De typische Mercurius-retrograde wandeling, maandag 31 mei 2021

The coast is clear, dachten we, het was per slot van rekening maandag, en het was reeds op de Hanenburgerweg muisstil.  Dus we parkeren weer eens op de Elspeterweg.
We gaan dit leuke weggetje in maar al snel worden we behoorlijk afgeleid door een pokkeherrie: een boer was bezig op zijn land, heb je dat weer...
Nadat deze mevrouw geklaagd had dat het hondenlosloopgebied hier gehalveerd was, wat we al eerder hoorden van een andere hondenbezitter omdat de Kroondomeinen de helft van het gebied verkocht had, vertelde ze ook nog dat er een schoolklasje bezig was links, nou die pokkeherrie wilden we er ook niet overheen hebben, dus eerst maar eens rechtdoor om zo snel mogelijk rechts af, weg van het lawaai (naar inschatting) te komen.
Mercurius was dan ook inmiddels retrograde gaan lopen: verkeerde inschatting na verkeerde inschatting?
En  de herrie bleef maar aanhouden, ook nadat we rechtsaf dit op zich leuke paadje in waren gegaan.
Deze boomstronk dient als bloempot voor een varen. 
We wandelen maar eens verder.
Dit was niet direct bedoeld om de mooie blauwe lucht te laten zien, maar de buizerds die er rondcirkelden. Helaas begint mijn camera tegelijkertijd weer ongevraagd de datum in beeld te brengen, eigenwijs ding. ()Mercurius retro).
We pakken de auto, rijden een eindje verder, dan weer een eindje terug en parkeren op een volgende P om van het lawaai af te zijn.
Maar helaas pindakaas, ook hier hoorden we die landbouwer nog steeds met zijn herrie. We zien een man van rechts komen en proberen dat eerst eens, iets naar rechts te gaan, verder weg van het lawaai. 
Toen we zo een rondje in het bos hadden gelopen want waar die man precies vandaan kwam is ook een raadsel omdat je bij een huis terecht komt, en toen we besloten de auto maar te pakken, hield de herrie opeens op. Dus toen konden we alsnog de normale route hier nemen. 
Het was hartstikke warm weer trouwens.
Het werd tijd voor schaduw, maar die kwam er al snel aan:
                                                                                                 ziedaar, revisiting de wilduitkijkhut! (re-visiting, mercurius retro)
In ieder geval konden we hier even heerlijk in de schaduw bivakkeren.                                 Hondsdraf. 
Daarna gaan we dezelfde weg terug want om weer langs dat vermoeiende paadje langs het hek te gaan zoals met M1, had ik geen zin in. 
                                             Na dit drietal treft me deze lijsterbes, die momenteel ook het bos heerlijk zoet doet ruiken. 
En dan komt daar de auto al weer aan, volgens Miss Marple hadden we toch in totaal nog 2.5 uur heen-en-weer gebanjerd.
Via de Kringloop waar ik mijn totaal niet functionerende maar nog wel functionerende robotstofzuiger inleverde, gingen we toen naar huis voor een late lunch.