Mookerheide, vrijdag 5 mei 2017, ***
Er is hier een parking maar die was vandaag notabene afgesloten vanwege de opslag van gezaagde bomen, nu vraag ik je. Daarom GEEN ster voor een parking (en ook niet voor koffie of wildpluk, maar wel 2 sterren voor de scenery en 1 voor een bankje).
Er konden nog twee auto's buiten de afrastering staan, ik kon er nog bij, maar het is godgeklaagd met die houtkap door natuurmonumenten. Tijd voor de oprichting van TREE-SHEPHERD! En over houtkap gesproken maar dan van een heel ander chapiter, ik heb een leuke cliënte die hout importeert. Op minimaal 1500 meter boven ANP groeien bepaalde bergdennen ergens in de Alpen of zo, en die bomen worden met helikopters naar beneden gehaald, dus het hout daarvan is niet al te goedkoop. Nu heb ik een sample-plankje van haar gekregen en goeie genade, wat komt daar een mooie energie van af! De bedoeling is enerzijds om daar doosjes van te gaan maken voor smartphones om aldus de straling tegen te houden, want dat doet die bergden, en anderzijds om eens een keer een vrachtwagen van dat hout naar Nederland te halen, zodat er wanden mee bekleed kunnen worden, om je tegen straling in je huis te beschermen. Het ruikt ook nog eens lekker, dat bergdennenhout. Mochten er mensen geïnteresseerd zijn dan kan ik je naam doorgeven aan die houtimporteur die dus nog een plan van aanpak moet gaan maken.
Wij gingen maar eens aan de wandel.
We moeten door een hekje en komen dan prachtige dieren (enge beesten) tegen.
Hier ging het goed, maar op de terugweg werd het lichtelijk hachelijk. Dat hoor je nog aan het eind van de wandeling. En zo te zien staat hier ook flink wat zevenblad, dat zou natuurmonumenten eens moeten verkopen ipv hout, als soepgroente, of gedroogde kruiderij voor de winter (smaakt heerlijk), maar om nu een ster te geven voor een veldje zevenblad, gaat me even te ver.
't Zwaantje is dat restaurant waar we koffie hadden gedronken, volgens de info hier 3 km verwijderd, maar volgens mij wel 5 km. We gingen de rode route doen, vanaf dat rode pijltje en dan rondom dat hele roze stuk op het kaartje in het midden.
De rode route heet op het bordje hierboven de Mookerheide route en zou 3 km zijn. Nou, ook daar geloofden wij aan het eind niets van, 5 of 6 km komt dichter in de buurt naar onze beleving:-) Maar het werd wel meteen bloedmooi hier.
We liepen hier tamelijk hoog en hadden de mooiste vergezichten.
Heel in de verte een paar indrukwekkende torens.
Het tweede bankje op de route (het derde zou lang op zich laten wachten trouwens, terwijl we deze niet gebruikten, buiten het hek).
De brem gaf nog wat kleur aan de nog lang niet paarse mystieke heide.
Het is echt een plaatje hier, en ook nog rustig/stil (wat aan de andere kant van de hei helaas niet langer zo zal blijken te zijn).
Zelfs dode bomen zijn prachtig in het landschap.
Dan volgt er een rode route pijl naar links naar beneden en voor de zekerheid klap ik mijn stoeltje maar even uit om op Miss Marple te wachten die nog in geen velden of wegen te bekennen was doordat ze minutieus foto's aan het nemen was.
Het uitzicht vanaf het stoeltje:-)
Daarna beginnen we gezamenlijk aan de afdaling.
Een schattig paadje voert ons steeds verder naar beneden (waardoor we helaas ook nog eens een keer omhoog moesten:-)
Nu weet ik niet meer hoe we daarop kwamen maar heremetiet zeg, we zongen de hele tijd luidkeels: totdat de bom valt!
En na dit wederom prachtige standbeeld van dood hout verandert het landschap. En de sfeer. En het was gedaan met onze rust. Want we hoorden helaas overduidelijk een verkeersweg.
We komen een heel merkwaardig poortje tegen. Enerzijds betreft het een wandelroute, anderzijds staat er een bordje Verboden Toegang. Nu waren we toch al niet van plan er door te gaan want die stomme verkeersweg lag daar ergens onder, maar goed.
En helaas pindakaas, vanaf nu wordt het een en al klimmen en dalen en dat zal zowat tot het eind van de route duren....
We ontmoeten een indrukwekkende Eik.
We hebben er even tegen aan gestaan en Hem de groeten gedaan.
We vervolgen ons pad (what else?)
Wederom stijgend.
En onder die volgende boom staat hoera, een bankje, met een weids uitzicht, maar onze oren hadden het hier nog steeds te verduren vanwege de verkeersweg dus echt briljant was het nou ook weer niet; we bleven er niet lang.
We dalen weer, helaas, want
als je op een foto al kunt zien dat de weg omhoog gaat, nou, dan is het echt goed raak.
En het laatste stuk stijgen.
Zie je die meest linker koe hierboven, en op de rechterfoto op het pad? Terwijl we er omzichtig omheen probeerden te lopen riep ik tegen Miss Marple dat het beest jeuk had, want hij was zich aan het schuren langs die stam die daar op de grond ligt. Maar als ik vlak bij ben, komt hij naar me toe, oef.... en met vet wat angst in het lijf loop ik door, maar hij loopt me achterna..... gelukkig hield hij daar na een poosje mee op. Miss Marple zei: hij keek heel teleurgesteld dat je zo hard weg liep, je vond hem immers leuk? Ik zei, dat ik JEUK had gezegd:-)
*** fin ***
Ik heb de Sacred Sauerkraut inmiddels gemaakt met een halve rode kool. Dille had ik niet in huis, dus hij moet het met tijm doen, die er naast staat. Het recept zei dat je de droge ingredienten met de handen moest kneuzen en kneden totdat de rode kool zachter werd, ik stond er van versteld dat dat inderdaad vrij gauw al het geval was en nu vraag ik me af, of als je rode kool kookt als groente, dat kneden tot het zachter wordt ook een beter resultaat geeft. Maar eerst maar eens de rode zuurkool, die ik met een dag of 4 moet openen maar dan ben ik weer eens drie dagen weg...