komen de paarse orchideeën in beeld, hier nog wat moeilijk te zien op de foto denk ik zo.
Maar nu gaat het al beter. Wat een bende orchideeën he?
Zo'n eenling tussen de ratelaars is ook mooi.
We wandelen verder tussen al dat moois.
Hiervan vroeg ik me eerst af wat het was, tot ik er even later een bende bij elkaar zag staan, het was een ordinaire distel:-)
Dan wandelen we tussen de velden vol ratelaars.
De orchis en de ratelaar hebben een eigen biotoop nodig, namelijk van kwelwater: regenwater dat elders in de grond komt en dan ondergronds aangevoerd wordt waarbij het allerlei mineralen meeneemt waarop die ratelaar en orchis zich kunnen ontplooien.
Zoals je ziet komen we daarna dan een bankje tegen dat nog niet is omgekieperd.
We zijn nu ook in het ogentroost-gebiedje gekomen, en er is een kluitje (eentje slechts) dopheide te zien.
We gaan de hoek om waar moeders een bloemetje bekijkt.
Wat voor bloemetje weet ik niet hoor.
En dit weet ik ook niet, wellicht weer een soort muur.
Ze onderzoekt het bloemetje opnieuw (we zijn namelijk intussen gewoon omgedraaid en wandelen weer terug:-)
Dit was de bloem die moeders aan het bestuderen was. Hij stond op een lange steel, had 5 bloemblaadjes, en het was geen boterbloem. (Misschien de langstelige boterbloem:-)
Kijk aan, dat ben ik. In de nieuwe jurk die ik kreeg van mijn Poolse poetsvrouw. (De omgekeerde wereld:-)
We arriveren weer bij het bankje.
Dat van dat kwelwater dat ik hierboven ergens vermeldde, stond op dit informatiebord.
We gaan eens verder.
Ik heb alle valeriaan laten staan, omdat er 1) veel minder van stond dan ik gewend was in dit gebied, en 2) je er de wortels van nodig hebt. MAAR ik las net in mijn wildplukboek (Het Grote Wildplukboek van Edwin Flores)  dat je van de jonge bladeren ijs kunt maken,  of je kunt ze in salades verwerken. En de bloemen kunnen in diverse dranken verwerkt worden of ook in salades worden gebruikt.
De enige moerrasspirea die ik hier tegenkwam vandaag.
Tja, en dan vraag ik moeders of ze weet hoe zuring er uit ziet. Ik weet dat ik het als kind wel eens plukte en at, maar ik weet nu niet meer hoe het er uitziet. Zij dacht dat deze plant hierboven het wel eens kon zijn. Ik at er een blaadje van en werd helemaal raar in mijn mond. Ik probeerde het uit te spugen en merkte ook nog dat het heel vies smaakte:-)
Zo ziet veldzuring er uit. En zo ziet waterzuring er uit (meer zoals k verwacht dat zuring er uitziet, maar dan weet ik nooit of ik de blaadjes of de rode stukken moet eten).  En als je nog meer zuringen wil zien: KLIK HIER, maar volgens mij staat net die bovenstaande er niet bij.
We komen duidelijk weer in de soepgroente-biotoop aan, van dit smeerworteltje verdwenen er een paar jonge blaadjes in mijn soepersoepgroente en de hondsdraf ligt te drogen in huis.
We gaan de hoek om en langs de sloot terug alwaar nog meer smeerwortel stond, maar hier liet ik die staan. Het rook er niet zo fris vanwege dat de sloot net uitgebaggerd was.
Er bloeien wel leuke vergeetmijnietjes aan de overkant.
En dan zijn we terug op het Groesdiekske en bijna terug bij de auto. Het was een wandeling vol bloeiende bijzonderheden. Benieuwd wat we de volgende keer weer meemaken.