Een loopgraaf, vrijdag 10 november 2017
Heb je wel eens in een loopgraaf gewandeld? Nou, wij wel:-) Nadat we een uurtje verder hadden gereden richting Heesch, geluncht hadden, en de zon weer was gaan schijnen, en wij onderweg al zeiden dat we de militaire zone nu verlaten hadden, kwamen we Onze Jongens opnieuw tegen, maar dan uit de geschiedenis. We hadden iets gegoogled ten Noorden van Heesch, (hadden we iets doorgereden zouden we bij een Natuurpunt zijn gekomen), maar we komen bij toeval bij een loopgraaf nadat we een parking hadden gezien in een weggetje waar je eigenlijk niet in mocht, ook nog, en een wandelhekje.
We gaan het hekje en daarmee de loopgraaf in.
Ik herinner me helemaal niet meer dat het heuvelachtig was, maar wellicht is dat een truc van de camera. Kijk toch hoe mooi de zon doorkomt. Terwijl Emeen die ochtend de vloer had geboend, had ik me eens bezig gehouden met een conversatie met Sri Yukteswar (die is van het weer) en hem onze wandelplannen voorgelegd. Nou complimenten hoor!
Ik vond het superleuk, om nu ook eens een loopgraaf meegemaakt te hebben, dat is de eerste keer in mijn leven. Het is er hartstikke knusjes...
De met boomwortels verstevigde zijkant.
Een bankje voor Onze Jongens.
Dan komen we op een zandpad dat mogelijk nog in aanleg is.
Terwijl ik verder loop, kruipt Emeen de helling links op:
Om te kijken wat daar achter gebeurt, daar zijn ze ook iets aan het maken, maar wat precies, vraagteken.
We gaan eens verder, maar dit weggetje strandt in het niks. We kunnen niet verder.
Wel kunnen we een smal paadje rechtsaf in.
Op zich ook wel een leuk paadje natuurlijk.
Het was een klein rondje, we komen weer uit op het zandpad van eerder.
De loopgraaf blijkt ook nog een naam te hebben.
En na dit intermezzo rijden we naar huis. Het was weer een toffe wandelvakantie geweest, zondag aanstaande gaat de volgende van start, maar eerst komen er nog twee Achterhoekse wandelingetjes (daar, waar het STIL is als je wandelt:-)