​De Nijenbeek ruïne, woensdag 17 maart 2021

Ik had hoog bezoek gekregen, Prinses Poedulamie en haar vrouwtje:
Kijk toch hoe zielig, de trimster heeft echt een poedeltje gemaakt van Amy.... (dat was dan de eerste en de laatste keer, want Amy zelf had er nog het meeste last van, jeuk all over the place omdat het hier en daar veel te kaal was).  
Na wat politiek geleuter, per slot was het verkiezingsdag, stappen we de auto in en rijden de Nijenbeekse weg zowat uit en parkeren
pardoes langs een hele zwik paarse dovenetel, als dat geen geluk brengt! En ik heb wat geplukt voor door de soep.  Tjonge, ik heb alleen witte dovenetel op mijn kruidensite staan, als ik me eens verveel... 
Dan gaan we een de wandel. Er stond een fikse koude wind (Mars in Tweelingen).  En nu lees ik pas dat honden hier aan de lijn moeten. :-)
En bij het bankje waarvan ik dacht dat je helemaal niet naar de IJssel kon, laat M1 me zien hoe dat moet, en nog sterker, zegt ze dat ze dat notabene van mij geleerd heeft:-) 
Bij wat zonniger weer gaan we dit pad dan ook eens een keer verkennen, maar voorlopig gaan we naar de ruïne want ondanks het feit dat M1 al decennia lang aan de overkant van de IJssel hier woont, en vaak genoeg bij het zandgat aan de overkant in Gorssel was, had ze die ook nog nooit eerder gezien.  Je kunt dan ook alleen maar via Voorst bij die ruïne komen. 
En daar komt íe al in beeld.
We komen eerst langs een leegstaand huisje. 
En de ruïne zelf staat natuurlijk ook leeg, dat snap je. 
Na die lange wandeling kun je hier lekker uitrusten op de bankjes, beschut, dan wel, 
onbeschut. 
We kwamen gelukkig nauwelijks mensen tegen (twee stel, gelukkig zonder hond want Amy is loops). 
Dan lezen we dat de dikke boom hier de oudste populier van Nederland is, uit ca 1880. 
En wandelen we dezelfde lange route terug naar de auto. 
Een video met de freule van landgoed de Poll over de restauratie van de Nijenbeek ruïne vind je op de vorige keer dat ik hier alleen wandelde: klik hier.