Moorven, Nuenen, vrijdag 1 december 2017
Onderweg naar mijn wandelweekverblijfje in Mierlo parkeerde ik op de kruising Stiphoutseweg/Alvershoof te gemeente Nuenen in het kader weg-van-de-snelweg op een van te voren gegoogled plekje, zo om en nabij dan. Ik had Moorven gegoogled maar daar kon je niet in. Het zou me niet verbazen als een trouwe lezeres van deze leutige pagina's het hier wel kent, tegenwoordig woont ze ook in Lochem maar toen ze nog in Nuenen woonde heb ik eens een jaarcursus medische astrologie aldaar gegeven.
Ik schiet meteen een soortement pad in vol douglassparren en vraag deze hierboven om een mooie vakantie. Nu weet ik eigenlijk niet of douglassparren wel van het Vervullen Van Wensen zijn, maar het was in ieder geval droog, de zon deed nog zijn bleekscheterige best, maar het was best koud. Niks geen stoeltjes mee vandaag.
De grond onder me bij de Douglas waar ik tegen aanleunde en het uitzicht voor me, nog steeds op mijn autootje.
De douglasspar is echt wel mijn favoriete wandelboom: ze creëren een heel fijne sfeer, altijd opnieuw, waar ze ook maar staan. De spar vind ik trouwens ook top, ook al vinden de meeste mensen een sparrenbos te donker.
Het pad komt uit op een zandweg, waar ik links af sla. Overigens liep ik alleen (dat is lang geleden:-), Emeen en dochterlief Daneen komen vanavond pas en gaan morgen trouwens shoppen in Eindhoven (wat je er aan vindt). We zullen zien of ik Emtwee meekrijg aan de wandel.
Een bankje. Maar daar was het te koud voor. Overigens blijkt het hier onder de gemeente Helmond te vallen lees ik wel en niet onder Nuenen.
Ik ga dit pad in maar na verloop van tijd wordt het knap modderig , in het begin kon ik nog langs de kant, maar dat duurde niet al te lang. Ik had net nieuwe crocs aan en had geen zin in nieuwe modderbaden, dus ik probeer het aan de rechterkant.
Onverrichterzake, hier ben ik al weer omgekeerd. En kijk, ik blijk paarse crocs aan te hebben, bij daglicht. Ik zou gezworen hebben dat ik donkerblauwe aangetrokken had, en ook nu als ik er onder lamplicht naar kijk zijn ze donkerblauw, maar nee, in werkelijkheid zijn ze dus paars. Gelukkig kunnen jullie niet zien dat ik er een oranje trui bij aan heb....
Het is maar goed ook dat ik niet door kon lopen vanwege de modder want als ik daarna de andere kant uit ga, blijk ik bij een ven uit te komen, dat is dan vast het Moorven. Het bankje slaan we wederom over.
Maar leuk, we doen een rondje ven dan. Er loopt een pad om heen.
Het is hier vast heel mooi in de zomer. En ook nu had het wel zijn charme.
Vier scheve berken die allen naar het water hellen.
Dat zie je weer eens niet op de foto maar hier moet ik een steile afdaling maken. En bij het bankje zijn we aan de overkant (van het eerste bankje).
Hier laat het bleekscheterige zonnetje zich vangen.
Een constructie van de mens & een constructie van de natuur.
En dat was dan het rondje ven. We gaan terug naar de auto en kunnen nog voor het donker is inchecken in het hutje, dat ietwat tegenvalt, geen privacy, geen overdekt terras en balkon, in feite een veredelde caravan:-) Maar wie weet zijn de wandelingen hier (de Stabrechtse Heide) wel heel mooi.