Lieropse Heide, donderdag 7 december 2017

Ik was via een flink natuurgebied naar de Hoyserstraat 20 in Someren gereden alwaar een boscafe zat dat nog open was ook. Maar daar viel niks te wandelen met allemaal huizen dus reed ik terug, een eindje verder de hoek om en ging hier het bos in. Van het kaartje snapte ik niets, maar wel dat het hier een stiltegebied was. En voor het eerst klopte dat ook nog. Dat wil zeggen op de heenweg,  waar alleen de wind flink lawaai maakte, maar op de terugweg hoorde ik toch de snelweg weer.
De route begon een beetje saai.
Ik liep langs een soortement brede sloot zonder water. Naar rechts was een ruiterpad maar ik wilde rechtdoor als ik het kaartje goed gelezen had.
In de verte duikt een soort bruggetje op.
Er zijn daar allerlei weggetjes maar ik wilde nog steeds rechtdoor. Tot ik een onweerstaanbaar paadje tegenkom.
Het was een schattig paadje.
Het gaat echter wel rechtsaf, maar ja, aangezien ik toch niet wist wat voor route ik eigenlijk liep, gaf dat niet.
Links een omgevallen boom en dan steek ik een wildrooster over om het paadje te vervolgen.
Dan komen we het achtergrondplaatje van deze pagina tegen.
We wandelen eens verder.
Op  foto#22 klap ik mijn onvolprezen stoeltje eens uit voor een pauzetje.
Je kunt hier zo je benodigdheden voor kerststukjes uit het bos halen, sterrenmos, een mini kerstboompje (dat zou niet erg zijn want er staan hier te veel jonkies op elkaar). Persoonlijk doe ik niet aan kerststukjes en bovendien heb ik sterrenmos zat in het bos achter mijn huis als ik zou willen.
Al weer zo'n fraai zwammenboeket op een afgezaagde stam.
Dan doemt er in de verte een soort vlakte op en een zandweg.
De vlakte blijkt een uitgestrekt heideveld te zijn, dat zal dan de Lieropse Heide zijn.
De wind heeft hier vrij spel waar niet alleen deze boom aan ten onder is gegaan maar waar ik ook flink last van heb, want hij woei nogal, ik had nog steeds wat nat haar, en besluit een paadje naar links te nemen om weer snel het bos in te kunnen.
Maar mooi is het hier wel!
Bij het bankje (dat ik oversla vanwege de wind) vervolgt het paadje links af.
Vanaf dit moment blijk ik de geel-groene route te volgen, die me keurig terug bracht naar de auto maar tot op het eind wist ik dat nog niet:-)
Wel kom ik hier weer langs de bekende brede sloot waar hier aan het eind zelfs nog wat water in zat, en het parallelle paadje er achter zou goed moeten zitten, dacht ik.
Het gele pijltje gaat via een leuk paadje met een schattig bruggetje.
Met zowaar nog een achtergebleven paddenstoel.
In het beschutte bos klap ik mijn stoeltje weer eens even uit voor de tweede pauze.
Uitzicht vanaf het stoeltje.
We wandelen eens verder.
Ik vind het echt een enig paadje.
Een schuilhut, ahum.
Dan wijst het gele pijltje naar rechts, en dat is de verkeerde kant op. Ik volg het wel, maar begin wel last te krijgen van een vage verdwaalangst  - ik verdwaal tegenwoordig nogal eens aan het eind van wandelingen.... met Neptunus transit vierkant de ascendant, vanuit huis 3, maar, het was nog wel een paar uur licht, en ik zou vast wel weer een keer naar links kunnen.
Het gele pijltje gaat hier gelukkig rechtdoor.
Het mos kroop hier hoog tegen de stam op.
En dan kom ik op een picknickplaats terecht, vaag herinner ik me dat ik daar op de heenweg langs gereden was.
Daarna nemen we een stukje asfaltweg, mogelijk stond de auto om de hoek rechts.
Maar toen dat niet het geval was besloot ik de asfaltweg te verlaten en op goed geluk rechtdoor te gaan, alwaar ik uitkom bij de brede sloot zonder water.
En daar staat de auto dan. Ik heb overigens echt genoten van deze wandeling en als ik in de auto zit begint het na enige tijd flink te plenzen. Dat was weer goed gehekst door de boom van gisteren of door wie of wat dan ook.
Ik heb vaag het gevoel dat ik deze song onlangs al neer heb gezet, maar ja, Mercurius loopt retro:-)