Landgoed 't Walien, Warnsveld, zondag 16 februari 2020

Buienradar had het weer helemaal mis vandaag, want het zou de hele dag regenen... toen om een uurtje of 1 's'middags het nog steeds droog was heb ik alsnog mijn plan voor vandaag uitgevoerd. Ik had bij dit huis, vermoedelijk Huis Walien, niet alleen een parkeerhaven ervoor gezien, toen ik er onlangs langs reed, maar ook een wandelbordje.... op dat wandelbordje staat dat je voor groepen van 20 of meer eerst toestemming moet vragen. De rest heb ik niet gelezen:-) Aan de linkerkant van het huis is ook een wandelingang, en daar heet het, tussen twee witte kolommen door, officieel Landgoed 't Walien, maar daar kun je niet parkeren.
Het was, zoals een krant zo mooi kopte, een herfstachtige (storm) wandeling op een lente-achtige dag (temperatuur) in de winter.
Rechts een prachtig koetshuis en links een klein paadje zonder bordje "geen toegang", dus ik ga Eempje achterna.
Het paadje gaat naar links en lijkt dan gewoon naar het huis te gaan, dus we gaan terug.
En nemen het gewone pad rechtdoor weer.
Dan komt er een ander pad naar links waar we wel ingaan. Ik besluit dan een volgende keer wel rechtdoor te gaan.
Er volgt een doorkijkje op de achterkant van het huis. 
Dan komt er een watertje aan, de slotgracht wellicht. Ik heb eens even gegoogled, Natuurmonumenten meldt dat dit wandelgebied ligt aan de Lochemseweg 27 in Zutphen (Warnsveld). En Boswachter Bart verkoopt er elk jaar kerstbomen.
Eempje gaat naar links maar ik had een bankje gespot de heuvel op. 
Dus die nemen we even mee. 
Het had een prachtig uitzicht met zelfs een heideveldje. Ik was wel vaker op 't Walien geweest (het is een uitgestrekt gebied) maar de meeste bossen en paden zijn er oersaai. Dit was weer eens wat anders, voor mij nieuw, en hoogst interessant.
Dan gaan we verder langs een ijzeren hert.
Er stond nog een bankje het heuveltje verder op maar wij dalen nu af naar beneden. 
En flapoor zet het weer even op een rennen. 
Als ik inzoom naar links zie ik in de verte nog een bankje, bravo Natuurmonumenten!
Na dit cultuur-kunstwerk zeg maar, nemen we bij de volgende cirkel het rechterpad. Het was al weer aardig aan het waaien.
Sterker nog, de wind maakte zoveel lawaai dat je het verkeer op de Lochemseweg niet hoorde. Hoe dat normaal is hier zou ik niet durven zeggen, maar voor stilte zal je denk ik verder het bos in moeten dan. 
Op de T-splitsing waren we rechtsaf gegaan en dan wordt het eventjes glibberig.
Maar dat hield gelukkig snel weer op.
Bij de volgende kruising zegt het pijltje (dat ik nu voor het eerst zie) Links Af, maar mijn orientatiegevoel, dat op mijn eentje best werkt (het werkt nooit als ik met Emeen ben om de een of andere rare reden), zei dat ik gewoon rechtdoor moest. 
Dan wordt het opnieuw even uitkijken (het had al wel flink geregend in de nacht). 
Maar ook hier hield het gelukkig snel weer op
Dan komen we een natuurbankje tegen. 
Eerst gaat Amy rechts van me zitten, daarna links met de pootjes op mijn broek. Bij Emeen zit ze dan altijd meteen op schoot, maar bij mij wil dat niet zo lekker:-)
Edoch, dan gaat ze op de boomstronk zitten en zoals wij zelf al zo vaak ervaren hebben, daar komt nog heel veel energie van af, dus ik denk dat Amy dat ook voelde.
Want toen ik aanstalten maakte op te staan, bleef ze gewoon zitten, en normaliter springt ze dan ook op, en zelfs toen ik weer aan de wandel ging bleef ze zitten. 
Waarmee ahum maar weer eens "bewezen" is dat hondjes de energie van bomen ook voelen:-)
Tegenover het koetshuis zien we nog een merkwaardig geval.                    En in de verte zie ik de auto dan al weer staan.
Aan de overkant kun je trouwens ook 't Walien in maar daar heb ik al eens gewandeld, en het is er oersaai:-)