Loorsteegse Sloot, dinsdag 16 april 2019
|
|
Eigenlijk zou ik met moeders en mevr. Appeltaart, die even in het Achterhoekse land was, naar de Varuvo maar toen keek Jeetwee zooo sip, hij had niet meegemogen daarheen, dat ik hem in plaats daarvan meenam voor een wandelingetje.
|
|
Opnieuw bij de Loorsesteeg/Wiersseweg en daar bloeiden nog steeds volop bosanemoontjes.
|
|
De witte dovenetel komt ook op. Zoals veel witgekleurde bloemen zijn die goed voor vrouwenkwaaltjes. Die heb ik niet dus ik liet het staan.
|
|
Kijk, er stonden nu andere bloemen, dwz een roos, in het "gedenkteken" voor het een of het ander.
|
|
In plaats van de vorige keer, ga ik nu rechts af/rechtdoor na de spoorwegovergang en tref prachtig bloeiende bomen aan.
|
|
Links was er een sloot.
|
|
Jeetwee vindt die heel aanlokkelijk maar de helling was diep en stijl.
|
|
Toch springt hij er in.....
|
|
Paarse dovenetel: die brengen geluk... maar Jeetwee is de andere oever opgegaan.
|
|
En plonst dan weer het water in.
|
|
Het probleem was,
|
|
dat hoe ik ook riep, hij niet meer terugkwam naar de kant waar ik liep, hij luisterde echt voor geen meter!
|
|
En die steile hellingen die hij op-en afgaat...
|
|
Hij blijft er van door gaan aan de andere kant.
|
|
En ik merk dat het aan mijn kant doodloopt. Dan zie je hierboven een foto waar het wel lijkt of er een chimpansee bijgekomen is, maar het is een meneer, die zegt dat ik niet mocht lopen waar ik liep (dat stond nergens...) omdat er reeen zouden zijn aan deze kant, en hij vraagt of ik Jeetwee terug wil, en ik zei ja. Waarop hij hem doodleuk in het water smijt, en dat hielp want toen kwam hij eindelijk terug.
|
|
En dan doe ik hem aan de lijn.
|
|
|
Maar na de spoorwegovergang mocht hij weer even los. Het was klein maar fijn (en lastig:-) deze wandeling.
