Nieuwe Loorsteegroute, Ruurlo, dinsdag 17 september 2019

Hier ga ik de Loorsteeg in, een bekend weggetje, maar ik zou vandaag een geheel nieuw deel ontdekken. Dat ik ueberhaupt nog een nieuw stukje wandelroute in Ruurlo te zien krijg, ongelooflijk:-)
Er stond best nog wel wat eetbaars aan de kant, en zonder te weten dat ik hier niet meer terug zou komen dacht ik: dat pluk ik wel op de terugweg.
Links prachtige varens maar ook een boom die overhoop is gebracht door weer en wind of zo.
Deze vlierbessen inspireerden me voor de volgende wandeling.
Jeetwee was ook mee, hier al veilig over de onbewaakte overgang. Waar even later wel een trein aankomt.
We gaan rechts af, nog steeds niks nieuws trouwens.
Een  mooi fotobehangetje.
En een indrukwekkende beuk.
Dan kom ik op een kruising. Nu had ik wel instructies gekregen voor de nieuwe route trouwens, van moeders, die deze keer niet mee was, maar ik ga rechtdoor.
En zie aan hoe de weg loopt dat dit niet helemaal volgens instructie klopt.
Dus ga ik terug naar het keuzepunt:-) Moeders had namelijk gezegd dat ik rechts over een sloot moest, en dat was hier al, dus nu ga ik rechtsaf.
En dan kom ik toch op een leuk stukje met een stenen bankje, hier werd het echt even genieten.
Jeetwee wacht braaf.
Er was wel wat herrie achter me want de boer was aan het maaien.
Nou, deze bramen waren nog lang niet rijp en of ze dat dit jaar nog worden, vraagteken.
We gingen dus verder, deze vlierbessen stelden nog niet veel voor.
Dit was dus alles een nieuw stuk voor mij.
Ik was wel benieuwd waar we terecht gingen komen .
Even rollebollen op het mos.
Mogelijk is die zwam eetbaar maar ik durf het niet aan.
Dan zien we een leuk bruggetje.
Met ook nog een houten bankje. In de verte rechtdoor hoor ik het geraas van de Zutphenseweg, dus ik besluit rechtsaf te gaan.
Jeetwee vindt alles best.
                                                                                                                Dan komen we zowaar nog een bloemetje tegen.
Ik had geen flauw idee waar dit paadje naar toe zou gaan.
Dus zo nu en dan moest ik Jeetwee wel terugroepen want ook hier hoorde ik in de verte autogeraas.
En nog een paar blommekes.
Jeetwee ging me er toch te ver vandoor, ik wist niet wat er rond elke bocht lag:-)
De beuk hierboven heeft een waterreservoir, precies goed voor hondjes die dorst hebben.
Ik zie dat de weg uitkomt op de Zutphenseweg, en besluit aanvankelijk om te keren tot ik die fietsers hierboven opeens rechtsaf zag gaan, dus dat ging ik dan ook doen.
En dat was wel een schattig paadje met nog meer blommekes.
Maar die weg liep wel parallel aan de Zutphenseweg, en de bocht hierboven gaat naar links, helemaal verkeerd want ik moet rechts om een rondje te maken terug naar de auto.
Oh jee, nog meer verkeerde bochten.
Maar dan opeens gaan we rechts, gevolgd door alweer een bocht naar links.
Hier gaat de bocht wel de goede kant op.
Nu lopen we een tijdje rechtdoor,
En wat blijkt?
We komen op de Dekkersweg uit... die vanaf de Zutphenseweg uiteindelijk wel naar de Wiersseweg gaat waar mijn auto staat, dus met de hond aan den leiband, gaan we dan maar rechtsaf het asfalt op. 
Dat zou nog een heel eind tippelen worden.
Niet dat het hier niet leuk is maar er rijden wel auto's langs.
Na deze boerderij gaan we het spoor over, rechtsaf de Wiersseweg in.
De sloot heet hier de Baakse Beek.
Tot mijn verassing zie ik nog een bankje in een zijweggetje links,
met dank aan de buurtvereniging alhier.
Dat zijweggetje heet de Kleine Wiersse.
We gaan eens verder want we waren nog lang niet bij de auto.
                                                                                                                      Zo'n mooi zwart wit dak heb ik zelden gezien.
Het blijkt een vakantiewoning te zijn.
Ik neem er een folder van mee, niet dat ik ooit van plan ben hier te gaan huren, want zo veel te wandelen is er hier niet en al helemaal niks nieuws voor mij, normaliter, maar uit nieuwsgierigheid.
De vakantiewoning zit aan de boerderij vast waar tante Gerrie en oom Lammie wonen, niet mijn tante en oom, maar dat las ik op hun website. De inrichting van de vakantiewoning is zeer gedateerd en de bedden lijken me superoncomfortabel.  En supergoedkoop zijn ze ook niet echt. Maar ja.
We wandelen eens verder en komen dan eindelijk
weer bij de auto aan. Maar ik heb genoten van deze wandeling, met prachtig zonnig wandelweer! En van de paar kilometer die ik doe, hieronder kun je 800 km meewandelen naar Santiago de Compostella: (Rond 20 minuten in de documentaire horen we dat de weg naar Santiago, logisch genoeg trouwens, uit drie delen bestaat: 1) Eerst komt het fysieke deel waar we in contact komen met alle pijntjes en vermoeidheden van het lichaam, en dan 2) volgt er een vlak pad, langdurig, waar je je verveelt en allerlei emoties boven komen in alle eenzaamheid, en dan, als zowel het fysieke en emotionele getranscendeerd zijn komt 3) het spirituele deel , meer richting Santiago. Zo in het groot, zo in het klein, want ook ik ervaar altijd eerst fysieke beperkingen waardoor ik in het begin meer bankjes nodig heb, van emoties weet ik niets:-), maar ik kan me voorstellen dat het laatste deel toch spiritueler van aard is. 
Click to set custom HTML